Η μεταδοτικότητα της προσευχής
είναι ισχυρότερη από τον ιό
Ο Επίσκοπος της Μόσχας Σεβασμιότατος Παύλος Πέτσι, που μόλις ανάρρωσε από τη νόσο του κορωνοϊού, αφηγείται στην παρούσα συνέντευξη τι προσεκόμισε ως συμπέρασμα από αυτή την ασθένεια όσον αφορά τη μεταστροφή και την υπηρεσία προς τους άλλους. Ως ποιμένας μιας κοινότητας που βιώνει, όπως πολλές άλλες, τον φόβο της μόλυνσης, προσφέρει την εγγύτητα της πίστως, και όρισε να απαγγέλεται σε όλους τους ναούς της Ρωσίας μια ειδική προσευχή για την ειρήνη στη γειτονική Λευκορωσία.
Να ασχοληθούμε με τον αδερφό που είναι δίπλα μας, να εμπιστευθούμε περισσότερο τη ζωή μας στα χέρια του Θεού και να επικεντρωθούμε σε ό,τι πραγματικά αξίζει, αφήνοντας κατά μέρος αυτό το είδος ακτιβισμού, που αφορά επίσης την Εκκλησία, και που μας αφήνει συχνά στην επιφάνεια των πραγμάτων. Έτσι μιλά ο Σεβασμιότατος Παύλος Πέτσι, Αρχιεπίσκοπος Μόσχας, για την εμπειρία του ως ασθενής με covid-19, ποιμένας και οδηγός της Καθολικής κοινότητας στη Ρωσία. Στη συνέντευξη αυτή σχολιάζει τις τρεις λέξεις-κλειδιά στον λόγο του Πάπα για την Περίοδο της Παρουσίας, την Κυριακή 29 Νοεμβρίου: εγκράτεια, εγγύτητα και προσευχή εντός της οικογένειας.
Τα λόγια του Ιεράρχη συνδέονται επίσης με αυτό που βιώνουν χώρες όπως η Λευκορωσία, η Ουκρανία και ο Καύκασος: η έκκληση που κάνει ο Σεβασμιότατος Παύλος είναι για αγάπη, συγχώρεση και ειρήνη. Κάθε βράδυ από τις Καθολικές κοινότητες σε όλη τη Ρωσία αναπέμπεται μια ειδική προσευχή, που απαγγέλλεται από όλους μετά τη Θεία Κοινωνία, ώστε ο Θεός να προστατεύει και να ειρηνεύσει τον λαό της Λευκορωσίας, από όπου, όπως λέει, «έρχονται νέα που δεν είναι θετικά».
Ερ. – Η Ρωσία είναι η τέταρτη χώρα στον κόσμο σε αριθμό μολύνσεων από την Covid-19, πάνω από 2,5 εκατομμύρια με σχεδόν 45 χιλιάδες θανάτους. Μεταξύ των περιοχών που επλήγησαν περισσότερο είναι της Αγίας Πετρούπολης, ενώ η κατάσταση στη Σιβηρία και την περιοχή του Καυκάσου βελτιώνεται σταδιακά. Αλλά η Ρωσία ήταν επίσης η πρώτη που πειραματίστηκε με το εμβόλιο. Ποια είναι η πραγματικότητα της χώρας σήμερα;
Απ. – Θα έλεγα ότι στη χώρα είναι αρκετά μεγάλη η εξάπλωση του κορωνοϊού, αλλά ο αριθμός των θανάτων έχει αρχίσει να μειώνεται σε σύγκριση με μόλις τρεις ή τέσσερις ημέρες πριν, όταν είχαμε ρεκόρ θανάτων. Εκεί όπου η κατάσταση είναι πιο σοβαρή, όπως στην Πετρούπολη, οι τοπικές αρχές εξετάζουν ένα πιθανό περιφερειακό λοκντάουν. Εν τω μεταξύ, άρχισε και η διανομή του εμβολίου. Υπάρχει κάποια διαμάχη σχετικά με την αποτελεσματικότητά του και τον υποχρεωτικό εμβολιασμό για ορισμένες κατηγορίες αυξημένου κινδύνου όπως το ιατρικό και στρατιωτικό προσωπικό. Προς το παρόν, ωστόσο, δεν υπάρχουν αναφορές για αρνητικές παρενέργειες.
Ερ. – Ποιες είναι οι ενέργειές σας, ως Εκκλησία, για να συνοδεύσετε τον πληθυσμό σε αυτή τη δύσκολη στιγμή;
Απ. – Αυτό που κάνουμε είναι εμείς πρώτοι να ενημερωθούμε σωστά, έτσι ώστε να μεταδώσουμε στους πιστούς μας όσο το δυνατόν καλύτερα τις πληροφορίες που δίνονται από το κράτος και τις τοπικές διοικήσεις. Αυτό επίσης που προσπαθούμε να κάνουμε είναι να αναλάβουμε τη φροντίδα των ασθενών. Αν δεν είναι δυνατόν να πάμε στα νοσοκομεία λόγω των μέτρων ασφαλείας, αυτό μπορούμε να το κάνουμε στα σπίτια μας για τους καθολικούς πιστούς που μας καλούν, είτε για να λάβουν την στήριξη των ιερών μυστηρίων είτε για να προσευχηθούμε μαζί τους. Τέλος, κάτι άλλο που αρχίσαμε να εντείνουμε, είναι οι θρησκευτικές ακολουθίες και οι συναντήσεις επιμόρφωσης μέσω του Διαδικτύου.
Ερ. – Εσείς βιώσατε προσωπικά την ασθένεια. Τι σας άφησε αυτή και τι μπορείτε να πείτε στους τόσους πολλούς ανθρώπους που ασθενούν σε όλο τον κόσμο που επίσης αντιμετωπίζουν τον φόβο αυτή τη στιγμή;
Απ. – Η μορφή του ιού που με χτύπησε, ευτυχώς, δεν ήταν τόσο βίαιη. Το χειρότερο σύμπτωμα ήταν η αγευσία και η ανοσμία, που δίνουν την αίσθηση μιας απόσπασης από την πραγματικότητα και, στη συνέχεια, μια κατάσταση σωματικής και προπάντων νευρολογικής αδυναμίας. Τι έχω μάθει; Πρέπει να πω ότι έχω μάθει πολλά. Πρώτα απ’ όλα, έμαθα ότι πρέπει να ζητάμε συνειδητά τη μεταστροφή μας κάθε μέρα, γιατί δεν μπορούμε να θεωρούμε δεδομένο ότι αυτό που ζούμε είναι ο καλύτερος τρόπος για να το ζήσουμε. Δεύτερον, ο χρόνος που μπορούσα να αφιερώσω στην προσωπική περίσκεψη, τη μελέτη, την προσευχή, με έκανε να καταλάβω ότι συχνά διατρέχουμε τον κίνδυνο, ακόμη κι εμείς οι ιερείς και οι επίσκοποι, να πέσουμε σε ένα είδος ακτιβισμού που μας αφήνει συχνά στην επιφάνεια των πραγμάτων, και κυρίως των σχέσεων. Αυτή η περίοδος, λοιπόν, μου προκάλεσε μεγαλύτερη επιθυμία να συμμετάσχω στις σχέσεις με τους ανθρώπους και ειδικά με αυτούς που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη. Έπειτα, με ρωτήσατε για τον φόβο: ο φόβος είναι σίγουρα μια ενδημική πτυχή του ανθρώπου και είναι εγγεγραμμένος στο DNA όλων μας. Αυτό, λοιπόν, που λέω στους πιστούς μου είναι ότι η εγγύτητα που μπορούμε να προσφέρουμε σημαίνει να εμπιστευόμαστε περισσότερο τη ζωή μας στα χέρια του Θεού, σημαίνει να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε φτιαγμένοι για την ευτυχία, δεν πλαστήκαμε για να ξοδεύουμε άσκοπα τον χρόνο και αυτό φτάνει. Αντιθέτως, είμαστε πλασμένοι να περάσουμε αυτόν τον χρόνο με την προοπτική της ουράνιας πατρίδας που μας περιμένει. Για αυτόν τον λόγο, είχα την πρωτοβουλία, κατά τη διάρκεια του λοκντάουν, να κοινοποιώ μια σύντομη σκέψη μου με μια ευλογία κάθε βράδυ, ακριβώς για να βοηθήσω να ξεπεραστεί ο φόβος, μια σκέψη που τώρα κοινοποιώ κάθε Κυριακή βράδυ.
Ερ. – Ας μιλήσουμε για την Περίοδο της Παρουσία την οποία διανύουμε. Ο Πάπας κατά τη θεομητορική προσευχή «Άγγελος Κυρίου» της Α’ Κυριακής, είπε ότι μας βοηθούν να βιώσουμε καλύτερα αυτή την Περίοδο τρεις πτυχές: η εγκράτεια, η προσοχή μας προς όποιον είναι κοντά μας και η προσευχή εντός της οικογένειας. Έφθασε προς εσάς αυτό το μήνυμα; Και πώς προετοιμάζεστε για τα Χριστούγεννα;
Απ. – Ναι, το μήνυμα έφθασε σ’ εμάς και κινηθήκαμε ακριβώς προς αυτή την κατεύθυνση. Η εγκράτεια: μας βοηθά να καταλάβουμε ότι η νηφαλιότητα δεν είναι ένα μειονέκτημα, αλλά είναι η δυνατότητα να επικεντρωθούμε σε κάτι μεγαλύτερο, δηλαδή να επικεντρωθούμε στην πραγματική προσδοκία του Χριστού. Η εγγύτητα: δεν αναμένουμε πραγματικά τον Χριστό αν δεν είμαστε διατεθειμένοι να κοιτάξουμε ο ένας τον άλλον με διαφορετικό τρόπο, και αυτό αφορά ολόκληρο τον κόσμο, αλλά εμείς εδώ το αισθανόμαστε με πιο συγκεκριμένο τρόπο προς χώρες γειτονικές με τη Ρωσία, όπως η Λευκορωσία, ο Καύκασος και η Ουκρανία. Ένα μεγάλο μέρος των πιστών μας προέρχεται από αυτά τα μέρη. Επομένως, χρειάζεται να έχουμε ένα θετικό βλέμμα οι μεν προς τους δε, ένα βλέμμα συγχώρεσης, ένα βλέμμα καλοσύνης προς τον άλλο και αυτό δεν είναι δυνατό χωρίς μια εγγύτητα, χωρίς να επιθυμούμε μια σχέση με τον αδελφό μας. Στη συνέχεια, υπάρχει η πτυχή της προσευχής εντός της οικογένειας. Και σε αυτό επιμείναμε το περασμένο φθινόπωρο, πριν από την Παρουσία. Ήδη τον Σεπτέμβριο, αρχίσαμε ένα προσκύνημα μιας εικόνας της Θεοτόκου, η οποία φέρει τον τίτλο «Μήτηρ του Λόγου», και μεταφέρεται στις οικογένειες όλων των ενοριών της Ρωσίας. Και αυτό το προσκύνημα της ιεράς εικόνας αποφέρει καρπούς. Υπάρχουν, πράγματι, πολλές οικογένειες που ζητούν να φιλοξενήσουν την εικόνα της Παναγίας, η οποία συνήθως παραμένει μια εβδομάδα στην οικογένεια και γύρω από την οποία προσεύχονται από κοινού. Προσκαλούνται και άλλες οικογένειες, γείτονες, συγγενείς και άλλοι πιστοί που μένουν στην ίδια γειτονιά, απαγγέλλοντας μαζί το Άγιο Ροδάριο και τις Λιτανείες που συντάξαμε για αυτή την περίσταση. Και όλα αυτά ευνοούν μια «μεταδοτικότητα» που είναι ισχυρότερη από τη μεταδοτικότητα της Covid.
Ερ. – Εσείς μιλήσατε για τρεις δύσκολες περιοχές: την Ουκρανία, τη Λευκορωσία και τον Καύκασο, περιοχές στις οποίες αναφέρεται συχνά και ο Πάπας, τις έχει στην καρδιά του κάνοντας εκκλήσεις για ειρήνη, διάλογο, προσοχή στα αιτήματα του λαού. Έχετε επαφές με αυτές τις κοινότητες; Και ποια είναι η ευχή ή η έκκλησή σας;
Απ. – Η έκκλησή μου είναι ίδια με του Αγίου Πατέρα, για προσευχή, για ειρήνη και για αγάπη, διότι τα νέα που φθάνουν σ’ εμάς δεν είναι θετικά, ειδικά από τη Λευκορωσία, όπου ο Αρχιεπίσκοπος του Μινσκ Θαδδαίος Κοντρουσιέβιτς αναγκάζεται να ζει μέχρι σήμερα εξόριστος από την πατρίδα του και μακριά από τον λαό του, και κατά πάσα πιθανότητα δεν θα μπορέσει να βιώσει τα Χριστούγεννα μαζί με την κοινότητά του. Έπειτα, γνωρίζουμε για συλλήψεις λατίνων καθολικών ιερέων, αλλά και βυζαντινόρρυθμων καθολικών, όπως και ορθόδοξων, καθώς και για συλλήψεις πιστών. Έτσι, η δέσμευσή μας σήμερα είναι η προσευχή. Προς αυτό τον σκοπό, έχουμε εισαγάγει αυτήν την περίοδο για τη Λευκορωσία, όπως κάναμε προηγουμένως για την Ουκρανία και στη συνέχεια για τον Καύκασο, μια ειδική θεομητορική προσευχή, που αναπέμπεται αμέσως μετά τη Θεία Κοινωνία σε όλες τις ενορίες μας και από όλες τις κοινότητές μας, επικαλούμενοι την ειδική προστασία της Παναγίας για όλο τον λαό της Λευκορωσίας.
————————-
Πηγή: Vatican News
Μετάφραση: π.Λ
