Το ταξίδι στο Λίβανο  Του Καρδιναλίου Leonardo Sandri

«Ο κόσμος ζει σε κρίση και εδώ στο Λίβανο γίνονται αισθητές οι επιπτώσεις. Υπάρχει όμως η ελπίδα εσείς να φέρεται λίγο φως εκεί που μόνο σκοτάδι κυριαρχεί»

Αυτά είπε ο Καρδινάλιος Sandri στους υπεύθυνους της «Κάριτας» στο Λίβανο, στη συνάντησή του με τον υπεύθυνο της Κάριτας Δον Paul Karam. Υπάρχουν στην οργάνωση πολλοί νέοι (γύρω στους 600), ανάμεσα 14 με 34 ετών. Η «Κάριτας» ασχολείται και με πολλούς ξένους που έχουν μεταναστεύσει στο Λίβανο.

Τους ευχαρίστησε όλους ο Καρδινάλιος εκ μέρος του Πάπα.

Στη «Κάριτας» εργάζονται και μερικοί Μουσουλμάνοι ως εθελοντές.

Στο Λίβανο υπάρχουν γύρω στις 14000 οργανώσεις διαφόρων «ομολογιών» που ασχολούνται με όσους έχουν ανάγκη.

Η παρουσία στο Λίβανο 1.200.000 και πάνω Σύριων προβληματίζει και οι οποίοι χρειάζονται βοήθεια.

Ο Λίβανος πρέπει να παραμείνει μια ανοιχτή κοινωνία, ένα παράδειγμα ειρηνικής συνύπαρξης δήλωσαν τόσο Καρδινάλιος Leonardo Sandri όσο και ο Πρόεδρος της χώρας, Michel Aoun κατά τη συνάντησή τους στην τελική φάση της επίσκεψης του Καρδιναλίου στη λιβανική γη

π.α.φ.

Ολοκληρώθηκε η επίσκεψη στο Λίβανο του Leonardo Sandri, Προέδρου της Ρωμαϊκής Συνόδου για τις Ανατολικές Εκκλησίες, με την ευκαιρία του ιωβηλαίου της ROACO, που είναι το συντονιστικό Όργανο των Φιλανθρωπικών Οργανισμών της Αγίας Έδρας που συντονίζει τη βοήθεια για τα έργα των Ανατολικών Εκκλησιών.

Στο Λίβανο ο Καρdινάλιος Sandri είχε σημαντικές συναντήσεις, όπως εκείνη με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, στρατηγό Michel Aoun, στο Προεδρικό Μέγαρο του Baabda.

Θεωρώ προνόμιο και τιμή, δήλωσε είπε ο Καρδινάλιος Sandri, που έγινα δεκτός με τη συνοδεία μου από την ανώτατη αρχή του κράτους, η οποία "αναγνωρίζει το πολύτιμο έργο που έγινε στη χώρα των Κέδρων" από τους οργανισμούς της Roaco.

Ο Λίβανος, ένα μοντέλο συνύπαρξης και θρησκευτικής ελευθερίας

Ο Καρδινάλιος αποκάλεσε τον Λίβανο «χώρα όπου βιώνεται η γραμματική της ανθρώπινης αξιοπρέπειας» διότι εδώ διαφυλάσσεται με μεγάλο σεβασμό ένα υποδειγματικό μοντέλο συνύπαρξης, πολυφωνίας και θρησκευτικής ελευθερίας που πρέπει να συνεχιστεί και να αποτελέσει πρότυπο και για άλλα κράτη της περιοχής.

Ο Πρόεδρος Michel Aoun εξέφρασε την εκτίμησή του γι’ αυτά τα λόγια και μίλησε για τη σημασία που έχει να μιλούν για την παρουσία των Χριστιανών στη Μέση Ανατολή, και την ελπίδα τους να συνεχίσουν να είναι φορείς και πρωταγωνιστές στη δική τους γη. Ο Πρόεδρος υπενθύμισε ότι είχε ήδη αναφερθεί στον Πάπα Φραγκίσκο, κατά την επίσκεψή του στη Ρώμη, προτείνοντάς του να δημιουργήσουν, υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών «Ακαδημία των Ανθρώπων για τη συνάντηση και το διάλογο», και επιβεβαίωσε ότι επιθυμεί η Αγία Έδρα να είναι πρώτη η Αγία Έδρα που υα υπογράψει αυτή τη Δήλωση.

Από την πλευρά του, ο Καρδινάλιος Sandri συμμερίστηκε την ανησυχία για την τύχη των χριστιανών στη Μέση Ανατολή και επανέλαβε τη θέση της Αγίας Έδρας για την Ιερουσαλήμ και την ύπαρξη δύο κρατών του Ισραήλ και της Παλαιστίνης.

Η Κάριτας του Λιβάνου: να φέρουμε το φως σε έναν ωκεανό σκοταδιού

Η δεύτερη φάση της επίσκεψης του Καρδιναλίου έγινε στα γραφεία της Caritas του Λιβάνου, με επικεφαλής το Διευθυντή π. Paul Karam. Παραλήπτες της βοήθειας που προσφέρει η Κάριτας του Λιβάνου είναι: τα ασθενέστερα στρώματα του πληθυσμού, οι διακινούμενοι εργαζόμενοι και ο μεγάλος αριθμός προσφύγων των Συρίων στο λιβανικό έδαφος λόγω της σύγκρουσης στη χώρα τους.

Ο Καρδινάλιος Sandri, ευχαρίστησε την Caritas Λίβανο, διότι είναι στην πρώτη γραμμή της βοήθειας προς την κάθε λογής φτώχεια, αποδεικνύοντας έτσι ότι είναι η Εκκλησία του Χριστού. «Ο κόσμος διέρχεται μια σοβαρή κρίση, -. Είπε – και εδώ η Μέση Ανατολή και ο Λίβανος αισθάνονται τις βαριές συνέπειές της, η ελπίδα που καλείστε να φέρετε είναι ένα πολύ μικρό φως εκεί που μερικές φορές φαίνεται να είναι ένας ωκεανός του σκότους. Να είστε βέβαιοι για τη σκέψη και την ευλογία της ενθάρρυνσης από τον Πάπα Φραγκίσκο ».

Στη διάσκεψη αυτή εκφράστηκαν, μεταξύ άλλων, ορισμένες επιφυλάξεις σχετικά με τους ανθρωπιστικούς διαδρόμους που ενεργοποιούνται από ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες, και ενώ ξεκινούν από το τη λεπτό μήνυμα της αγάπης φθάνουν και στην «εγκατάλειψη» της αρχαίας γης του Χριστιανισμού, αντί να στηρίζουν την παρουσία τους.

Συριακοί πρόσφυγες στο Λίβανο: κίνδυνοι και προοπτικές

Ο Καρδινάλιος όλο απόγευμα ήταν απασχολημένος στο Πανεπιστήμιο «Άγιο Πνεύμα του Kaslik (USEK), όπου το Πανεπιστήμιο μαζί με το Συμβούλιο των Εκκλησιών της Μέσης Ανατολής είχαν οργανώσει ένα στρογγυλό τραπέζι στο οποίο έλαβαν μέρος η αντιπροσωπεία της ROACO, ορισμένοι πανεπιστημιακοί εμπειρογνώμονες σε θέματα δικαίου στις πολιτικές και κοινωνικοί επιστήμες και εκπρόσωποι διαφόρων θρησκειών και ομολογιών που υπάρχουν στο Λίβανο, καθώς και εκπρόσωποι διαφόρων πολιτικών κομμάτων.

Η συζήτηση που έγινε ήταν ειλικρινής και ανοικτή και προέκυψε το κοινό πάθος και η ευχή να επιτελεστεί μια «καινοτομία» στη Μέση Ανατολή. Το κύριο σημείο από το οποίο ξεκίνησε η όλη συζήτηση ήταν η παρουσία περισσότερων από ενός εκατομμυρίου Συρίων στο Λίβανο, και στους οποίους αξίζει μια ιδιαίτερη προσοχή σε ότι αφορά τις συνθήκες υποδοχής που θα πρέπει να είναι επαρκείς, στο πλαίσιο του λιβανικού πληθυσμού που τους υποδέχεται, σε κατάσταση γενικής εξαθλίωσης, και οφείλει να δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες για μία αρμονική συνύπαρξη. Θα πρέπει επίσης να εξεταστεί πώς είναι δυνατόν να δημιουργηθεί μία εγγύηση ασφαλείας σε όσους το επιθυμούν να επιστρέψουν τη Συρία. Έχει τονιστεί επανειλημμένως ότι ο Λίβανος δεν μπορεί να μείνει μόνος του στη διαχείριση της έκτακτης ανάγκης, πρέπει και οι Εκκλησίες να συνεχίσουν να προσφέρουν τη συμβολή τους, αλλά οι τοπικές πολιτικές αρχές και η διεθνής κοινότητα πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη τους

Οι ευθύνες της διεθνούς κοινότητας

Ο Λίβανος, όπως επιβεβαιώθηκε από τους περισσότερους ομιλητές, πρέπει να είναι σε θέση να διατηρήσει την ταυτότητά του ως χώρα-μήνυμα, όπως τον είχε χαρακτηρίσει ο Άγιος Ιωάννης Παύλος Β '. Και το μήνυμα είναι μια ανοιχτή κοινωνία. Υπάρχει όμως και η αλυσίδα της εμπορίας όπλων: στη Μέση Ανατολή, όπως έχει εντοπιστεί, υπάρχουν άνθρωποι που σκοτώνουν και άνθρωποι που σκοτώνονται: δεν υπάρχουν άνθρωποι που παράγουν όπλα. Τι μπορεί και τι κάνει όμως η Δύση που τα παράγει; Είναι δύσκολο να απαντήσει κανείς στο ερώτημα αυτό. Αλλά από την όλη συζήτηση βγήκε το συμπέρασμα ότι: ακόμη και αν συνεχίζουν να υπάρχουν περιπτώσεις σοβαρής αντιπαράθεσης και δράσης, η συνείδηση όλων πρέπει να ανταποκρίνεται στην κρίση του Θεού.

+Ν