Η ζωή μας να είναι ένα ναι στο Θεό με είναι αγάπη και διακονία
Η Μαρία, το πλάσμα που έχει συλληφθεί χωρίς αμαρτία και που είναι γεμάτη χάρη, αποτελεί το επίκεντρο της σημερινής γιορτής. Ο Πάπας κατά την σκέψη του πριν από το Angelus, τονίζει όλη την ομορφιά της: ένα αριστούργημα ακόμη και μέσα στην ταπεινοφροσύνη της, ικανή να κάνει χώρο για τον Θεό χωρίς αυταρέσκια και έτοιμη να τεθεί στην υπηρεσία του πλησίον. Είθε να αποτελεί παράδειγμα για τις κοινότητές μας και για τη ζωή μας.
Την Κυριακή 8 Δεκεμβρίου, η Εκκλησία εορτάζει με λαμπρότητα την γιορτή της Αμιάντου Συλλήψεως της Αειπάρθενου Μαρίας: όπως συμβαίνει από το 1953 ο Πάπας θα συμμετάσχει το απόγευμα, στον φόρο τιμής που οι πολίτες της Ρώμης αποδίδουν ενώπιον του αγάλματος της Αμιάντου Συλλήψεως στην πλατεία Mignanelli, κοντά στην πλατεία di Spagna, όπου θα προσευχηθεί και θα εναποθέσει λουλούδια αμέσως μετά από μια σύντομη στάση στη Santa Maria Maggiore.
Μαρία η Άμωμη
Ο Φραγκίσκος το υπενθυμίζει, με την ευκαιρία του Angelus, στους πιστούς που τον περιμένουν στην Πλατεία του Αγίου Πέτρου, καλώντας τους να συμμετάσχουν σε αυτή την κίνηση υιικής αφοσίωσης, και ως εκ τούτου, τονίζει πριν από την προσευχή προς την Παναγία, τις διάφορες πτυχές που συνθέτουν την ομορφιά της Παρθένου Μαρίας, «της Παν Αγίας», υποδεικνύοντάς την ως παράδειγμα για τις κοινότητες και την προσωπική ζωή των πιστών.
«Ιδού, θα συλλάβεις έναν Υιό και θα τον φέρεις στο φως». Στο Ευαγγέλιο του Ευαγγελισμού υπάρχει όλο αυτό που ο Θεός θα πραγματοποιήσει ως υπόσχεση, αλλά κάτι – επισημαίνει ο Πάπας – «έχει ήδη εκπληρωθεί στο πρόσωπο και στη ζωή της Παρθένου Μαρίας» και αυτό χρονολογείται πριν ακόμη αυτή γεννηθεί:
Πράγματι, η αμίαντος σύλληψη θα μας οδηγήσει σε εκείνη την ακριβή στιγμή που η ζωή της Μαρίας άρχισε μέσα στη μήτρα της μητέρας της: ήδη εκεί υπήρχε η αγιαστική αγάπη του Θεού, προστατεύοντάς την από την επαφή με την μόλυνση του κακού που αποτελεί την κοινή κληρονομιά της ανθρώπινης οικογένειας.
Η «Πλήρης χάριτος»
Επομένως, ο Θεός επιθυμούσε για την Μαρία να είναι ελεύθερη από την αμαρτία από την αρχή, όπως και να είναι «γεμάτη χάρη». Ιδού το δεύτερο χαρακτηριστικό της ομορφιάς της Παρθένου το οποίο ο Φραγκίσκος αναδεικνύει εξηγώντας τι σημαίνει να είσαι «πλήρης» από την αγάπη του Θεού:
Ο Θεός από πάντα την σκεφτόταν και την ήθελε, στο μυστηριώδες σχέδιό του, ως ένα πλάσμα γεμάτο χάρη, δηλαδή πλήρης από την αγάπη του. Αλλά για να γίνει κάποιος πλήρης πρέπει να αφήσει χώρο, να εκκενώσει τον εαυτό του, να κάνει στην άκρη. Όπως ακριβώς έκανε και η Μαρία η οποία ήξερε πως να ακούει τον Λόγο του Θεού και να εμπιστεύεται ολοκληρωτικά τον εαυτό της στο θέλημά του με το να το αποδέχεται ανεπιφύλακτα στη ζωή της. Τόσο πολύ ώστε σε αυτήν ο Λόγος έγινε σάρκα.
Η «Παναγία» χωρίς αυταρέσκεια
Με το «ναι» στον Άγγελο ο οποίος της ζήτησε να γίνει η Μητέρα του Ιησού, η Μαρία καθιστά δυνατή την ενσάρκωση και η προσκόλλησή της εκείνη την στιγμή είναι πλήρης. «Δεν χάνεται σε πολλά επιχειρήματα – προσθέτει ο Πάπας – δεν εναποθέτει εμπόδια», αλλά «δείχνει εμπιστοσύνη και αφήνει χώρο στη δράση του Αγίου Πνεύματος», καθιστώντας τη ζωή της ένα «αριστούργημα» μέσα από την ταπεινοφροσύνη και της μικρότητά της:
Αμέσως θέτει στη διάθεση του θεού όλο της το είναι και την προσωπική της ιστορία, ώστε ο Λόγος και το θέλημα του Θεού να μπορέσουν να τη διαμορφώσουν και να την ολοκληρώσουν. Έτσι, ανταποκρινόμενη απόλυτα στο σχέδιο του Θεού γι αυτήν, η Μαρία γίνεται η «Παν όμορφη», η «Παν αγία», αλλά χωρίς την παραμικρή σκιά αυταρέσκειας. Είναι ταπεινή. Είναι ένα αριστούργημα, αλλά παραμένοντας ταπεινή, μικρή, φτωχή. Σε αυτήν αντανακλάται η ομορφιά του Θεού η οποία είναι γεμάτη αγάπη, χάρη, δώρο του ιδίου.
Η δούλη του Θεού, ταπεινή και διακριτική
Η τελευταία παρατήρηση με την οποία ο Πάπας κάνει αναφορά στην Αμίαντο, κατά την σημερινή επίσημη εορτή, είναι η στάση της για υπηρεσία με την οποία η Μαρία παραδίδει τον εαυτό της στον Θεό. Έτοιμη να κάνει το Θέλημά Του, να αφήσει τη ζωή της να διαμορφωθεί από τον Πατέρα, να εκκενωθεί από τον ίδιο της τον εαυτό, όταν η Μαρία προφέρει το «ναι», «γίνεται η δούλη του Κυρίου» και γι αυτό, επιβεβαιώνει ο Πάπας, στρέφεται η προσοχή της αμέσως προς τις «ανάγκες των άλλων», όπως μαρτυρά η απόφασή της να ξεκινήσει, αμέσως μετά τον Ευαγγελισμό, για να πάει να επισκεφτεί την ξαδέλφη της την Ελισάβετ:
Η διαθεσιμότητας στον Θεό συναντάται στην προθυμία της να αναλάβει τις ανάγκες των άλλων. Όλα αυτά χωρίς τυμπανοκρουσίες και επίδειξη, χωρίς να αναζητά θέσεις τιμής, χωρίς διαφήμιση, επειδή η φιλανθρωπία και τα έργα ευσπλαχνίας δεν χρειάζεται να εκτίθενται ως τρόπαιο. Τα έργα ευσπλαχνίας πραγματοποιούνται σιωπηλά, μυστικά, χωρίς να καυχιόμαστε για αυτά. Ακόμη και μέσα στις κοινότητές μας, καλούμαστε να ακολουθήσουμε το παράδειγμα της Μαρίας, εφαρμόζοντας το ύφος της διακριτικότητας και της απόκρυψης.
«Είθε η γιορτή της Μητέρας μας» καταλήγει επικαλούμενος ο Ποντίφικας, «να μας βοηθά να κάνουμε ολόκληρη τη ζωή μας ένα «ναι» προς τον Θεό, ένα «ναι» μέσα από την λατρεία μας γι Αυτόν και μέσα από τις καθημερινές πράξεις μας αγάπης και υπηρεσίας».
Μετάφραση: ρφ
