Η τοκογλυφία ταπεινώνει και σκοτώνει
Ο τοκογλυφία και η διαφθορά: αποτέλεσαν τα κύρια θέματα της ακρόασης μεταξύ του Ποντίφικα και των μελών του Εθνικού Συμβουλίου κατά της Διαφθοράς, στην αίθουσα Clementina στο Βατικανό.
«Η τοκογλυφία είναι μια σοβαρή αμαρτία: σκοτώνει τη ζωή, καταπνίγει την αξιοπρέπεια των ανθρώπων, αποτελεί μέσο διαφθοράς και παρεμποδίζει το κοινό καλό». Ο Πάπας Φραγκίσκος αντιμετωπίζει εκ νέου «μια δυστυχώς εκτεταμένη και ακόμη βαθύτερη μάστιγα», συναντώντας στο Βατικανό τα μέλη του Εθνικού συμβουλίου κατά της Διαφθοράς. Στην ομιλία του, επαναλαμβάνει έντονα ότι η τοκογλυφία «αποδυναμώνει επίσης τα κοινωνικά και οικονομικά θεμέλια μιας χώρας». Κανένα κράτος πράγματι, δεν μπορεί να προγραμματίσει «μια σοβαρή οικονομική ανάκαμψη» με «τόσους πολλούς φτωχούς, τόσες οικογένειες χρεωμένες, τόσα πολλά θύματα σοβαρών εγκλημάτων και τόσα πολλά διεφθαρμένα άτομα».
Μέσα σε είκοσι έξι χρόνια υπηρεσίας, το Εθνικό Συμβούλιο Καταπολέμησης της Διαφθοράς έσωσε πάνω από 25 χιλιάδες οικογένειες «από τη δαγκάνα του τοκογλυφικού χρέους», αποκαθιστώντας την αξιοπρέπεια και την ελπίδα. Μια δέσμευση που αποσκοπεί στην προστασία της ζωής, των σπιτιών και των μικρών επιχειρήσεων, για την οποία ο Πάπας Bergoglioε υχαριστεί, αναγνωρίζοντας «το θάρρος και την επιμονή τους». «Η τοκογλυφία ταπεινώνει και σκοτώνει», παρατηρεί «είναι ένα αρχαίο κακό» που «στραγγαλίζει τα θύματα όπως ένα φίδι».
Ανακτούμε έναν νηφάλιο τρόπο ζωής
Για να αποφευχθεί αυτή η μάστιγα, θα έπρεπε να αποτρέψουμε «τα άτομα από την παθολογία του χρέους για τη διαβίωση ή για να σώσουν την εταιρεία», εκπαιδεύοντάς τα «σε ένα νηφάλιο τρόπο ζωής, που ξέρει να διακρίνει ανάμεσα σε αυτό που είναι περιττό και αυτό που είναι απαραίτητο». Στη βάση των οικονομικών κρίσεων, υπάρχει πάντα μια «αντίληψη για τη ζωή που θέτει σε πρώτη θέση το κέρδος και όχι το άτομο». Αλλά στο όνομα του χρήματος, προσθέτει ο Πάπας Φραγκίσκος, «δεν μπορούν να πεθάνουν οι αδελφοί μας». Έτσι, οι δημόσιοι θεσμοί θα έπρεπε να θέσουν στο επίκεντρο των οικονομικών πολιτικών «την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, την ηθική, την αλληλεγγύη και το κοινό καλό», αποθαρρύνοντας «μέσα που, άμεσα ή έμμεσα, αποτελούν αιτία για τοκογλυφία, όπως για παράδειγμα τα τυχερά παιχνίδια».
Ένας νέος οικονομικός ανθρωπισμός
Τέλος, ο Ποντίφικας ελπίζει σε «ένα νέο οικονομικό ανθρωπισμό», που θα θέσει τέρμα «στην οικονομία που σκοτώνει», σε συστήματα «όπου άντρες και γυναίκες δεν είναι πια άτομα», αλλά «εργαλεία μιας λογικής των αποβλήτων που δημιουργεί βαθιές ανισορροπίες». Η συνάντηση, η ακρόαση και η εγγύτητα θα έπρεπε να είναι πάντα στο επίκεντρο της δέσμευσης των δημοσίων Αρχών, ώστε «τα άτομα και οι οικογένειες να μπορούν να επωφεληθούν από τα οφέλη του νόμου όπως οποιαδήποτε άλλη οικονομική πραγματικότητα». Το ίδιο και οι υπεύθυνοι του τραπεζικού συστήματος θα πρέπει να είναι προσεκτικοί «σχετικά με την ποιότητα της ηθικής των δραστηριοτήτων των πιστωτικών ιδρυμάτων» επειδή στην πραγματικότητα «πολλές τράπεζες γεννήθηκαν και εξαπλώθηκαν στον κόσμο απλώς για να κλέψουν τους φτωχούς με την τοκογλυφία με δάνεια χωρίς δέσμευση και χωρίς τόκους».