Η ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΠΟΝΕΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΚΩΜΗ ΤΗΝΟΥ
Από πολλά χρονιά την Παρασκευή πριν από την Κυριακή των Βαΐων η ενορία της Κώμης πανηγύριζε τη μνήμη της Παναγίας της Πονεμένης. Υπήρχε μία ιδιαίτερη ευλάβεια και οι ενορίτες της Κώμης, εκείνη την ημέρα έκαναν αργία από τις εργασίες και εκδήλωναν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την αγάπη τους και την ευλάβειά τους προς τιμή Παναγία την Πονεμένη.
Μπορεί σήμερα να μην τηρούν την αργία αυτής της ημέρας αλλά η συμμετοχή τους στην πανηγυρική Θεία Λειτουργία είναι πάντα πολύ καλή.
Το ίδιο έγινε και χθες όταν στις 7 το απόγευμα ο Αρχιεπίσκοπος π. Νικόλαος τέλεσε Πανηγυρική Θεια Λειτουργία στο Ναό του Αγίου Ιωάννη της Μέσα Κώμης. Μαζί του συλλειτούργησε ο εφημέριος του Ναού π. Πέτρος Σοκολόφκυ. Ο Ναός που είναι ένας από τους τρεις πιο μεγάλους Ναούς της Τήνου (Παναγίας Ροδαρίου στην Ξινάρα-Αγίου Ζαχαρία στην Καλλονή και Αγίου Ιωάννη στην Κώμη) ήταν σχεδόν γεμάτος.
Ο Αρχιεπίσκοπος μετά την ανάγνωση του Ιερού Ευαγγελίου μίλησε στην συναγμένη Εκκλησία και είπε μεταξύ άλλων:
Όπως διαβάσαμε στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο, η Μητέρα του Ιησού «στεκόταν στα πόδια του σταυρού» με την ψυχή της να διαπερνά ρομφαία πόνου, βλέποντας το παιδί της να υποφέρει τα βάσανα του σταυρού. Εκείνες τις ώρες πραγματοποιούταν πάλι η προφητεία του Συμεών όταν στο Ναό, οκτώ ημέρες μετά τη γέννηση του Ιησού, είχε προφητεύσει ότι: «ρομφαία θα διαπεράσει τη καρδιά σου».
Στο Γολγοθά, η Παναγία στεκόταν δίπλα στο σταυρό: Πόσες φορές αλήθεια στη ζωή μας έχουμε ψάλλει: «Στέκει μάννα δακρυσμένη, στο σταυρό βλέπει θλιμμένη, κρεμασμένο τον Υιό»! Η Παναγία των πόνων μοιράστηκε το πάθος του Υιού και έγινε μαζί με τον Ιησού συλλυτρώτρια.
Ο πόνος της Παναγίας μοιάζει με τον πόνο Χριστού που χρησιμοποιήθηκε για να εξαγοραστεί ο άνθρωπος από τη σκλαβιά της αμαρτίας και τα δεσμά του θανάτου. Ο πόνος της Παναγίας ενώνεται με τον πόνο του Υιού της.
Για το λόγο αυτό, εκεί ακριβώς στα πόδια του σταυρού τη στιγμή του μέγιστου πόνου, η Παναγία καλείται να γίνει δεύτερη φορά μητέρα. Όχι μόνο του Ιησού αλλά και όλου του ανθρώπινου γένους: «Γυναίκα ιδού ο Υιός σου» λέει στον αγαπημένο του μαθητή Ιωάννη. «Ιωάννη ιδού η μητέρα σου». Εκείνη τη στιγμή ο Ιωάννης εκπροσωπούσε κάθε ένας από μας κάθε μια από σας, τον κάθε άνθρωπο.
Η σκληρός πόνος στα πόδια του σταυρού είναι ταυτόχρονα ένας πόνος νίκης, διότι ο Σταυρός δεν είναι το τέρμα της ζωής του Ιησού, αλλά το πέρασμα για την Ανάσταση.
Αυτή η σκηνή που διαδραματίστηκε στο λόφο του Γολγοθά, δεν αποτελούσε έκπληξη για την Παναγία, διότι εκείνη δεν ήταν μόνο η μητέρα του Ιησού αλλά και η πιο πιστή μαθήτρια του. Έτοιμη να αποδεχθεί από την πρώτη στιγμή του ευαγγελισμού της μέχρι και την ώρα του θανάτου του Υιού της το θέλημα του Πατέρα. Εκείνο το «γένοιτο» που είχε πει την ημέρα που της αναγγέλθηκε, ότι θα γίνει η μητέρα του Λυτρωτή και Σωτήρα επαναλαμβάνεται στα πόδια του Σταυρού, διότι γνώριζε καλά ότι η λύτρωση και σωτηρία έρχεται δυστυχώς μέσα από ένα σκληρό Σταυρό, ένα μαρτυρικό θάνατο. Θυμάται όμως τα λόγια του Υιού της που πάντα φύλασσε στην καρδιά της. «Κανένας δεν αγαπά περισσότερο από αυτόν που δίνει τη ζωή του γι’ αυτού που αγαπά. Είναι η στιγμή που επαναλαμβάνει το γένοιτο που είχε πει την ημέρα του ευαγγελισμού της.
Η Παναγία συμμετέχει στο σταυρό του Υιού της όχι μόνο με την φυσική της παρουσία, αλλά προπάντων με το σκληρό πόνο, που δέχεται θεληματικά να ζήσει, για να συμμετάσχει στην πράξη αγάπης του Υιού της προς κάθε άνθρωπο.
Εκεί στον Γολγοθά πραγματοποιείται το μεγάλο μυστήριο του Θεού για τον άνθρωπο μέσω του Ιησού Χριστού και η αγάπη του ανθρώπου για τον άνθρωπο μέσω της Παναγίας.
Η Παναγία είναι το έξοχο παράδειγμα για μας.
Η Παναγία δεν νικήθηκε από τον πόνο ούτε του σταυρού, ούτε του τάφου, αλλά συνέχισε στη ζωή της την αποστολή του Υιού της προσκαρτερόντας στην προσευχή μαζί με την κοινότητα των μαθητών του Ιησού που ανάμεναν την έλευση του Αγίου Πνεύματος για να λάβουν δύναμη και θάρρος και να ξεκινήσουν την αποστολή του πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη.
Η πίστη της ακλόνητη την ωθούσε να πορεύεται μαζί με τους μαθητές του Υιού της για να τους βοηθήσει να ζήσουν και να κηρύξουν όλα όσα ο Ιησούς τους είχε διδάξει και τους είχε πει κατά τα χρόνια της αποστολής του ανάμεσα στο λαό.
Τώρα η Παναγία ευρίσκεται στη χαρά και στη δόξα της Αναστάσεως. Τα δάκρυα που έχυσε στα πόδια του Σταυρού μετατράπηκαν σε χαμόγελο που τίποτα τώρα δεν θα το σβήσει, ενώ ταυτόχρονα παραμένει η συμπόνια της προς εμάς που βρισκόμαστε στην κοιλάδα των δακρύων.
Το να αναζητούμε το χαμόγελο της Παναγίας δεν είναι ευλαβίστικος και ξεπερασμένος τρόπος απόδοσης τιμής προς την Μητέρα του Θεού και των ανθρώπων. Είναι σωστή έκφραση της ζωντανής σχέσης που πρέπει να διατηρούμε προς Εκείνη που ο Χριστός μας δώρισε ως Μητέρα
Ας ζητήσουμε από την Παναγία της Πονεμένη να μας μάθει να θαυμάζουμε τον Ιησού Εσταυρωμένο, όμως να μη συνηθίσουμε να τον βλέπουμε μόνο στο σταυρό, αλλά να αφήσουμε τον εαυτόν μας να εκπλαγεί από το μέγεθος της αγάπης του για μας και για τον τρόπο που επέλεξε για να μας αποδείξει αυτή την αγάπη. Να μάθουμε να ενώνουμε τα δικά μας βάσανα στα βάσανα του Ιησού, όπως έκανε και η Παναγία. Ο θαυμάσιος ύμνος του «Στέκει Μάνα» που τόσο συχνά και μελωδικά ψάλλει η τοπικής Εκκλησία μας, ας είναι η συχνή μας προσευχή.
