Καθολικοί και Ορθόδοξοι τώρα πιο κοντά στη συμφιλίωση 

Η Δέκατη τέταρτη Γενική Συνέλευση της μικτής Θεολογικής Επιτροπής για τον διάλογο μεταξύ της Καθολικής και της Ορθοδόξου Εκκλησίας, που ολοκληρώθηκε την περασμένη εβδομάδα, παρουσιάζει  μία  νέα περαιτέρω  στροφή  στην πορεία της συμφιλίωσης. Σ’ αυτό είναι πεπεισμένος ο Σεβασμιότατος  BrunoForte, Αρχιεπίσκοπος της πόλης Chieti-Vasto, όπου φιλοξένησε η  οικουμενική συνάντηση.

Ιδιαίτερα η συμφωνία σε ότι αφορά το πρωτείο και τη συνοδικότητα  φαίνεται ως μία ενθαρρυντική  επιτάχυνση  μετά από σχεδόν μια δεκαετία στασιμότητας  στα πλαίσια παρόμοιων συναντήσεων: ήταν πράγματι από  το 2007, που δεν  συντασσόταν ένα τελικό ντοκουμέντο. Στην πρόοδο αυτή  σίγουρα συνέβαλε και η ιστορική συνάντηση μεταξύ του Πάπα Φραγκίσκου και του Ορθοδόξου Πατριάρχη της Μόσχας Κυρίλλου, που πραγματοποιήθηκε στην  Αβάνα  στις 2  του περασμένου Φεβρουαρίου.

Η μοναδική «σκιά»  στην  πρόσφατη Γενική Συνέλευση ήταν η αποχή της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Γεωργίας που δεν υπέγραψε το τελικό κείμενο , ενώ ακόμη παραμένει  η  αντίδραση για τους Ουνίτες, παρόλο που δεν φαίνεται να  «τονίζεται ιδιαίτερα».

Σε  συνέντευξη στο ZENIT, ο Αρχιεπίσκοπος της Chieti-Vasto, ενός εκ των πλέον δραστήριων  στον οικουμενικό τομέα  αντιπροσώπων της Ιταλικής Ιεραρχίας, εξέφρασε την προσωπική του ικανοποίηση  για τα επιτευχθέντα αποτελέσματα.

Σεβασμιότατε, ποια  τα πιο σημαντικά σημεία  της συμφωνίας μεταξύ Καθολικών και Ορθοδόξων  που επιτεύχθηκε στην πόλη  σας πάνω στο πρωτείο και τη συνοδικότητα;

Πριν απ’ όλα είναι πολύ σημαντικό  το γεγονός ότι φθάσαμε  σε ένα κοινό ντοκουμέντο  πάνω στο θέμα του πρωτείου και της συνοδικότητας. Ήταν από το 2007, στη Ραβέννα  που δεν υπήρχαν κοινά αποτελέσματα: οι συναντήσεις  στην Κύπρο, στην Βιέννη και στο Αμμάν  που έγιναν  αυτά τα χρόνια  δεν κατάφεραν  να φθάσουν σε μία κοινή συμφωνία. Τώρα αυτό πραγματοποιήθηκε  με μόνη αποχή  της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Γεωργίας  και μάλιστα σε κάποια σημεία. Είναι λοιπόν ένασημαντικόαποτέλεσμα.

Πιο  γενικά ποια είναι τα σημεία συντονισμού  μεταξύ των διαφόρων Εκκλησιών;

Γίνεται δεκτή η ανάγκη   ύπαρξης ενός πρώτου και  ενός ηγέτη (για να χρησιμοποιήσουμε  την γλώσσα  του Κανόνα 34 των Αποστόλων, που είναι πολύ σημαντική για τους Ορθοδόξους)  όχι μόνο στην τοπική Εκκλησία (ο επίσκοπος) και σε επίπεδο επαρχιακό (ο πατριάρχης), αλλά και σε γενικό επίπεδο  των Εκκλησιών, αναγνωρίστηκε  ότι στην καθολική ενότητα  των Εκκλησιών , αυτός  ο ρόλος ανήκει  στον Επίσκοπο της Ρώμης, που ήταν  η πρώτη μεταξύ των Πατριαρχικών Εκκλησιών,  όταν ήταν ενωμένες.

Που υπήρξαν οι μεγαλύτερες διαφορές;

Η δυσκολία εκ μέρους των Ορθοδόξων είναι να δεχθούν μία γενική εξουσία  διοίκησης  για όλη την Εκκλησία από τον Πάπα. Δέχονται όμως  ότι κατά την πρώτη χιλιετία  ήταν αποφασιστική η συνεργεία με την Ρώμη  και στην Ανατολή.

Ποια είναι η γνώμη σας για τους Ουκρανούς Ουνίτες;

Το θέμα είναι λεπτό αλλά δεν θα πρέπει να υπερβάλλεται: κάθε Εκκλησία, σε κοινωνία με τη Ρώμη ή όχι πρέπει να γίνεται σεβαστή.

Η συνάντηση  στην πόλη Chietiπραγματοποιήθηκε επτά μήνες μετά την ιστορική συνάντηση του Πάπα Φραγκίσκου με τον Πατριάρχη Κύριλλο: σε ποιο βαθμό  το ιστορικό αυτό γεγονός  έγινε αντιληπτό  από τους εισηγητές  της συνάντησης ;

Σίγουρα αυτές οι συναντήσεις επέδρασαν έντονα  στο αδελφικό κλίμα που βιώθηκε  και στην θέληση  να φθάσουμε σε μία συμφωνία.

Μετά από χίλια χρόνια, μπορούμε  λοιπόν να πούμε ότι η συμφιλίωση μεταξύ Καθολικών και Ορθοδόξων  είναι πιο κοντά;

Πιστεύω ναι. Θα χρειαστεί ακόμη μεγάλη πορεία,  αλλά το μοντέλο  της σύζευξης του πρωτείου  με την συνοδικότητα ανοίγει ένα  δρόμο, που σίγουρα θα είναι γόνιμος

Μετάφραση: kantam.gr