ΠΕΜΠΤΗ ΤΗΣ 31ης ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ
3 Νοεμβρίου 2022
Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν
Επικαλούμαι το Πνεύμα Σου Κύριε, να με καθοδηγήσει και να με φωτίσει.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ
Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά Άγιο Ευαγγέλιο (15,1-10)
Τον καιρό εκείνο όλοι οι τελώνες και οι αμαρτωλοί πλησίαζαν τον Ιησού για να τον ακούνε. Αλλά οι Φαρισαίοι και οι γραμματείς μουρμούριζαν κι έλεγαν: “Αυτός δέχεται αμαρτωλούς και συντρώει μαζί τους”. Αλλά ο Ιησούς τους είπε την εξής παραβολή:
Ποιος από σας που έχει εκατό πρόβατα και χάσει ένα απ’αυτά, δε θα αφήσει τα ενενήντα εννιά στην έρημο και δεν πάει σε αναζήτηση του χαμένου, έως ότου το βρει; Και όταν το βρει το βάζει πάνω στους ώμους του χαίροντας και πάει στο σπίτι και καλεί γύρω του τους φίλους και τους γείτονες και τους λέει: `χαρείτε μαζί μου, διότι βρήκα το χαμένο μου πρόβατο’. Σας λέω, ότι τέτοια χαρά υπάρχει και στον ουρανό για ένα αμαρτωλό που μετανοεί, παρά για ενενήντα εννιά δικαίους που δεν έχουν ανάγκη από μετάνοια.
‘Η ακόμα, ποια γυναίκα που έχει δέκα δραχμές αν χάσει τη μια, δεν ανάβει το λυχνάρι και σκουπίζει το σπίτι και με φροντίδα την αναζητά, έως ότου τη βρει; Κι όταν τη βρει καλεί γύρω της τις φίλες και τις γειτόνισσες και λέει: `χαρείτε μαζί μου, γιατί βρήκα τη δραχμή που έχασα’. Κατά τον ίδιο τρόπο, σας λέω, γίνεται χαρά μπροστά στους αγγέλους του Θεού για έναν αμαρτωλό που μετανοεί”.
Λόγος του Κυρίου
ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ (Στοχασμός του don Luigi Maria Epicoco)
«Όλοι οι τελώνες και οι αμαρτωλοί τον πλησίασαν για να τον ακούσουν. Οι Φαρισαίοι και οι γραμματείς μουρμούρισαν: «Αυτός δέχεται αμαρτωλούς και τρώει μαζί τους». Υπάρχει μια διπλή σκηνή στο σημερινό Ευαγγέλιο: από τη μια εκείνοι που ακούν τον Ιησού (οι αμαρτωλοί) και από την άλλη εκείνοι που μουρμουρίζουν (Φαρισαίοι και γραμματείς). Θα ήταν αρκετός αυτός ο διαχωρισμός για να μας ωθήσει να κάνουμε μια βαθιά εξέταση της συνείδησης μας.
Ποιοι είμαστε εμείς μέσα σ’ αυτή την περικοπή; Αυτοί που ακούνε ή αυτοί που μουρμουρίζουν; Πόσες φορές στη ζωή, αντί να ακούμε τι μας λέει ο Κύριος στα γεγονότα που ζούμε, αντ’ αυτού ξοδεύουμε χρόνο μιλώντας άσχημα, μουρμουρίζοντας, έχοντας καρφωμένα τα μάτια μας με ζήλια στις ζωές των άλλων. Όσοι ζουν έτσι δεν μπορούν να καταλάβουν το καινούργιο που ήρθε να φέρει ο Ιησούς.
Εκείνος πράγματι, φανερώνει ότι ο Θεός είναι πατέρας γεμάτος τρυφερότητα και ευσπλαχνία και όχι ο Θεός που αντιλαμβάνεται ο Αδάμ όταν από φόβο κρύφτηκε από αυτόν. Παραδόξως, αισθανόμαστε πιο άνετα να πιστεύουμε σε έναν θεό που μας φοβίζει παρά να πιστεύουμε σε έναν Θεό που μας αγαπά. Αλλά ο Ιησούς προσπαθεί να διορθώσει αυτή την εσωτερική παραμόρφωση που έχουμε απέναντι στην εικόνα του Θεού, και το κάνει λέγοντας μας δύο ιστορίες. Η πρώτη αφορά το χαμένο πρόβατο και η δεύτερη τη χαμένη δραχμή.
Και στις δύο περιπτώσεις, το επίκεντρο της σκηνής είναι η χαρά που νιώθουν ο βοσκός και η γυναίκα όταν βρίσκουν αυτό που έχασαν, σαν να προτείνουν ότι αν έρθει ο Θεός να μας ψάξει εκεί που είμαστε, δεν είναι για να μας τιμωρήσει ή για να μας κάνει να το πληρώσουμε, αλλά γιατί αυτό τον γεμίζει χαρά. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Ιησούς λέει ότι όταν βρεθεί το πρόβατο, ο βοσκός δεν του σπάει τα πόδια, όπως συνήθιζαν προκειμένου να το μάθουν να μην απομακρυνθεί ξανά, αλλά το σηκώνει στους ώμους του.
Με τον ίδιο τρόπο στην ιστορία της χαμένης δραχμής, ο Ιησούς παρομοιάζει τον Θεό με μια γυναίκα που, χάνοντας ένα νόμισμα πολύ μικρής αξίας, το αναζητά εναγωνίως, καθιστώντας σαφές ότι αν δεν αξίζουμε τίποτα για τον κόσμο, ο Θεός μας αγαπά περισσότερο και από τη μητέρα μας, γιατί Εκείνος μας δίνει μια αξία που ο κόσμος δεν αναγνωρίζει σε εμάς. Γι’ αυτό μας αναζητά με πείσμα.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Κύριε νιώθω χαμένος σαν να μην αναγνωρίζω τον εαυτό μου. Δεν ξέρω που πηγαίνω. Τι θέλω από την ζωή μου. Έπεσαν πολλά πάνω μου Θεέ μου. Αβάσταχτο το βάρος που κουβαλάω. Στεναχώρια και πόνος πολύς βαραίνουν την ψυχή μου διότι έχασα τον δρόμο μου προς Εσένα. Ενώ συνοδοιπορούσα μαζί Σου, τώρα βρίσκομαι μόνος στο σκοτάδι γιατί έφυγα από κοντά Σου. Νόμιζα ότι μπορούσα να τα καταφέρω μόνος μου. Ήθελα να αποδείξω στον εαυτό μου ότι είμαι ικανός από μόνος μου, αλλά ξέχασα ότι όλα αυτά που έχω και απόκτησα ήταν χάρη στην δική Σου δωρεά. Συγχώρεσε με Κύριε τον αμαρτωλό διότι αμάρτησα ενώπιον Σου διότι ξέχασα ότι είσαι πρωτίστως ένα δώρο αγάπης και προσφοράς, και όχι η επιβράβευση των προσπαθειών μου. Μετανοώ με όλη μου την καρδιά αφιερώνοντας όλο μου το είναι σε Σένα λέγοντας Σου ότι Σ’αγαπώ αληθινά, ειλικρινά, αμερόληπτα. Κάνε με να ξαναβρώ τον εαυτό μου μέσω αυτής της μεταστροφής μου. Και σ’ευχαριστώ που είσαι πάντα εκεί δίπλα μου για μένα.
Προσευχή του π. Πέτρου Χονγκ τ.Ι
Απόσπασμα από το προσευχητάρι ” Μέρα με την ημέρα με τον Θεό”.
(πηγή: episkopisyrou.gr)
