ΠΕΜΠΤΗ ΠΡΙΝ ΤΑ ΘΕΟΦΑΝΙΑ
4 Ιανουαρίου 2024
Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν
Επικαλούμαι το Πνεύμα Σου Κύριε, να με καθοδηγήσει και να με φωτίσει.
Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη Άγιο Ευαγγέλιο (1,35-42)
Την άλλη μέρα πάλι, ο Ιωάννης στεκόταν με δυο μαθητές του και βλέποντας τον Ιησού που περπατούσε, λέει: “Ιδού ο αμνός του Θεού”. Τον άκουσαν οι δυο μαθητές να το λέει και ακολούθησαν τον Ιησού. Όταν ο Ιησούς στράφηκε και τους είδε να τον ακολουθούν, τους λέει: “Τι ζητάτε;” Κι εκείνοι του είπαν: “Ραββί (που σημαίνει: `Διδάσκαλε’), πού μένεις;” Τους λέει: “Έλάτε και θα δείτε”. Πήγαν, λοιπόν, και είδαν που μένει και έμειναν κοντά του εκείνη την ημέρα. Ήταν περίπου τέσσερις το απόγευμα.
Ο ένας απ’τους δυο που άκουσαν απ’τον Ιωάννη και ακολούθησαν τον Ιησού ήταν ο Ανδρέας, ο αδελφός του Σίμωνα Πέτρου. Αυτός βρήκε πρώτα τον αδελφό του το Σίμωνα και του λέει: “Βρήκαμε το Μεσσία (που σημαίνει: `Χριστός’). Και τον έφερε στον Ιησού. Ο Ιησούς τον κοίταξε καλά και είπε: “Εσύ είσαι ο Σίμων, ο γιος του Ιωάννη. Εσύ θα ονομασθείς `Κηφάς’ (που σημαίνει: `Πέτρος’).
Λόγος του Κυρίου
Στοχασμός (του Πάπα Φραγκίσκου)
Το Ευαγγέλιο […] παρουσιάζει τη συνάντηση του Ιησού με τους πρώτους μαθητές του. Η σκηνή διαδραματίζεται κοντά στον Ιορδάνη ποταμό, την επομένη της βάπτισης του Ιησού.Είναι ο ίδιος ο Ιωάννης ο Βαπτιστής που υποδεικνύει τον Μεσσία σε δύο από αυτούς με τα εξής λόγια: «Ιδού ο Αμνός του Θεού!» (στ. 36). Και αυτοί οι δύο, έχοντας εμπιστοσύνη στη μαρτυρία του Βαπτιστή, ακολουθούν τον Ιησού, και Εκείνος τους παρατηρεί και τους ρωτάει: «Τι ζητάτε;» και τον ρωτούν: «Δάσκαλε, πού μένεις;» (στ. 38).
Και ο Ιησούς δεν απαντά: «Μένω στην Καπερναούμ ή στη Ναζαρέτ», αλλά τους λέει: «Ελάτε και θα δείτε» (εδ. 39). Δεν τους δίνει την κάρτα του, αλλά μια πρόσκληση σε μια συνάντηση. Οι δύο Τον ακολουθούν και παραμένουν μαζί Του εκείνο το απόγευμα.Δεν είναι δύσκολο να τους φανταστείς να κάθονται να Του κάνουν ερωτήσεις και κυρίως να Τον ακούνε, νιώθοντας την καρδιά τους να ζεσταίνεται όλο και περισσότερο καθώς ο Δάσκαλος μιλάει. Νιώθουν την ομορφιά των λόγων που ανταποκρίνονται στη μεγαλύτερη ελπίδα τους.
Και ξαφνικά ανακαλύπτουν ότι, καθώς βραδιάζει γύρω τους, μέσα τους, στις καρδιές τους, εκρήγνυται το φως που μόνο ο Θεός μπορεί να δώσει. Κάτι που τραβάει την προσοχή: ένας από αυτούς, εξήντα χρόνια αργότερα, ή ίσως και περισσότερα, έγραψε στο Ευαγγέλιο: «Ήταν περίπου τέσσερις το απόγευμα» (Ιω. 1.39), έγραψε την ώρα. Και αυτό είναι κάτι που μας κάνει να σκεφτούμε: κάθε αυθεντική συνάντηση με τον Ιησού μένει στη ζωντανή μνήμη, δεν ξεχνιέται ποτέ.
Μετά, όταν φεύγουν από αυτή τη συνάντηση και επιστρέφουν στα αδέρφια τους, αυτή η χαρά, αυτό το φως ξεχειλίζει από τις καρδιές τους σαν ποτάμι μαινόμενο. Ο ένας από τους δύο, ο Ανδρέας, λέει στον αδελφό του Σίμωνα -τον οποίο ο Ιησούς θα αποκαλέσει Πέτρο όταν τον συναντήσει-: «Βρήκαμε τον Μεσσία» (εδ. 41). Βγήκαν σίγουροι ότι ο Ιησούς ήταν ο Μεσσίας, βέβαιοι.
Προσευχή της ημέρας.
Η καρδιά μου θυμήθηκε πως είπες:†
«Αναζητήστε το πρόσωπό μου!».*
Το πρόσωπό σου, Κύριε, θ’ αναζητήσω.
Μην αποστρέψεις το πρόσωπό σου από μένα,*
μην απωθήσεις με οργή τον δούλο σου.
Εσύ είσαι βοηθός μου, μη με παραπετάξεις,*
ούτε να μ’ εγκαταλείψεις,
Θεέ της σωτηρίας μου.
Δείξε μου, Κύριε, την οδό σου,†
και σε δρόμο ομαλό οδήγησέ με,*
ως απάντηση στους εχθρούς μου.
Πιστεύω πως θα δω την ωραιότητα του Κυρίου *
στη χώρα των ζώντων.
Πρόσμενε τον Κύριο, να είσαι θαρραλέος,*
και η καρδιά σου θα κραταιωθεί,
κι έλπιζε στον Κύριο.
(www.episkopisyrou.gr)
