«Η συγνώμη είναι η πρακτική της αγάπης»
Με το κλείσιμο της Αγίας Πόρτας του Collemaggio ολοκληρώθηκε στην Aquila το Τσελεστίνιο Τυπικό που επανήλθε στην Βασιλική της Αειπαρθένου Μαρίας μετά το σεισμό.
“Ο Πάπας Celestino V, ο συμπολίτης μας, ας συνεχίσει από αυτή τη Βασιλική να επαγρυπνεί πάνω στην ιστορία του λαού μας. Εκείνος μάρτυρας και δημιουργός εξαιρετικών έργων, ας μας διδάσκει να ζούμε, κάθε μέρα και περισσότερο το Ευαγγέλιο, για να μπορούμε να γινόμαστε ικανοί να οικοδομούμε την Πόλη του Κυρίου στις καρδιές των ανθρώπων και την Πόλη των ανθρώπων στην καρδιά του Θεού. Ένας λαός ανανεωμένος από τη Συγνώμη, είναι πράγματι και ένας λαός που δεσμεύεται να οικοδομήσει μία κοινωνία πιο δίκαιη και πιο σταθερή”. Με αυτά τα λόγια ο Καρδινάλιος Giuseppe Petrocchi, Αρχιεπίσκοπος της Aquila έκανε το κλείσιμο της 724ης Τσελεστιανής Συγνώμης, της πρώτης που τελείται στη Βασιλική της Αειπαρθένου Μαρίας του Collemaggio μετά την αναστήλωση που έγινε μετά το σεισμό του 2009.
Η Συγχώρηση κινητοποιεί την Εκκλησία της Aquila
Ο Καρδινάλιος κατά τη Θεία Λειτουργία του κλεισίματος της Αγίας Πόρτας του Collemaggio, υπενθύμισε την προσωπικότητα του Πάπα Τσελεστίνου 5ου που υπήρξε πιστός μάρτυρας της προτροπής του Αποστόλου Παύλου: “αφήστε τους εαυτούς σας να συμφιλιωθούν με το Θεό. Εκείνος που δεν είχε γνωρίσει την αμαρτία, ο Θεός τον κατέστησε αμαρτία προς χάριν μας , ώστε διαμέσου αυτού να μπορέσουμε εμείς να γίνουμε δικαιοσύνη του Θεού”. Η ηχώ της φωνής του , συνεχίζει ο Καρδινάλιος, “ακούγεται πιο δυνατά με το γεγονός της Συγχώρεσης”, κατά την οποία “ολόκληρη η Εκκλησία κινητοποιείται για να μας βοηθήσει να συνεχίσουμε να βαδίσουμε πιο γρήγορα προς τα Πάνω: μας έδωσε την ευκαιρία να είμαστε ελεύθεροι από το κακό και μας ώθησε, με συνεχείς προτροπές , να ενδυναμώσουμε την πιστότητά μας στον Κύριο”.
Η συγνώμη είναι ένα φάρμακο
Το να συγχωρήσουμε με χριστιανικό πνεύμα πράγματι, “ είναι η πρώτη έκφραση του ρήματος αγαπώ”. Μια συγχώρηση που “δεν μπορεί ποτέ να εννοηθεί ως απλή εκμηδένιση του χρέους και μια άδεια για να σφάλουμε και πάλι”, διότι η ευσπλαχνία συνοδεύεται πάντοτε από την απαίτηση του Κυρίου: ”πήγαινε και μην αμαρτάνεις πια”. Η συγνώμη είναι “μία συμπεριφορά του νου”, “ένα φάρμακο”, που θεραπεύει πολλές πνευματικές, ψυχολογικές, κοινωνικές ασθένειες που δηλητηριάζουν την ύπαρξή μας (Η δυσαρέσκεια, πράγματι, εξηγεί ο Αρχιεπίσκοπος της Aquila, “εμποδίζει την κυκλοφορία της αγάπης, που είναι το οξυγόνο της ψυχής”), είναι ο πρώτος κανόνας της γραμματικής της καλής συμβίωσης, μια “χάρη που πρέπει να εκλιπαρούμε” είναι μια “φλόγα που πρέπει πάντα αναμμένη να διατηρήσουμε”.
Ο Θεός μερικές φορές νικά χάνοντας
“Οφείλουμε λοιπόν να αγρυπνούμε”, προτρέπει ο Καρδινάλιος, για να μην προσβληθούμε από τον καρκίνο της Ηρωδιάδας που κυριαρχείται από την έχθρα , όπως επίσης πρέπει να υπερασπιζόμαστε από τον Ηρώδη που φέρνουμε μέσα μας”. “Συχνά – και εμείς όπως εκείνος – αισθανόμαστε την ομορφιά της αλήθειας, αλλά είμαστε ασυνεπείς και όχι διατεθειμένοι να πληρώσουμε το κόστος της συνέπειας. Με αυτή την έννοια είμαστε καλεσμένοι να εμπνεόμαστε από μια δυνατή ικανότητα που μπορεί να αλλάξει την κοινωνία, συμβάλλοντας στο να προωθήσει μια κοινωνία πολιτών με την τόλμη και τη σταθερότητα του Ιωάννη του Βαπτιστή, του οποίου οι ιστορία αποδεικνύει “ότι ο Θεός κάποιες φορές νικά χάνοντας. «εκείνος που νίκησε πάνω στη σκηνή κόσμου, έχασε στο επίπεδο της σωτηρίας και εκείνος που κατάφερε το χειρότερο στο ανθρώπινο επίπεδο έχει κατακτήσει το καλύτερο στη Βασιλεία του Θεού”.
Τα λόγια του Πάπα Φραγκίσκου
Όπως υπογραμμίζει ο Πάπας Φραγκίσκος, ο πολιτισμός της συγνώμης κατέχει μία δυνατή αξία που μπορεί να κάνει μία κοινωνική μεταμόρφωση, συμβάλλοντας σε μία κοινωνία πολιτών πιο ανθρώπινη και πιο δίκαιη”. Η ευσπλαχνία του Θεού ανανεώνει τον κόσμο, παρόλο που «οι δρόμοι της συγνώμης είναι στενοί και συχνά κλεισμένοι από αντίθετες δυνάμεις”, όπως εγωισμοί ατομικοί και συλλογικοί, “που κινητοποιούνται για να με εμποδίσουν να βαδίσουμε προς αυτή την κατεύθυνση του ευαγγελίου”.
Όποιος αγαπά κάνει το αδύνατο
“Η εμπιστοσύνη στο Θεό βάζει φτερά στην καρδιά και έτσι μπορεί να πετάξει ψηλά στον ουρανό της αγιοσύνης, ολοκληρώνει ο Καρδινάλιο Petrocchi, ο οποίος βεβαιώνει: “όποιος είναι καλός κάνει ότι μπορεί, αλλά όποιος αγαπά κάνει το αδύνατο”. Πράγματι η περιπέτεια του να είμαστε χριστιανοί χαρακτηρίζεται ακριβώς από την πρόκληση να βαδίσουμε έξω από τον εαυτό μας και να εκτελούμε μαζί με το Θεό έργα που ανήκουν μόνο στο Θεό.
+Ν
