Η Κοινωνία στο χέρι

Μέχρι πριν μερικούς μήνες βλέπαμε τους ξένους που εκκλησιάζονταν στους ναούς μας, όταν ερχόταν η στιγμή να κοινωνήσουν, άπλωναν τις δυο τους παλάμες για να τοποθετήσει ο ιερέας το Σώμα του Χριστού στο χέρι τους. Πήγαιναν ένα-δυο βήματα δεξιά και κοινωνούσαν από μόνοι τους. Και αυτό μας έκανε εντύπωση. Εδώ στην Ελλάδα ο συνήθης τρόπος της Κοινωνίας ήταν με το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Όλα αυτά ήταν αδιανόητα πριν από 50 χρόνια…
Στη λατινική παράδοσης της Εκκλησίας μας η Κοινωνία, επί αιώνες, δινόταν μόνο με το Σώμα του Χριστού κατευθείαν στο στόμα του πιστού. Στη βυζαντινή καθολική παράδοση η Κοινωνία δινόταν, ως επί το πλείστον από τον ιερέα στον πιστό εμβαπτίζοντας το Σώμα του Χριστού στο Τίμιο Αίμα και τοποθετώντας, ο ίδιος με το χέρι του, στο στόμα του πιστού.
Στην Ορθόδοξη Εκκλησία δινόταν και δίνεται η Κοινωνία με τα δύο Είδη με ένα κουταλάκι στο στόμα του πιστού.
Όλοι αυτοί οι τρόποι διαμορφώθηκαν κατά τη διάρκεια των περασμένων αιώνων και σήμερα μπορούμε να καταλάβουμε όλοι, πολύ εύκολα, ότι οι ανάγκες της κάθε εποχής διαμόρφωσαν αυτούς τους τρόπους της Κοινωνίας. Αλλά δεν ήταν πάντα έτσι. Αντίθετα.
Αν θέλουμε να είμαστε αντικειμενικοί, ο τρόπος που μεταδίδουμε σήμερα το Σώμα του Χριστού στο χέρι του πιστού, είναι ο αρχαιότερος, αφού φτάνει ως το Μυστικό Δείπνο του Χριστού και κράτησε ως τον 6ο-10ο αιώνα, ανάλογα με τις περιοχές. Υπήρξαν κι άλλοι τρόποι μετάδοσης της Κοινωνίας, που διαμορφώθηκαν έτσι ώστε να αποτρέψουν βεβηλώσεις, έλλειψη σεβασμού, αδιαφορία κλπ.

Το σημαντικό είναι η πίστη με την οποία προσερχόμαστε να κοινωνήσουμε. Η πίστη βεβαιώνει το πνεύμα μας πως αυτό που τρώμε ή αυτό που πίνουμε είναι το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου. Για τούτο οφείλουμε να έχουμε την ανάλογη προς τούτο διάθεση.