ΤΡΙΤΗ ΤΗΣ 4ης ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ
30 Ιανουαρίου 2024
Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν
Επικαλούμαι το Πνεύμα Σου Κύριε, να με καθοδηγήσει και να με φωτίσει.
Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο Άγιο Ευαγγέλιο (5,21-43)
Αφού και πάλι πέρασε με το πλοιάριο ο Ιησούς στην αντίπερα όχθη, συγκεντρώθηκε κόσμος πολύς γύρω του και βρισκόταν κοντά στη θάλασσα. Έρχεται τότε ένας από τους αρχισυνάγωγους, ονομαζόμενος Ιάϊρος, ο οποίος όταν είδε τον Ιησού έπεσε στα πόδια του, και τον παρακαλούσε πολύ, λέγοντας: “Η κορούλα μου είναι στα τελευταία της. Έλα να βάλεις τα χέρια σου επάνω της, για να σωθεί και να ζήσει”. Κι αναχώρησε μαζί του. Κόσμος πολύς τον ακολουθούσε και τον συμπίεζε.
Τότε, μια γυναίκα που υπέφερε από αιμορραγία από δώδεκα χρόνια και πολλά είχε πάθει από πολλούς γιατρούς και είχε δαπανήσει όλη της την περιουσία και δεν είχε ωφεληθεί τίποτα, αλλά μάλλον είχε χειροτερέψει, όταν άκουσε για τον Ιησού, πήγε ανάμεσα στον κόσμο από πίσω και άγγιξε το φόρεμα του. Έλεγε, πράγματι: “Και μόνο αν αγγίξω το φόρεμά του, θα σωθώ”. Κι αμέσως ξεράθηκε η πηγή της αιμορραγίας της και αισθάνθηκε στο σώμα της ότι θεραπεύθηκε από την αρρώστια που τη μάστιζε. Αμέσως ο Ιησούς, αισθανόμενος τη δύναμη που βγήκε από μέσα του, στράφηκε προς τον κόσμο και είπε: “Ποιος άγγιξε το φόρεμά μου;” Του είπαν οι μαθητές του: “Βλέπεις τον κόσμο που σε συμπιέζει και ρωτάς `ποιος με άγγιξε'”; Εκείνος έφερε γύρω το βλέμμα του, για να δει εκείνη που τον άγγιξε. Η γυναίκα, τότε, φοβισμένη και τρέμοντας, επειδή γνώριζε αυτό που της συνέβηκε, πήγε κι έπεσε μπροστά του και του είπε όλη την αλήθεια. Κι ο Ιησούς της είπε: “Κόρη μου, η πίστη σου σε έσωσε. Πήγαινε σε ειρήνη και να είσαι θεραπευμένη απ’την αρρώστια σου”.
Ενώ ακόμα ο Ιησούς μιλούσε, έφθασαν άνθρωποι από το σπίτι του αρχισυνάγωγου που είπαν: “Η κόρη σου πέθανε. Γιατί να ταλαιπωρείς ακόμα το διδάσκαλο;”. Όταν άκουσε ο Ιησούς το λόγο που είπαν, λέει στον αρχισυνάγωγο: “Μη φοβάσαι. Μόνο πίστευε”. Και δεν άφησε κανένα να τον ακολουθήσει, παρά μόνο τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, τον αδελφό του Ιακώβου. Έφθασαν στο σπίτι του αρχισυνάγωγου και βλέπει θόρυβο και ανθρώπους να κλαίνε και να θρηνούν πολύ. Όταν μπήκε μέσα τους είπε: “Γιατί κάνετε θόρυβο και κλαίτε; Το παιδί δεν πέθανε, αλλά κοιμάται”. Αυτοί τον περιγελούσαν. Ο Ιησούς τους έβγαλε όλους έξω, πήρε τον πατέρα του παιδιού και τη μητέρα του κι αυτού που ήταν μαζί του, και πάει εκεί που βρισκόταν το παιδί. Έπιασε το χέρι του παιδιού και της λέει: “Ταλιθά κουμ”, που σημαίνει “Κορίτσι, σου λέω, σήκω”. κι αμέσως σηκώθηκε το κορίτσι και περπατούσε. Ήταν δώδεκα χρονών. Και μεγάλη κατάπληξη τους κυρίεψε όλους. Τους έδωσε, τότε, αυστηρές εντολές, για να μη το μάθει αυτό κανείς και είπε να δώσουν στο κορίτσι να φάει.
Λόγος του Κυρίου
Στοχασμός (don Luigi Maria Epicoco)
Την ταπεινοφροσύνη μερικές φορές μας την διδάσκει η ζωή, και το κάνει ιδιαίτερα όταν μας κάνει να υποφέρουμε. Και πράγματι, τι τον ενδιαφέρει έναν πατέρα η κοινωνική θέση που κατέχει στον κόσμο εάν η κόρη του πεθαίνει; Νομίζω τίποτα. Αυτή είναι η περίπτωση του Ιάειρου, ενός από τους αρχηγούς της συναγωγής, ο οποίος, ζώντας σε απόγνωση για τον επικείμενο πλέον θάνατο της κόρης του, δεν φοβάται να κάνει αυτό: «έπεσε στα πόδια του, και τον παρακαλούσε πολύ, λέγοντας: “Η κορούλα μου είναι στα τελευταία της. Έλα να βάλεις τα χέρια σου επάνω της, για να σωθεί και να ζήσει”.
Το να είσαι ταπεινός σημαίνει να μη φοβάσαι πλέον τι μπορεί να σκέφτονται οι άλλοι. Το να είμαστε ταπεινοί σημαίνει να μας είναι ξεκάθαρο ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τα πάντα μόνοι μας και ότι πολύ συχνά πρέπει να ζητάμε κάποιος να μας βοηθήσει. Το να είσαι ταπεινός σημαίνει να μάθεις να επιμένεις για αυτό που πραγματικά έχει σημασία. Ο Ιησούς ακούει τους ταπεινούς, ανθρώπους σαν τον Ιάειρο, και το κάνει γιατί τα θαύματα δεν είναι πρωτίστως η εκπλήρωση των αιτημάτων μας, αλλά η εμπειρία του να γνωρίζεις ότι ο Ιησούς έρχεται μαζί σου σ’ αυτό που ζεις: «Ο Ιησούς πήγε μαζί του».
Αλλά υπάρχει μια ακόμη εμπειρία ταπεινότητας που μας επιφυλάσσει η σελίδα του σημερινού Ευαγγελίου, και είναι αυτή μιας γυναίκας, επίσης απελπισμένης, άρρωστης σε σημείο να έχει ξοδέψει όλα της τα υπάρχοντα σε θεραπείες που δεν την θεράπευσαν. Αυτή η γυναίκα που έχει πιάσει πάτο σκέφτεται ως εξής: “Και μόνο αν αγγίξω το φόρεμά του, θα σωθώ”.
«Κι αμέσως ξεράθηκε η πηγή της αιμορραγίας της και αισθάνθηκε στο σώμα της ότι θεραπεύθηκε από την αρρώστια που τη μάστιζε.». Συνειδητοποιεί στο βάθος της καρδιάς της ότι ο Ιησούς μπορεί να φθάσει εκεί που κανένας γιατρός δεν μπόρεσε να φτάσει. Όμως ακόμη και η ίδια δεν ξέρει ακόμα με ποιο τρόπο. Γιατί, εκείνη σκέφτεται ότι αρκεί να αγγίξει τον Ιησού για να λύσει το πρόβλημά της, ενώ αντίθετα ο Ιησούς δεν αρκείται να τη θεραπεύσει, θέλει να την κοιτάξει στα μάτια.
Είναι ένα ξεκάθαρο σημάδι πώς η θεραπεία συνίσταται στην ανακάλυψη μιας σχέσης και όχι στην απομονωμένη εμπειρία επίλυσης ενός προβλήματος. «Εκείνος έφερε γύρω το βλέμμα του, για να δει εκείνη που τον άγγιξε (…)”Κόρη μου, η πίστη σου σε έσωσε. Πήγαινε σε ειρήνη και να είσαι θεραπευμένη απ’ την αρρώστια σου”.
Προσευχή της ημέρας.
Χορήγησέ μου Κύριε τη χάρη,
να διατηρώ σταθερά το βλέμμα μου
στραμμένο σε Σένα.
Χορήγησέ μου να αναβλύζει
πάντοτε από μέσα μου
μια πίστη- εμπιστοσύνη
για να αγγίζω την άκρη του ενδύματος σου.
Χορήγησέ μου αυτή την πίστη και θα σωθώ
από τις θλίψεις, τις αγονίες και τον εγωισμό μου. Αμήν.
(www.episkopisyrou.gr)
