Η Παιδική Οδός

Το «σημάδι» με το οποίο οι βοσκοί θα αναγνώριζαν το Σωτήρα ήταν ότι θα βρουν «ένα βρέφος σπαργανωμένο, σε μια φάτνη».

Κανένα δείγμα «δύναμης» δεν συνόδευε τη γέννηση του Χριστού.

Αντίθετα, ο Θεός που γίνεται άνθρωπος, θα αναγνωριστεί απ’ τη φτώχεια, την ταπεινοσύνη, την αδυναμία. Μικρό παιδί στα σπάργανα, στη διάθεση όλων εκείνων που το περιβάλλουν! Είναι εξαρτώμενο απ’ αυτούς. Δεν μπορεί να προστατευθεί, να αντιδράσει.

Έτσι εμφανίστηκε στη γέννησή του, έτσι θα εμφανισθεί στο Πάθος του. Έτσι θέλει και μένα. Ο Χριστός προσκαλεί τα παιδιά: «Αφήστε τα να ‘ρθουν σε μένα!». Η Βασιλεία των Ουρανών ανήκει σ’ εκείνους που μοιάζουν μ’ αυτά. Όποιος δεν δεχθεί τη Βασιλεία των Ουρανών όπως το μικρό παιδί, δεν θα εισέλθει σ’ αυτήν (Λκ. 18,16-17).

Ο γνήσιος μαθητής του Χριστού δεν σημαίνει ότι πρέπει να αποβάλλει από πάνω του τις ανθρώπινες ικανότητες που ακόμα τώρα κατέχει, αλλά να βγει απ’ τα ελαττώματα του ώριμου ανθρώπου και να ντυθεί τις αρετές του μικρού παιδιού:

Κύριε, ντύσε με με την παιδική αθωότητα. Χορήγησέ μου την πραότητα, την απόλυτη παιδική εμπιστοσύνη!

Για όποιον ακολουθεί το «μικρό δρόμο» του Αμνού, την οδό που εγκαινίασε το παιδί της Βηθλεέμ, ότι είναι μικρό για το Θεό γίνεται μεγάλο!

π. Μ.Β.