Η ζωή έχει το δικό της σκοτάδι, όμως το φως του Θεού είναι πιο δυνατό

Για όλους και για τον καθένα, γιατί «η σωτηρία που έφερε ο Χριστός δεν γνωρίζει όρια». Αυτό είναι τα Θεοφάνια, αυτή είναι η βεβαιότητα με την οποία ο Πάπας απευθύνεται στην καρδιά κάθε ανθρώπου κατά τη διάρκεια του Angelus την ημέρα της Πανήγυρης της «φανέρωσης του Κυρίου σε όλους τους λαούς». Αυτό δεν είναι κάποιο άλλο μυστήριο, λέει ο Πάπας Φραγκίσκος, αλλά το «γεγονός της Γέννησης που φαίνεται στη διάσταση του φωτός». Στον καθέναν από εμάς, το καθήκον να τον υποδεχτουμε «με πίστη» και «να τον φέρουμεσε άλλους μέσω της φιλανθρωπίας, με την μαρτυρία, και με την αγγελία του Ευαγγελίου».

Φως που νικά το σκοτάδι

Σχολιάζοντας τα Αναγνώσματα, ο Ποντίφικας αναφέρει το όραμα του προφήτη Ησαΐα και το εδάφιο από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου. Το πρώτο αναγγέλλει το φως του Θεού σε έναν ορίζοντα σκοταδιού:

Το όραμα του Ησαΐα, που αναφέρεται στη σημερινή Λειτουργία, ακούγεται στην εποχή μας πιο έγκαιρα από ποτέ: «Το σκοτάδι καλύπτει τη γη, η πυκνή ομίχλη περιβάλλει τους λαούς». Σε αυτόν τον ορίζοντα, ο προφήτης αναγγέλλει το φως: το φως που έδωσε ο Θεός στην Ιερουσαλήμ και προορίζεται να φωτίσει την πορεία όλων των λαών. Αυτό το φως έχει τη δύναμη να προσελκύσει όλους, κοντά και μακριά, όλοι πορεύονται να φτάσουν σε αυτό.

Το δεύτερο λέει ότι αυτό το φως είναι το Παιδί της Βηθλεέμ, ο Ιησούς, «γεννημένος όχι μόνο για μερικούς αλλά για όλους τους ανθρώπους, για όλους τους λαούς»:

Πού είναι αυτό το φως; Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος, με τη σειρά του, αφηγώντας το επεισόδιο των Μάγων δείχνει ότι αυτό το φως είναι το Βρέφος της Βηθλεέμ, είναι ο Ιησούς, ακόμα κι αν η βασιλεία του δεν είναι αποδεκτή από όλους. Πράγματι, πολλοί το απορρίπτουν, όπως ο Ηρώδης. Είναι το αστέρι που εμφανίστηκε στον ορίζοντα, ο αναμενόμενος Μεσσίας, αυτός μέσω του οποίου ο Θεός πραγματοποιεί τη βασιλεία της αγάπης του, το βασίλειο της δικαιοσύνης του, το βασίλειο της ειρήνης του. Γεννήθηκε όχι μόνο για μερικούς αλλά για όλους τους ανθρώπους, για όλους τους λαούς.

Αγγελία και φιλανθρωπία

Αλλά πώς είναι δυνατόν το φως του Χριστού να ακτινοβολεί στους αιώνες και στην ιστορία των λαών; Το κάλεσμα του Πάπα Φραγκίσκου έγκειται στη δέσμευση να τον υποδεχτουμε με πίστη, να τον διακηρύξουμε μέσω του Λόγου και την μαρτυρία του Ευαγγελίου και «με την ίδια μέθοδο που επέλεξε ο Θεός για να έρθει ανάμεσά μας, η Ενσάρκωση»:

Να γίνει εγγύς με τον διπλανό, να τον συναντήσει, να πάρει επάνω του την πραγματικότητα του. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί το φως του Θεού, που είναι Αγάπη, να λάμπει σε εκείνους που τον υποδέχονται και να προσελκύσει άλλους. Το αστέρι είναι Χριστός, αλλά και εμείς μπορούμε και πρέπει να είμαστε το αστέρι, για τους αδελφούς και τις αδελφές μας, ως μάρτυρες των θησαυρών της άπειρης καλοσύνης και του ελέους που ο Λυτρωτής προσφέρει ελεύθερα σε όλους. Το φως του Χριστού δεν επεκτείνεται μέσω του προσηλυτισμού αλλά μέσω της μαρτυρίας (…) και μέσω του μαρτυρίου.

Πίστη και προσευχή

Όπως κάθε δώρο που προέρχεται από τον Πατέρα, λέει ο Ποντίφικας, το φως που λαμβάνεται δεν μπορεί να κατέχεται ή να «διαχειρίζεται». Απαραίτητη προϋπόθεση είναι να κάνετε όπως οι μάγου και να συνεχίσετε το ταξίδι με πίστη μέσω προσευχής:

Πάντα επιτρέποντας στον εαυτό μας να γοητευόμαστε, να προσελκύουμε, να καθοδηγούμε, να φωτίζουμε και να μεταστραφούμε στον Χριστό: είναι το ταξίδι της πίστης, μέσω της προσευχής και του στοχασμού των έργων του Θεού, που μας γεμίζουν συνεχώς με χαρά και μας γεμίζουν με έκπληξη, μια ολοκαίνουργιο έκπληξη.

Εδώ λοιπόν είναι η έκκληση του προς την Παναγία να ζητήσει «προστασία στην καθολική Εκκλησία – καταλήγει ο Πάπας Φραγκίσκος – έτσι ώστε να διαδώσει το Ευαγγέλιο του Χριστού, το φως όλων των λαών» σε όλο τον κόσμο.

«Σήκω Ιερουσαλήμ, ορθώσου και γίνε φως! Γιατί έρχεται το φως σου, απάνω σου η δόξα μου φεγγοβολεί. Τη γη σκοτάδι θα σκεπάσει κι ομίχλη τους λαούς, μα εσένα το δικό μου φως θα σε φωτίζει, θα σε σκεπάζει η δόξα μου» – Ησ 60.

Μετάφραση: π. Ιωαν. Σκλ.