Η ΠΑΝΗΓΥΡΗ ΣΤΟ ΛΟΦΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΤΗΣ ΤΗΝΟΥ

Την Κυριακή 8Ιουλίου 2016 τελέστηκε  η ετήσια πανήγυρη της Ιεράς Καρδίας  του Ιησού, στο ομώνυμο Προσκύνημά της στο Εξώμβουργο Τήνου.

Της πανήγυρης προηγήθηκε τριήμερη προετοιμασία κατά την οποία  η τοπική Εκκλησία  προετοιμάστηκε για την πανήγυρη με την καθημερινή τέλεση της Θείας Λειτουργίας και την προσκύνηση του Παναχράντου Μυστηρίου.

Την Παραμονή τελέστηκε πανηγυρικός Εσπερινός

Στις 10.30  της ημέρας της πανηγύρεως τελέστηκε  πανηγυρική Αρχιερατική Θεία λειτουργία από το Σεβασμιότατο Αρχιεπίσκοπό μας, π. Νικόλαο και συλλειτούργησαν  ιερείς από την Εκκλησιαστική μας Επαρχία, οι Ιερομόναχοι Ιησουίτες π. Θεόδωρος και Μαυρίκιος και ο π. Μάρκος Βιδάλης της Αρχιεπισκοπής των Καθολικών της Αθήνας.

Τα ασματικά μέρη της Θεία Λειτουργίας τα συνόδευε στο αρμόνιο ο ακούραστος κ. Πέτρος Ρήσος.

Μεταξύ του φιλέορτων διακρίναμε το Δήμαρχο Τήνου κ. Ιωάννη Σιώτο, Δημοτικούς Συμβούλους, τον Έπαρχο Τήνου κ. Ιωάννη Γιαγιά και ευλαβείς της Ιεράς Καρδίας του Ιησού που έφθασαν από την πόλη και τα χωριά της Τήνου αλλά και από Σύρο και Αθήνα.

Η συμμετοχή των Συριανών προσκυνητών τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μειωμένη και αυτή οφείλεται στο γεγονός ότι δεν τους διευκολύνουν τα πλοία της γραμμής.

Μετά το ιερό Ευαγγέλιο ο Αρχιεπίσκοπος π. Νικόλαος είπε στην Εκκλησία:

Στην εποχή ου Χριστού, ο  σταυρικός θάνατος ήταν ένας από τους πιο σκληρούς θανάτους. Ο καταδικασμένος  πέθαινε από ασφυξία, όταν πια δεν είχε τη δύναμη να πατήσει γερά στα πόδια του για να αναπνεύσει, και όλο το βάρος του σώματος έπεφτε στα  χέρια και στο θώρακα.

Η αναπνοή γινόταν όλο πιο δύσκολη. Ο σταυρωμένος σταματούσε σιγά – σιγά να αναπνέει. Αυτή η αγωνία  μπορούσε να διαρκέσει ακόμη και μερικές ημέρες. Γι’ αυτό αν υπήρχε κάποιος λόγος, όπως η αργία της ημέρας του Σαββάτου –  ήθελαν να επισπεύσουν το θάνατο γι’ αυτό και έσπαζαν τα σκέλη  των σταυρωμένων.

Ο Ιησούς όμως δεν πέθανε με αυτό τον τρόπο. Δεν σταμάτησε σιγά-σιγά να αναπνέει. Αντιθέτως κάποια στιγμή, συνειδητά άφησε την τελευταία του πνοή – το –πνεύμα του – στα χέρια του Πατέρα του: «Τότε ο Ιησούς κραύγασε με δυνατή φωνή και είπε» στα χέρια σου Κύριε παραδίδω το πνεύμα μου»     Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης γράφει: « οι στρατιώτες ήλθαν  και έσπασαν τα σκέλη του πρώτου, έπειτα του άλλου που είχαν σταυρωθεί μαζί με τον Ιησού. Όταν όμως ήλθαν  στον Ιησού δεν του έσπασαν τα σκέλη  διότι τον βρήκαν ήδη νεκρό Ένας από τους στρατιώτης  του τρύπησε την πλευρά  με τη λόγχη  και αμέσως βγήκε από την πλευρά αίμα και νερό» ( Ιωάν. 19  32-34). Ήταν η στιγμή που πέθαινε ο Ιησούς και γεννιόταν η Εκκλησία από το νερό που συμβολίζει το Βάπτισμα και το αίμα που συμβολίζει την Ευχαριστία.

Αυτό το γεγονός που αναφέρει ο αυτόπτης μάρτυρας Ευαγγελιστής Ιωάννης εκφράζει μία πνευματικότητα πολύ δυνατή, και δεν έχει καμία σχέση με τους συναισθηματικούς τρόπους που συχνά εκφραζόμαστε.

Συχνά ο νους πολλών ευλαβών της Ιεράς Καρδίας στρέφεται με αγανάκτηση προς τον στρατιώτη του εκτελεστικού αποσπάσματος που κέντησε με τη λόγχη την πλευρά του Χριστού.

Αδελφοί μου και αδελφές στην πραγματικότητα δεν είναι ο στρατιώτης που  τρύπησε την πλευρά του Ιησού, ούτε η ανθρωπότητα, ούτε ο άνθρωπος, αλλά εγώ, η κάθε μια σας και ο καθένας σας, με τη λόγχη της αμαρτίας μας και σίγουρα ο πόνος που προκαλέσαμε και συχνά προκαλούμε στον Ιησού, είναι ανάλογος με το μέγεθος της αμαρτίας, που δημιουργεί την ανάλογη αιχμηρότητα της συμβολικής λόγχης που χρησιμοποιούμε.

Ταυτόχρονα όμως είμαστε ο καθένας και η κάθε μια εκείνοι που ραντιζόμαστε κατά το Βάπτισμά μας με  νερό που βγήκε από την λογχισμένη καρδιά Ιησού. Είναι  το πολύτιμο του Κυρίου γευόμαστε κάθε φορά που πλησιάζουμε στο Μυστήριο της Ευχαριστίας.

Στο ευαγγέλιο του Ιωάννη   ο λογχισμός της καρδιάς του Ιησού αποκαλύπτει όλη τη διάσταση και το μέγεθος της αγάπης του. Μια αγάπη που φθάνει  μέχρι τέλος, δίνει και την τελευταία σταγόνα του αίματός του. Άδειασε κυριολεκτικά  η καρδιά του Ιησού για μας. Είναι η καρδιά του καλού ποιμένα που θυσιάζεται για τα πρόβατα του. «κανείς δεν έχει μεγαλύτερη αγάπη από εκείνον που θυσιάζει τη ζωή του για χάρη των φίλων του». (Ιωάν. 15,13).

Ο Ιησούς μερικές ημέρες μετά την Ανάστασή του μας κάλεσε μαζί με τον Απόστολο Άγιο Θωμά, να βάλλουμε το χέρι μας στην ανοικτή πλευρά του και να αγγίξουμε την καρδιά του. Έτσι όπως μας λέει ο Απόστολος Παύλος: «θα  γνωρίσετε την αγάπη του Χριστού, που ξεπερνά τη γνώση , ώστε κι’ εσείς να πλημμυρίσετε με όλη την πληρότητα που έχει ο Θεός». 

Η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο δεν είναι άγνωστη ούτε στην παλαιά Διαθήκη. Ο ίδιος ο Θεός προετοίμασε το λαό του να δεχθεί μια τέτοια αγάπη. Ατό μας είπε λίγο πριν με το στόμα  του Προφήτη Ωσηέ: «Η καρδιά μου μεταστρέφεται μέσα μου, συγχρόνως φλέγεται το έλεός μου. Δεν θα εκτελέσω την έξαψη του θυμού μου, δεν θα επιτρέψω να εξολοθρέψω τον Εφραϊμ, επειδή εγώ είμαι Θεός και όχι άνθρωπος …». Σε άλλο σημείο της γραφής ο Θεός εκφράζει το παράπονο του για μας, διαπιστώνοντας πως δεν ξέρουμε να αγαπούμε σωστά: «αυτός ο λαός με τιμά με τα χείλη αλλά η καρδιά του  είναι μακριά από μένα». (Ισ. 29,13).

Μαζί με τον ψαλμωδό του πεντηκοστού ψαλμού, ας απευθυνόμαστε συχνά στο Θεό λέγοντας: «δημιούργησε, Θεέ, σε μένα μια καθαρή καρδιά».

Μια τέτοια καρδιά αδελφοί μου και αδελφές μου πάντα να ζητούμε ώστε να αγαπούμε ειλικρινά το Θεό και τους ανθρώπους. Να μοιάζει  η καρδιά μας με τη δική του την καρδιά. Όταν τόσο συχνά απευθυνόμαστε στον Ιησού και του λέμε:  «Ιερά Καρδία τούτο ζητώ πάντοτε πλέον να σε αγαπώ» ας μην  ξεχνούμε πως αυτό δεν είναι δυνατό αν πρώτα δεν αγαπούμε και ο ένας τον άλλο.  

Όλοι οι εδώ παρόντες ευλαβείς της Ιεράς Καρδίας του Ιησού, Τηνιακοί και Συριανοί, Αθηναίοι και από οποιοδήποτε άλλα μέρη, ας  επιτρέψουμε στο  Θεό να κατοικεί στην καρδιά μας, να την φλογίσει με  τη  φλόγα της αγάπης του. Και πριν φύγουμε από αυτό το λόφο της αγάπης, ας πάρουμε την απόφαση να προσπαθήσουμε να αγαπούμε κι εμείς όπως ο Χριστός. Τότε η συμμετοχή μας στη φετινή  πανήγυρη της Ιεράς Καρδίας του Ιησού θα είναι  για το Θεό δοξολογία και για μας αληθινή ευλογία. Αμήν

Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιότατος π. Νικόλαος απευθυνόμενος  προς τον αποχωρούντα, με εντολή των Ανωτέρων του από το νησί της Τήνου π. Δημήτριο Δαλέζιος, ο οποίος εργάστηκε για 15 χρόνια και σε δύο διαφορετικές χρονικές περιόδους στο Προσκύνημα της Ιεράς Καρδιάς του Ιησού και σε  ενορίες της Τήνου.

Ο Σεβασμιότατος, μεταξύ άλλων  πρόβαλε το ιδιαίτερο χάρισμα του π. Δημητρίου το οποίο, όπως ανέφερε, ήταν η  προθυμία του να εξυπηρετεί και να καλύπτει ποιμαντικά κενά όπου αυτά παρουσιαζόταν στο νησί της Τήνου και του το ζητούσαν τόσο  ο Επίσκοπος όσο και οι Εφημέριοι.

Τον χαρακτήρισε άνθρωπο «πάντα επί ποδός» και αυτό με όλη τη σημασία της λέξης, εφόσον ήταν αναγκασμένος να στηρίζεται  σε ένα μπαστούνι για να καλύπτει την αδυναμία του ενός ασθενούς ποδιού του. Του ευχήθηκε την προστασία του Ιησού που για τόσα χρόνια υπηρέτησε την Εκκλησία του και στην Τήνο.

Ο Αρχιεπίσκοπος θέλησε να επιβεβαιώσει τα χαρίσματα του π. Δημητρίου λέγοντας χαρακτηριστικά: «τόσα πολλά είναι τα χαρίσματά σου που αντικαθίστασαι από δυο συναδέλφους σου στη συνέχιση της αποστολής στο Προσκύνημα της Ιεράς Καρδία του Ιησού στο Εξώμβουργο Τήνου».

Στη συνέχεια ο Αρχιεπίσκοπος παρουσίασε τον διάδοχό του στη Διεύθυνση του Προσκυνήματος, που είναι ο γνωστός Ιερομόναχος Ιησουίτης π. Θεόδωρος Κοντίδης. Ο π. Θεόδωρος δεν θα κατοικεί  μόνιμα στο νησί της Τήνου, αλλά θα έρχεται για μία εβδομάδα κάθε μήνα, γύρω από την πρώτη Παρασκευή του μήνα.  Βοηθός του π. Κοντίδη θα είναι ο Γάλλος συνάδελφός του π. Μαυρίκιος Joyeux, χάρη στον οποίο σε όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού το Προσκύνημα θα παραμένει καθημερινά ανοικτό. Ο π. Μαυρίκιος θα  διοργανώνει συχνές πνευματικές συναντήσεις- πολιτιστικές εκδηλώσεις και μία καθημερινή ξενάγηση με τους βοηθούς του για όσους θα επισκέπτονται καθημερινά το λόφο της Αγάπης.  

Ήδη λειτουργεί στους χώρους του Προσκυνήματος σημαντικότατη έκθεση με γενικό θέμα την προστασία της Δημιουργίας, που βασίζεται  στην Αποστολική Παραίνεση του Πάπα Φραγκίσκο για την προστασία του περιβάλλοντος :»ΔΟΞΑΣΜΕΝΟΣ ΝΑ΄ΣΑΙ».

Μετά τη Θεία Λειτουργία τελέστηκε στο Ηρώο των πεσόντων επιμνημόσυνη δέηση και κατατέθηκε δάφνινο στεφάνι στους υπέρ πίστεως και πατρίδος πεσόντες,  από τον Δήμαρχο Τήνου κ. Ιωάννη Σιώτο, τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη τους και ψάλθηκε ο Εθνικός Ύμνος..

Στο τέλος της όλης Ιεροτελεστίας, η Διοικούσα Επιτροπή του Προσκυνήματος προσέφερε «γεύμα αγάπης».