Η παραδοσιακή οικογένεια  αντίδοτο στον αχαλίνωτο ατομικισμό

Υπάρχει μια «επιθυμία για την οικογένεια» που αναδύεται σήμερα στην ψυχή των νέων γενεών αλλά είναι αλήθεια επίσης, ότι «στην πορεία της συζυγικής αγάπης και της οικογενειακής ζωής» υπάρχουν καταστάσεις που αναζητούν επιλογές «σκληρές», που πρέπει να κάνουμε «με εντιμότητα».

Είναι ο προβληματισμός του Πάπα στο βιντεοσκοπημένο μήνυμα που στάλθηκε στους συμμετέχοντες στο τρίτο διεθνές συμπόσιο για την Αποστολική Παραίνεση Amoris Laetitia, που διεξάγεται στη Ρώμη και διοργανώθηκε από το Γραφείο για την ποιμαντική της οικογένειας της Ιταλικής Διάσκεψης των Επισκόπων με θέμα: «Το Ευαγγέλιο της αγάπης μεταξύ συνείδησης και κανόνα».

«Η αγάπη μεταξύ άνδρα και γυναίκας – παρατηρεί ο Φραγκίσκος – είναι προφανώς μια από τις πλέον γενεσιουργές ανθρώπινες εμπειρίες, είναι η ζύμωση της κουλτούρας της συνάντησης και φέρνει στον σημερινό κόσμο μια ένεση κοινωνικότητας: πράγματι, «το αγαθό της οικογένειας είναι καθοριστικό για το μέλλον και για την Εκκλησία». Η οικογένεια που γεννιέται από το γάμο δημιουργεί γόνιμους δεσμούς, οι οποίοι είναι το πιο αποτελεσματικό αντίδοτο στον αχαλίνωτο ατομικισμό».

Στην οικιακή πραγματικότητα, παρατηρεί ο Ποντίφικας, μερικές φορές παρουσιάζονται «συγκεκριμένοι κόμποι» που πρέπει να αντιμετωπιστούν με «προσεκτική» συνείδηση από μέρος του καθενός.

Είναι σημαντικό – συνεχίζει – οι σύζυγοι, οι γονείς να μην αφήνονται μόνοι –  αλλά να συνοδεύονται στη δέσμευση να εφαρμόσουν το Ευαγγέλιο για μια ορθή ζωή. Από την άλλη πλευρά, γνωρίζουμε καλά ότι «καλούμαστε να μορφώσουμε συνειδήσεις, όχι να υποκρινόμαστε ότι τις αντικαθιστούμε».

Ο σύγχρονος κόσμος, προσθέτει, κινδυνεύει να συγχέει την «υπεροχή της συνείδησης», η οποία πρέπει πάντα να γίνεται σεβαστή, με την αποκλειστική αυτονομία του ατόμου σύμφωνα με τις σχέσεις που βιώνει: ο Πάπας μιλά για άλλη μια φορά για τη «λατρεία του εγώ», δηλαδή για μια πραγματική «εγω λατρεία» που καταλήγει να αποτελεί «ρύπανση» που «διαβρώνει» τις ψυχές και συγχέει το μυαλό και την καρδιά, προκαλώντας «λανθασμένες ψευδαισθήσεις».

Ο φιλόσοφος και θεολόγος Romano Guardini αναφέρει σχετικά με το θέμα της συνείδησης, ότι δείχνει την πορεία προς την αναζήτηση του αληθινού αγαθού, της «θρησκευτικής πραγματικότητας». Μέσα στον καθένα, αναφέρει ο Φραγκίσκος, υπάρχει ένα «μέρος» όπου το Μυστήριο αποκαλύπτεται και φωτίζει το άτομο καθιστώντας το πρωταγωνιστή της ιστορίας του: η συνείδηση είναι ο μυστικός «πυρήνας» του ανθρώπου όπου – όπως διδάσκει η Β΄ Βατικανή Σύνοδος – αυτή είναι «μόνο με το Θεό».

«Στον χριστιανό εναπόκειται να επαγρυπνεί ώστε σε αυτό το είδος αρτοφορίου να μην λείπει η θεία χάρη, η οποία φωτίζει και ενισχύει τη συζυγική αγάπη και τη γονική αποστολή».

Είναι ο Ιησούς, καταλήγει ο Πάπας, που θα μας υποδείξει ειδικά «το φάρμακο της ευσπλαχνίας, το οποίο θεραπεύει τη σκληρότητα της καρδιάς, εξυγιαίνοντας τις σχέσεις μεταξύ των συζύγων και μεταξύ των γονέων και των παιδιών».

Μετάφραση: ρφ