ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΒΑΠΤΙΣΗΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

Κάποιος δημοσιογράφος έγραψε κάποτε σε μία εφημερίδα: «Η Εκκλησία έχει ελάχιστα να πει στους ανθρώπους για το παρόν και το μέλλον, γι’ αυτό και επαναλαμβάνει παλαιές πρακτικές. Της τέλειωσαν οι ιδέες και το μόνο που ακούμε είναι ένας επαναλαμβανόμενος ψαλμός για το τέλος του κόσμου, ένας αδύναμος ύμνος  που προορίζεται να σβήσει».

Ίσως αυτή η ασεβής εκτίμηση  να  περιέχει και μία αλήθεια! Όμως  ο Χριστός για μας είναι ο ίδιος χθες, σήμερα και πάντοτε. Είναι Εκείνος που μας βεβαίωσε πως θα είναι μαζί μας μέχρι τη συντέλεια του αιώνα. Και όταν ο Κύριος είναι μαζί μας τότε όλα είναι νέα, καινούρια: «ιδού εγώ πάντα ποιώ νέα», άρα   ο  δημοσιογράφος ατύχησε στην εκτίμησή του.

Είναι αλήθεια πως μετά από δυο χιλιάδες χρόνια η εικόνα που παρουσιάζει ο χριστιανισμός δεν είναι και η καλύτερη. Μπορεί να υψώνουμε τον τίμιο σταυρό της σωτηρίας μας πάνω στα υψηλά καμπαναριά μας, στις πιο υψηλές βουνοκορυφές και να στολίζει το στήθος μας, αλλά δεν είναι στο υψηλότερο σημείο της ζωής μας ούτε στο κεντρικότερο της καρδιάς μας. Όμως δεν παύουν και σήμερα δημοσιεύσεις που κάνουν περίεργες διαγνώσεις για τους χριστιανούς; Τι φταίει άραγε;

Μία απάντηση μπορεί να μας εμπνεύσει η σημερινή Κυριακή της Βάπτισης του Ιησού. Οι χριστιανοί δεν είμαστε πάντοτε συνεπείς με το Βάπτισμά μας. Ίσως πολύ εύκολα ξεχνούμε  τις υποσχέσεις που έδωσαν για μας οι γονείς και οι ανάδοχοί μας κατά το Βάπτισμά μας και τόσες φορές εμείς τη νύκτα του Πάσχα αλλά και σε άλλες περιπτώσεις ανανεώσαμε.

Σίγουρα  δεν είναι όλα μαύρα, δεν μας έλειψε η  ελπίδα και δεν στερούμαστε αισιοδοξίας. Υπάρχουν βιώματα, υπάρχουν παραδείγματα ζωντανής πίστης. Αρκεί να τα βλέπουμε και να μην έχουμε πνευματική πρεσβυωπία. Πρέπει να βλέπουμε και κοντά, δίπλα μας όπου ο Κύριος κάνει εμφανή την παρουσία του και σήμερα στο πρόσωπο των μικρών και αθώων παιδιών, στα πρόσωπα των σημερινών εφήβων και νέων της Εκκλησίας μας που μέσα σε μια εκκοσμικευμένη κοινωνία αναζητούν και προσπαθούν να τον γνωρίσουν καλύτερα και να βιώσουν το λόγο του, αναζητώντας όμως πρότυπα που θα τους πείσουν και θα τους ελκύσουν. Πρακτικές βιώματος διαφορετικές και προπάντων συνέπεια και συνέχεια στα λόγια και στα έργα των μεγάλων. Ο Κύριος και σήμερα είναι παρών ανάμεσά μας μέσα από τις νέες οικογένειες που παρά τα τεράστια και κάθε λογής προβλήματα, αναζητούν ευκαιρίες για να βιώσουν την αγάπη τους μέσα στην οικογένειά τους και να ζήσουν με τη βοήθεια και στήριξης της Εκκλησίας, ως «κατ’ οίκον εκκλησία», στην οποία θα βιώνεται η αγάπη ως εικόνα της αγάπης του Θεού.

Κατά τη Βάπτιση η φωνή που ακούγεται του Πατέρα  μας δίνει τη σωστή διάσταση του γεγονότος. Εδώ για πρώτη φορά  ο Ιησούς  αποκαλείται Υιός του Θεού, από τον ίδιο το Θεό Πατέρα. «Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός αυτόν να ακούτε».

Με τον Ιησού ο ουρανός ενώνεται με τη γη, η βασιλεία των ουρανών  φθάνει σε μας. Τώρα όλα κατευθύνονται προς τον Ιησού  και κάθε άνθρωπος είναι καλεσμένος  να ακούσει τη φωνή του Πατέρα  που δίνει το αυθεντικό νόημα  σε ό,τι συμβαίνει. Με τη ζωή του  ο Ιησούς γίνεται η φωνή του Πατέρα  για τους ανθρώπους. Όλη η ζωή του  μέχρι το θάνατό του  και την ανάστασή του θα φωτίζει αυτό το σημερινό γεγονός.

Σήμερα με τη Βάπτιση του Ιησού καλούμαστε να εορτάσουμε και τη δική μας Βάπτιση. Να εξετάσουμε ταυτόχρονα κατά πόσον είμαστε συνεπείς στις υποσχέσεις που δώσαμε στο  Χριστό μέσο των αναδόχων μας αλλά και αυτές που πολλές φορές από μόνοι μας ανανεώσαμε. Είναι μία ημέρα που μπορούμε να κάνουμε μια σοβαρή εξέταση της συνείδησης και να δούμε κατά πόσον ανταποκρινόμαστε σ’ αυτό το δώρο το πολύτιμο του Θεού. Ας συνεχίζουμε τις  προσπάθειες  μας ώστε με τη χάρη του Θεού που λαβαίνουμε μέσα από την τέλεση των Μυστηρίων και ιδιαίτερα του Μεγάλου Μυστηρίου της Ευχαριστίας να αποδεικνύουμε με την καθημερινή μας  ζωή μας ότι αναγνωρίζουμε αυτό το μεγάλο δώρο του Θεού και αγωνιζόμαστε να ανταποκριθούμε με πίστη και πιστότητα. Αυτή την πίστη σας καλώ τώρα να ανανεώσουμε όλοι μαζί και να πούμε: ΠΙΣΤΕΥΩ.

 +N