Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗ ΒΡΥΣΙΩΤΙΣΣΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΕΣ ΚΛΗΣΕΙΣ
Όπως κάθε τελευταία Πέμπτη του μήνα η Εκκλησία της Τήνου προσεύχεται στο Θεομητορικό Προσκύνημα της Παναγίας της Βρυσιώτισσας ζητώντας της να ικετεύει τον Κύριο για να στέλνει εργάτες στο θερισμό του.
Στη Θεία Λειτουργία, ως συνήθως, προΐστατο ο Αρχιεπίσκοπος μας π. Νικόλαος και συλλειτούργησαν ιερείς της τοπικής μας Εκκλησίας.
Κάθε Πέμπτη ένας ιερέας από τον Ιερό Κλήρο της Τήνου, αναλαμβάνει να προετοιμάσει τη Θεία και να εξασφαλίσει το κήρυγμα της ημέρας. Αυτή την Πέμπτη τη φροντίδα είχε ο νεότερος των ιερέων μας ο ιερομόναχος π. Ιωσήφ, του οποίου και το κήρυγμα ήταν απλό, κατανοητό, γεμάτο από συνειδητή ανάγκη για συνεχή προσευχή υπέρ των κλήσεων, το δημοσιεύουμε:
“Υπάρχει ένα μικρό χωριό που ονομάζεται Lu Monferrato στη Βόρεια Ιταλία, κοντά στο Τορίνο. Αυτό το μικρό χωριό θα ήταν άγνωστο αν το 1881 μερικές μητέρες δεν είχαν λάβει μια απόφαση που είχε «μεγάλες συνέπειες».
Πολλές από αυτές τις μητέρες είχαν στην καρδιά τους την επιθυμία να δουν έναν από τους γιους τους να γίνει ιερέας ή μία από τις κόρες τους να αφιερώσει πλήρως την ζωή της στην υπηρεσία του Κυρίου. Άρχισαν να συναντιούνται κάθε Τρίτη για την προσκύνηση του Αγιοτάτου Μυστηρίου, υπό την καθοδήγηση του εφημερίου τους, του Monsignor Alessandro Canora, και να προσεύχονται για τις ιερατικές και μοναχικές κλήσεις. Κάθε πρώτη Κυριακή του μήνα λάμβαναν την κοινωνία με αυτή την πρόθεση. Μετά τη Λειτουργία, όλες οι μητέρες προσεύχονταν μαζί για να ζητήσουν ιερατικές κλήσεις.
Χάρη στην προσευχή γεμάτη εμπιστοσύνη αυτών των μητέρων και την ανοιχτή καρδιά αυτών των πατέρων, οι οικογένειες ζούσαν σε ένα κλίμα ειρήνης, γαλήνης και αφοσίωσης, που επέτρεπε στα παιδιά τους να διακρίνουν ευκολότερα την κλήση τους.
Από αυτό το μικρό χωριό, προέκυψαν 323 κλήσεις στην αφιερωμένη ζωή (τριακόσια είκοσι τρία άτομα!): 152 ιερείς (και μοναχοί) και 171 μοναχές, μέλη των 41 ταγμάτων. Σε μερικές οικογένειες υπήρχαν τρεις ή τέσσερεις κλήσεις. Το πιο γνωστό παράδειγμα είναι η οικογένεια Rinaldi. Ο Κύριος κάλεσε επτά παιδιά αυτής της οικογένειας (5 ιερείς και 3 μοναχές).
Η προσευχή που οι μητέρες απάγγελλαν ήταν σύντομη, απλή και βαθιά: «Κύριε, κάνε ένα από τα παιδιά μου να γίνει ιερέας! Θέλω να ζήσω ως καλός Χριστιανός και θέλω να οδηγήσω τα παιδιά μου στο καλό για να αποκτήσω τη χάρη να σου προσφέρω, Κύριε, έναν άγιο ιερέα. Αμήν».
Αυτοί οι γονείς είχαν κατανοήσει απόλυτα την ανάγκη για τις κλήσεις, που η Εκκλησία και όλοι οι άνθρωποι έχουν. Και ο Θεός άκουσε την προσευχή τους και τους αντάμειψε. Γιατί; Παρόλο που είναι ένα μυστήριο, θα ήθελα να επισημάνω δύο πράγματα που μου φαίνονται ότι βοήθησαν να ακουστούν οι προσευχές τους.
1. Η επιμονή στην προσευχή. Ο Ιησούς Χριστός μάς δίδαξε ότι πρέπει να «παρακαλούμε τον κύριο του θερισμού για να στείλει εργάτες στο θερισμό του» (Μτ 9,37 ss. Λκ 10,2). Η κλήση είναι από τον Θεό, ο οποίος είναι ο ιδιοκτήτης των καρδιών. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το πρώτο είναι να προσευχηθούμε για τις κλήσεις. Και ο ίδιος ο Χριστός είπε ότι «πρέπει πάντα να προσευχόμαστε και να μην κουραζόμαστε» (Λκ 18,1). Πρέπει να προσευχόμαστε με επιμονή. Η επιμονή είναι η αρετή που θριαμβεύει. Η απάντηση θα μας δοθεί αν επιμένουμε.
2. Η εργασία στην οικογένεια. Δεν μπορούμε να σκεφτόμαστε την κλήση ως κάτι «για τους άλλους». Αλλά, πρέπει να την ζητήσουμε και για τους δικούς μας. Αυτές οι μητέρες προσεύχονταν: «Κύριε, κάνε ένα από τα παιδιά μου να γίνει ιερέας!» Να καταλάβουμε ότι η αφιερωμένη κλίση είναι μια ανυπολόγιστη χάρη και να την ζητήσουμε από τον Θεό για την οικογένειά μας. Ο Άγιος Ιωάννης Παύλος Β’, Πάπας έλεγει: «Όταν οι γονείς είναι πρόθυμοι να αφήσουν ένα από τα παιδιά τους να ακολουθήσει την αφιερωμένη ζωή, όταν έχουν ζητήσει από τον Κύριο αυτή τη χάρη, θα τους ανταμείψει ο Θεός με χαρά την ημέρα που ένας γιος ή κόρη τους θα ανταποκριθεί στο κάλεσμα του Κυρίου».
Και σε αυτή την προσευχή πρέπει να συμμετέχουμε όλοι μαζί. Σε αυτές τις οικογένειες βασίλευε καθαρά η Καρδιά του Χριστού. Πρέπει να δημιουργήσουμε ένα οικογενειακό περιβάλλον που να ευνοεί τον Θεό στο να καλέσει, να είναι δηλαδή ο Θεός το κέντρο. Τα παιδιά να μάθουν ότι η προσευχή, η γενναιοδωρία στο Θεό, τα Μυστήρια είναι απαραίτητα για τη ζωή τους. Και με αυτόν τον τρόπο θα μπορούν να ακούσουν την κλήση του Θεού. Ο Άγιος Ιωάννης Παύλος Β’ δίδασκε: «Μια ζωή έντονης προσευχής, πραγματικής αίσθησης εξυπηρέτησης στους άλλους και γενναιόδωρης συμμετοχής στις εκκλησιαστικές δραστηριότητες προσφέρουν στις οικογένειες ευνοϊκές συνθήκες για την κλήση των νέων». Πρέπει να βοηθήσουμε τους νέους να ακούσουν την κλήση, κάνοντάς τους να μεγαλώσουν με το ιδανικό να υπηρετούν τον Θεό.
Ας ζητήσουμε από τη Παναγία, Μητέρα και προστάτισσα των κλήσεων, να μας δώσει πολλές και άγιες ιερατικές και μοναχικές κλήσεις, από τις δικές μας οικογένειες.