ΤΗΣ 14ης ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ
Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν
Επικαλούμαι το Πνεύμα Σου Κύριε, να με καθοδηγήσει και να με φωτίσει.
Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο Άγιο Ευαγγέλιο (9,18-26)
Τον καιρό εκείνο, ενώ ακόμα ο Ιησούς τους μιλούσε, ένας άρχοντας τον πλησίασε και τον προσκύνησε, λέγοντας: “Η κόρη μου μόλις πέθανε. Έλα, όμως, και βάλε το χέρι σου πάνω της και θα ζήσει”. Κι ο Ιησούς, αφού σηκώθηκε, τον ακολούθησε μαζί με τους μαθητές του.
Και τότε, αφού τον πλησίασε από πίσω μια γυναίκα, που έπασχε δώδεκα χρόνια από αιμορραγία, άγγιξε το κράσπεδο του φορέματός του. Διότι έλεγε μέσα της: “Και αν μόνο αγγίξω το φόρεμά του, θα σωθώ”. Κι ο Ιησούς, αφού γύρισε και την είδε, της είπε: “Έχε θάρρος, κόρη μου. Η πίστη σου σε έσωσε”. Κι από εκείνη την ώρα σώθηκε η γυναίκα.
Και όταν ο Ιησούς έφθασε στο σπίτι του άρχοντα και είδε τους μουσικούς και τον κόσμο που έκανε θόρυβο, είπε: “Αναχωρήστε! Γιατί το κορίτσι δεν πέθανε, αλλά κοιμάται”. Και τον περιγελούσαν. Και όταν έβγαλαν έξω τον κόσμο, ο Ιησούς μπήκε μέσα και έπιασε το χέρι της και το κορίτσι σηκώθηκε πάνω. Και διαδόθηκε η φήμη αυτού του γεγονότος σε όλη την περιοχή εκείνη.
Λόγος του Κυρίου
Στοχασμός
Στις μέρες μας, ανάμεσα στους νέους είναι πολύ της μόδας και γίνονται ολοένα πιο ανάρπαστα τα ακραία sports. Πολλοί από όσους τα εξασκούν έχουν χάσει τη ζωή τους, εξαιτίας της αγάπης τους γι’ αυτά. Αντιθέτως η σημερινή περικοπή του Ευαγγελίου, μας προτείνει, σε ένα μόνο επεισόδιο, όχι ένα αλλά δυο παραδείγματα «ακραίας πίστης». Παραδείγματα μιας πίστης που μας οδηγεί να «πιστεύουμε πέρα από κάθε ελπίδα». Παραδείγματα που σώζουν τη ζωή, και δεν την αφαιρούν. Σήμερα αυτός ο άνδρας και αυτή η γυναίκα, γίνονται οι δάσκαλοί μας. Ένας άντρας και μια γυναίκα, που ενώ είναι πρωταγωνιστές του ίδιου επεισοδίου, πιθανόν ποτέ δε γνωρίστηκαν. Ζωές διαφορετικές, ιστορίες διαφορετικές, με ένα μόνο κοινό σημείο: την πίστη. Η διήγηση μας παρουσιάζει το πρώτο πρόσωπο ως έναν από τους «άρχοντες». Επιτρέψτε μου μια δική μου ερμηνεία, πολύ προσωπική, αλλά εγώ είμαι σίγουρος πως ο Ιησούς τον δέχεται όχι ως έναν που έχει εξουσία, αλλά μόνο ως έναν πατέρα, με πληγωμένη την πατρότητά του: η κόρη του πέθανε. Ο Ιησούς δεν εκπληρώνει ένα θαύμα γιατί πρέπει, επειδή είναι προς όφελος κάποιου που έχει «αξία». Η πίστη του είναι το μοναδικό πράγμα που έχει «αξία». Και είναι αυτή που του λέει να αναζητήσει τον Ιησού μέσα στην απελπισία του. Εκείνη είναι που του λέει να μην παραδοθεί σε αυτό που βλέπει. Να κοιτάξει πιο πέρα. Και αυτός το κάνει, και ανταμείβεται. Βέβαια, κάποιος μπορεί να μου πει: «Ωραία η ιστορία, αλλά τα νοσοκομεία είναι γεμάτα με παιδιά που πεθαίνουν και γονείς που προσευχήθηκαν δίχως αποτέλεσμα». Και είναι αλήθεια. Αν σταθούμε και κοιτάξουμε πιο προσεκτικά, ούτε την εποχή του Ιησού όλοι οι ασθενείς θεραπεύονταν. Δεν καθαρίστηκαν όλοι οι λεπροί. Δεν αναστήθηκαν όλοι οι νεκροί. Όπως είναι αλήθεια πως ούτε όλοι εκείνοι οι ασθενείς που δεν έχουν ελπίδες πεθαίνουν. Ακόμη και οι ίδιοι οι γιατροί δεν ξέρουν το γιατί. Για τις ιστορίες τους δεν έχουμε πολλές διηγήσεις, αλλά υπάρχουν αρκετές. Η πίστη πραγματοποιεί θαύματα. Ο πατέρας της σημερινής ιστορίας αναζήτησε τον Ιησού χωρίς καμία εγγύηση πως θα εισακουσθεί. Η πίστη του όμως εισακούστηκε, ενώ σε άλλες περιπτώσεις όχι. Το γιατί το ξέρει μόνο ο Θεός.
Το δεύτερο πρόσωπο είναι μια γυναίκα άρρωστη, από πολλά χρόνια. Οι ανθρώπινες δυνατότητες την έχουν απογοητεύσει. Μου αρέσει να πιστεύω πως, σε αυτά τα 12 χρόνια, αυτή η γυναίκα έμαθε το άθλημα της «ακραίας πίστης». Την στήριξε όταν κανένας δεν το έκανε. Την έκανε να γνωρίσει καλά το Θεό, γιατί πρέπει να ήταν ο μόνος που ένιωσε κοντά της στις στιγμές του πόνου. Ο μοναδικός που της ψιθύρισε «κουράγιο», όταν το έχανε. Και πράγματι, το Θεό τον έμαθε και τον γνώρισε καλά. Ξέρει πως αρκεί να αγγίξει την άκρη από τον μανδύα του για να θεραπευτεί. Πολλοί από εμάς και σήμερα, συχνά, καλούμαστε να ζήσουμε αυτές τις καταστάσεις. Ιστορίες πόνου, που αξίζουν όλο το σεβασμό μας, την αλληλεγγύη, και την προσευχή μας. Πρέπει να μάθουμε το άθλημα της «ακραίας πίστης», για να μας κάνει να δούμε παραπέρα, πέρα από το θάνατο και το κακό που είναι κάτω από τα μάτια μας. Για να μας κάνει να ανακαλύψουμε τη ζωή που υπάρχει, αλλά δεν φαίνεται, έτσι όπως δε βλέπουμε το Θεό, που όμως υπάρχει. Η ακραία πίστη πάντα παράγει ζωή. Η ακραία πίστη πάντα κερδίζει. Σήμερα, αυτά τα επεισόδια έρχονται να μας πουν: «κουράγιο». Πολλοί είναι εκείνοι οι οποίοι ανησυχούν για την τύχη των παιδιών τους. Πολλοί σέρνονται για χρόνια πίσω από ιστορίες πόνου. Ας συνεχίσουμε να έχουμε πίστη.
Ο Ιησούς ακόμη περνά ανάμεσά μας. Βλέπει την ιστορία σου και τους πόνους σου. Και δεν τελειώνει εδώ. Η πίστη σου σ’ Εκείνον μπορεί να αλλάξει την ιστορία σου, ακραία πίστη, πίστη σαν του αθλητή.
Καλή προπόνηση…
Στοχασμός: don Giuseppe Terranova
Προσευχήσου…
Εσύ μ’ αγγίζεις και μου δίνεις νέα ζωή.
Με ξυπνάς από τον ύπνο μου και μου δίνεις την χαρά να ζήσω μια νέα ζωή, ανανεωμένη από το άγγιγμά σου.
Κάθε μέρα γεύομαι και χαίρομαι με τις ευλογίες του Λόγου σου που ανανεώνει και σώζει.
Με αγγίζει ο Λόγος σου, θεραπεύει τις πληγές μου και γιατρεύει τις θλίψεις μου.
Μια είναι η επιθυμία μου, Κύριε, να σε αγγίζω καθημερινά μέσα από το Λόγο σου και την Ευχαριστία,
ώστε η ζωή μου να ανανεώνεται συνεχώς και να μην πέσει στον κίνδυνο της μονοτονίας και της συνήθειας.
Εσύ Κύριε, είσαι η ζωή, είσαι η χαρά, είσαι τα πάντα για μένα, σε μένα. Αμήν
