Η γιορτή των Αγ. Ιωακείμ και Άννας Γιορτή των παππούδων και των γιαγιάδων καθώς και όλων των ηλικιωμένων
Γονείς της Παρθένου και παππούς και γιαγιά του Ιησού, ο διπλός ρόλος των αγίων Ιωακείμ και Άννας. Παιδαγωγοί ως νέοι και ως ηλικιωμένοι δίνουν τροφή σκέψης για μια ανανεωμένη ματιά σχετικά με το γήρας
Αυτό που γιορτάζει η Καθολική Εκκλησία στις 26 Ιουλίου, σχετικά με τους αγίους Ιωακείμ και Άννα, αντιπροσωπεύει μια ισχυρή μαρτυρία και μια υπενθύμιση για να προβληματιστούμε για τη φιγούρα των γονιών – ήταν η μητέρα και ο πατέρας της Παναγίας – και σχετικά με τους σημερινούς παππούδες και τις γιαγιάδες, σε αυτόν τον αβέβαιο αιώνα ο οποίος χρειάζεται σημεία αναφοράς. Ο Βενέδικτος ΙΣΤ΄ το υπενθύμισε ήδη το 2012. «Η ποιότητα μιας κοινωνίας, θα έλεγα ενός πολιτισμού, κρίνεται επίσης και από τον τρόπο με τον οποίο οι ηλικιωμένοι αντιμετωπίζονται καθώς και από τη θέση που κατέχουν στο κοινωνικό σύνολο».
«Ένας πολιτισμός στον οποίο δεν προσευχόμαστε πλέον είναι ένας πολιτισμός όπου τα γηρατειά δεν έχουν πια νόημα. Και αυτό είναι τρομακτικό, έχουμε ανάγκη πρώτα απ’ όλα τους ηλικιωμένους που προσεύχονται, επειδή το γήρας μάς δίδεται γι αυτό το λόγο – Olivier Clément»
Όπως τα δέντρα που εξακολουθούν να δίνουν καρπούς
Ακόμη και το βλέμμα του Πάπα Φραγκίσκου σε αρκετές περιπτώσεις, έχει στραφεί με προσοχή και εκτίμηση σε όσους διανύουν αυτήν την εποχή της ζωής, που βέβαια δεν είναι εύκολη αλλά είναι ακόμη πλούσια σε πόρους. Στην ομιλία του προς τους ηλικιωμένους κατά τη διάρκεια της συνάντησης τους στις 28 Σεπτεμβρίου 2018, τους χαρακτηρίζει ως εξής:
«Είναι σαν τα δέντρα που συνεχίζουν να δίνουν καρπούς: ακόμη και κάτω από το βάρος των χρόνων, μπορούν να δώσουν την αυθεντική συμβολή τους για μια κοινωνία πλούσια σε αξίες και για την επιβεβαίωση του πολιτισμού της ζωής»
Καταπολεμούμε τον πολιτισμό των αποβλήτων
Και αν από τη μια πλευρά, οι ρυθμοί και οι απαιτήσεις της σημερινής κοινωνίας φαίνεται να τρέχουν χωρίς φρένο στις διαδρομές του «πολιτισμού των αποβλήτων» – ο μεγάλος «σάκος» που καταπίνει όσους δεν είναι ικανοί για παραγωγή – από την άλλη, ως αντιπαράθεση και ίσως μάλιστα και ως μια πρόκληση, ο Πάπας Φραγκίσκος κάνει να ακουστεί η φωνή του υπέρ των πιο αδυνάμων, υπέρ των μικρών παιδιών και των “abuelos” (“παππούδων και γιαγιάδων”), όπως με την ευκαιρία της αποστολικής επίσκεψής του στην Pietrelcina για την εκατονταετηρίδα της εμφάνισης των στιγμάτων του Πατέρα Πίου και την 50η επέτειο από το θάνατο του αγίου:
«Μην αμελείτε την πρέπουσα προσοχή και την τρυφερότητα προς τους ηλικιωμένους, την ασύγκριτη κληρονομιά των κοινοτήτων μας (…). Θα επιθυμούσα κάποτε το βραβείο Νόμπελ να δοθεί στους ηλικιωμένους που είναι η μνήμη της ανθρωπότητα».
Το μάθημα μιας γιαγιάς
Ας παραμείνουμε σε μια συγκεκριμένη διάσταση, χαρακτηριστική του Πάπα, πώς μπορούμε να ξεχάσουμε το ανέκδοτο που ο ίδιος είπε κατά τη διάρκεια της πρωινής ομιλίας του, στο παρεκκλήσι του Οίκου Santa Marta. Ήταν το 1992 που ο τότε βοηθός επίσκοπος του Μπουένος Άιρες, ο Bergoglio, επρόκειτο να τελέσει το χρίσμα, όταν τον σταμάτησε «μια ηλικιωμένη ογδόντα χρόνων, με μάτια που έβλεπαν μακριά, αυτά τα μάτια τα γεμάτα ελπίδα» και η οποία ήθελε να εξομολογηθεί. «γιαγιά, εσύ έρχεσαι να εξομολογηθείς; Μα εσύ δεν έχεις αμαρτίες!», της είπε. Και έλαβε την εξής απάντηση από τη γιαγιά «Πατέρα, όλοι έχουμε αμαρτίες!», ο Bergoglio αποκρίθηκε με μια ερώτηση «Υπάρχει περίπτωση ο Κύριος να μη τις συγχωρεί;». Και η ηλικιωμένη κυρία, έχοντας ισχυρή την ελπίδα της: «Ο Θεός τα συγχωρεί όλα, επειδή αν ο Θεός δεν τα συγχωρούσε όλα, ο κόσμος δεν θα υπήρχε!».
Η προσευχή των ηλικιωμένων, ένα δώρο για την Εκκλησία
Για τους αφηρημένους, για τους πολύ απασχολημένους και για εκείνους που δεν έχουν χρόνο, ο Πάπας Φραγκίσκος έχει επανειλημμένα υπενθυμίσει ότι υπάρχουν και εκείνοι που εξυμνούν τα σημάδια του Θεού, ακόμη και για όλους αυτούς:
«Η προσευχή των ηλικιωμένων και των παππούδων και των γιαγιάδων αποτελεί ένα δώρο για την Εκκλησία, είναι ένας πλούτος! Μια μεγάλη ένεση σοφίας ακόμη και για ολόκληρη την ανθρωπότητα: κυρίως για εκείνη που είναι πολύ απασχολημένη, πολύ βιαστική, πολύ αφηρημένη. Κάποιος πρέπει να εξυμνεί, ακόμη και γι αυτούς, τα σημάδια του Θεού, να διακηρύττει τα σημάδια του Θεού, να προσευχηθεί γι αυτούς!».
