«Η πίστη εκδηλώνεται με θάρρος, χωρίς προκαταλήψεις»
Η χριστιανική είναι μια πίστη «συγκεκριμένη», δεν είναι ένα ιδανικό, που εκδηλώνεται «με θάρρος» και «χωρίς συμβιβασμούς». Ο Πάπας Φραγκίσκος αναφέρθηκε εκ νέου σε έννοιες αγαπητές σε αυτόν, στην ομιλία του κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας στον Οίκο Santa Marta. Μετά τη διακοπή για τους εορτασμούς του Πάσχα, ο Ποντίφικας άρχισε και πάλι να τελεί τη θεία λειτουργία μπροστά σε μια ομάδα πιστών, ως συνήθως, στο παρεκκλήσι του κτιρίου στο οποίο διαμένει.
Επικεντρώθηκε στο Ευαγγέλιο και στο σημερινό Πρώτο Ανάγνωσμα. Αυτό το τελευταίο – είναι από τις Πράξεις των Αποστόλων – μιλά για την απελευθέρωση των αγίων Πέτρου και Ιωάννη, μετά τη σύλληψή τους με εντολή των ιερέων του ναού, όπου εκείνοι κήρυτταν την καλή είδηση του Ιησού Χριστού στην Ιερουσαλήμ. Κατά τη διάρκεια της ανάκρισης – υπενθυμίζει ο Bergoglio – «εκείνοι απαντούν με απλότητα» και όταν τους καλούν να σταματήσουν να μιλούν γι αυτή, ο Πέτρος απαντά: «Όχι! Δεν μπορούμε να παραμείνουμε βουβοί γι αυτό που είδαμε και ακούσαμε. Και… θα συνεχίσουμε κατ’ αυτό τον τρόπο».
Αυτή η απάντηση του Αγίου Πέτρου μαρτυρά λοιπόν – προσθέτει ο Ποντίφικας – τη «συγκεκριμενοποίηση της πίστης», που έρχεται σε αντίθεση με εκείνη των ιερέων του ναού οι οποίοι «επιθυμούν ν’ αρχίσουν διαπραγματεύσεις για να επιτευχθεί συμβιβασμός». Σε αντίθεση με αυτούς, ο Πέτρος και το Ιωάννης «έχουν το θάρρος, έχουν την ειλικρίνεια, την ειλικρίνεια του Αγίου Πνεύματος», που – προσθέτει ο Πάπας – «σημαίνει μιλώ ανοιχτά, με θάρρος, για την αλήθεια, χωρίς συμβιβασμούς.»
Ο Φραγκίσκος υπογραμμίζει τότε ότι «ο Λόγος έγινε σάρκα, δεν έγινε ιδέα». Στο Πιστεύω – παρατηρεί – διακηρύττουμε την πίστη μας στο Θεό Πατέρα, καθώς επίσης και στον Ιησού, «ο οποίος γεννήθηκε, ο οποίος πέθανε…», δεν είναι επομένως μια πράξη πίστης ενάντια σε απλά καθήκοντα. Ο χριστιανός πρέπει λοιπόν να κάνει δική του την «συγκεκριμενοποίηση της πίστης που οδηγεί στην ειλικρίνεια, στη μαρτυρία μέχρι μαρτυρίου», και πρέπει να αρνηθεί «τους συμβιβασμούς ή την εξιδανίκευση της πίστης».
Ο Επίσκοπος Ρώμης δεν εκφράζει λοιπόν μια κριτική στην καθολική Εκκλησία, ένοχη σύμφωνα με τον ίδιο αφού καταδικάζει «τον ρασιοναλισμό, τον διαφωτισμό», αλλά επειδή «πολλές φορές» πέφτει «σε μια θεολογία του “μπορεί ή δεν μπορεί”, “μέχρι εδώ, μέχρι εκεί”». Έτσι, σύμφωνα με τον Bergoglio, «έχει ξεχάσει τη δύναμη, την ελευθερία του Αγίου Πνεύματος, αυτή την αναγέννηση από το Άγιο Πνεύμα που μας δίνει την ελευθερία, την ειλικρίνεια του κηρύγματος, την αναγγελία ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Κύριος».
Εξ ου και η τελική προτροπή του Πάπα να ζητήσουμε «αυτή την εμπειρία από το Άγιο Πνεύμα που έρχεται και φεύγει και μας κάνει να προχωρήσουμε». Όποιος έχει γεννηθεί από το Άγιο Πνεύμα – καταλήγει όπως ο Άγιος Ιωάννης Ευαγγελιστής – «ακούει τη φωνή, ακολουθεί τον άνεμο, ακολουθεί τη φωνή του Αγίου Πνεύματος χωρίς να γνωρίζει που θα καταλήξει».
Μετάφραση: ρφ
