ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ 13ης ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ
7 Ιουλίου 2023
Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν
Επικαλούμαι το Πνεύμα Σου Κύριε, να με καθοδηγήσει και να με φωτίσει.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ
Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο Άγιο Ευαγγέλιο (9, 9-13)
Όταν ο Ιησούς προχώρησε πιο πέρα, είδε έναν άνθρωπο, που λεγόταν Ματθαίος, να κάθεται στο τελωνείο και του λέει: “Ακολούθησέ με”. Κι εκείνος σηκώθηκε και τον ακολούθησε.
Κι ενώ στο σπίτι ο Ιησούς καθόταν στο τραπέζι, πολλοί τελώνες και αμαρτωλοί ήλθαν και έτρωγαν με τον Ιησού και τους μαθητές του. Όταν το είδαν αυτό οι Φαρισαίοι, έλεγαν στους μαθητές του: “Γιατί ο διδάσκαλός σας τρώει με τελώνες και αμαρτωλούς”; Όταν το άκουσε ο Ιησούς, είπε: “Δεν έχουν ανάγκη από γιατρό όσοι είναι υγιείς, αλλά όσοι ασθενούν. Αλλά πηγαίνετε να μάθετε τι σημαίνει “έλεος θέλω και όχι θυσία”. Πράγματι, δεν ήλθα να καλέσω δίκαιους, αλλά αμαρτωλούς”.
Λόγος του Κυρίου
Στοχασμός don Luigi Maria Epicoco
Το σημερινό Ευαγγέλιο ξεκινά με μια φαινομενικά παράλογη πράξη, ή τουλάχιστον ανεξήγητη για την δική μας λογική: «Ο Ιησούς είδε έναν άνθρωπο, που λεγόταν Ματθαίος, να κάθεται στο τελωνείο και του λέει: “Ακολούθησέ με”. Κι εκείνος σηκώθηκε και τον ακολούθησε».
Όταν παίρνεις μια απόφαση που αξίζει, υπάρχει επίσης και ένα μεγάλο μέρος μη συνειδητό, ένα ρίσκο, μια διαίσθηση που ξεπερνά τους υπολογισμούς. Για παράδειγμα, δεν μπορεί κανείς να αποφασίσει να αγαπήσει έναν άνθρωπο για μια ζωή μόνο και μόνο με τη μαθηματική λογική. Πρέπει να έχει κάτι το μη συνειδητό μέσα, να έχει τη γεύση του ρίσκου, να εμπιστευτεί ένα κομμάτι που δεν είναι απόλυτα ξεκάθαρο μέσα του.
Και είναι το ίδιο που συμβαίνει για όσους μπαίνουν σε μοναστήρι ενορατικής ζωής, ή για εκείνους που αποφασίζουν να φύγουν ως ιεραπόστολοι.
Ο Ματθαίος σηκώνεται χωρίς πολλές σκέψεις και αρχίζει να ακολουθεί τον Ιησού. Κάποια πράγματα πρέπει να λύνονται με αυτή την αποφασιστικότητα και όχι με άπειρο σκεπτικό. Αυτό δεν σημαίνει να ζεις επιπόλαια, αλλά να καταλάβεις ότι αν είναι λάθος να ζεις επιπόλαια, είναι εξίσου λάθος να ζεις μόνο με το μυαλό. Η καρδιά είναι το μέρος ανάμεσα σε αυτά τα δύο άκρα. Πρέπει να ζούμε από καρδιάς!
Αλλά το Ευαγγέλιο συνεχίζει να λέει για μια διαμάχη που προκύπτει από το γεγονός ότι ο Ιησούς χωρίς πολλά πολλά κάθεται στο τραπέζι με τελώνες και αμαρτωλούς. Ο ίδιος ο Ματθαίος είναι μέρος των φοροεισπρακτόρων, αλλά τον Ιησού δεν φαίνεται να τον απασχολεί αυτό. Είμαστε εμείς αυτοί που ζούμε πάντα τη ζωή με το βλέμμα των ηθικολόγων. Οι ηθικολόγοι συγχέουν την αμαρτία με τον αμαρτωλό, μεταμορφώνοντας πάντα τις πράξεις ενός ατόμου σε αυτό που είναι κατά βάθος. Αλλά ακριβώς μόνο όταν καταφέρουμε να διαχωρίσουμε αυτά τα δυο πράγματα τότε μπορούμε να βοηθήσουμε κάποιον να αλλάξει.
Εμείς δεν είμαστε οι αμαρτίες μας, εμείς μπορεί να κάνουμε αμαρτίες, αλλά είμαστε πάντα η εικόνα και η ομοίωση του Θεού, δηλαδή η δυνατότητα για αγάπη, για καλό, για ομορφιά, για αλήθεια.
Κι αν οι πράξεις μας θάβουν αυτή την εικόνα και την ομοιότητα, όμως, δεν μπορούν να τη σβήσουν. Εκείνος που σε αγαπά έρχεται να σε αναζητήσει ανάμεσα στα ερείπια των λανθασμένων επιλογών σου και σου θυμίζουν ποιος πραγματικά είσαι.
Προσευχήσου……
Όπως καλείς τον Ματθαίο, καλείς και εμένα Κύριε.
Με καλείς, παρά την αμαρτία μου, γιατί βλέπεις στο βάθος της καρδιάς μου
ό, τι και σε κάθε άνθρωπο, την δίψα για ευτυχία.
Κύριε, Ιησού, θα ήθελα να σε ακολουθώ με καρδιά αγνή και ειλικρινή.
Βοήθησέ με να ανοίξω την πόρτα μου όταν εσύ την χτυπάς,
βοήθησέ με να ζω με ευσπλαχνική αγάπη προς όλους.
Έλα Κύριε και κατοίκησε σε μένα. Αμήν.
(www.episkopisyrou.gr)
