ΙΝΔΙΑ: Η ΖΩΗ ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΓΚΟΥΠΟΛΕΙΣ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΚΟΡΩΝΟ’Ι’ΟΥ

Ο π. Christopher D. Jeyakumar, εφημέριος του Αγίου Αντωνίου και 5.000 πιστών στη Dharavi, τη μεγαλύτερη παραγκούπολη του Mumbai (πρώην Βομβάης) εξιστορεί πως έχει βιώσει την εμπειρία του κορωνοϊού.
Τα πρώτα κρούσματα ήταν στις δύο άκρες της παραγκούπολης, στη Shahumangei και κοντά στη Sian. Και στα δύο αυτά μέρη οι κάτοικοι εργάζονται εκτός της περιοχής και επιστρέφουν κατά καιρούς στα σπίτια τους. Όταν ξέσπασε η πανδημία η κυβέρνηση απαγόρευσε την κυκλοφορία και ζήτησε οι συγκεντρώσεις να μην ξεπερνούν τα 5 άτομα. Αυτές οι οδηγίες δεν μπορούν να εφαρμοσθούν σε περιοχές όπως η δική μας που λείπουν οι βασικές υποδομές ( δε γίνεται αποκομιδή σκουπιδιών, δεν υπάρχει πόσιμο νερό, δεν παρέχονται υγειονομικές υπηρεσίες ) Λόγω της κατάστασης ζωής πιστεύω ότι ο πληθυσμός έχει αποκτήσει ανοσία σε κάθε είδους ιό…
Είχαμε πληροφορηθεί ότι πρέπει να πλένουμε συχνά τα χέρια, να μένουμε σπίτι, να τηρείται η κοινωνική αποστασιοποίηση, πώς όμως να γίνει αυτό όταν το στυλ ζωής και οι κοινωνικό – οικονομικές συνθήκες στις παραγκουπόλεις είναι διαφορετικές…
Oι μοναχές “ Camossiane ” στήριξαν πολύ τον πληθυσμό, όχι μόνο τον καθολικό, στη διάρκεια του lockdown. Επίσης ο καρδινάλιος Oswald Garcias, αρχιεπίσκοπος της πόλης και Πρόεδρος της Συνόδου Ιεραρχίας της Ινδίας τηλεφώνησε αρκετές φορές να μάθει νέα και πρόσφερε όση βοήθεια μπορούσε μέσω των κοινωνικών κέντρων της εκκλησίας μας.
Θα ήθελα να πω “ Κύριε άκου τη φωνή των φτωχών ” Οι κάτοικοι του Dharavi είναι φτωχοί αλλά αξιοπρεπείς. Ακόμα οι Αρχές τους εμποδίζουν να εργαστούν. Πιστεύουν ότι προέρχονται από επίφοβη περιοχή, λόγω έλλειψης υποδομών και μέτρων προστασίας. Όμως εμείς δεν είχαμε κρούσματα και θεωρώ την περιοχή μας από τις πιο ασφαλείς.

Πληροφόρηση και φωτογραφία από AsiaNews.it

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΕΒΑΝΤΗΣ
Μέλος Συνοδικής Επιτροπής ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ