Η Εκκλησία που αγαπώ
Η Εκκλησία που αγαπώ
είναι η Αγία εκκλησία όλων των ημερών,
Τη συνάντησα «συνοδοιπόρο», πάντα βάδιζε δίπλα μου.
Αρχικά, τη χαιρέτησα:
στα μάτια του πατέρα μου, γεμάτα από αλήθεια
στα χέρια της μητέρας μου, γεμάτα από στοργή.
Πριν τη μελετήσω στην κατήχηση,
κολύμβησα στο νερό της βάπτισης μου,
τη μικρή – φτωχή μου ενορία.
Πριν τη γνωρίσω, ήταν ήδη δική μου,
η Αγία Εκκλησία των καιρών μου.
Ήταν η εκκλησία των προγόνων μου,
που μεγάλωνε με τον παππού και τη γιαγιά,
τους γνωστούς, τους συγγενείς και φίλους.
Η Αγία Εκκλησία του Ιησού Χριστού,
του Ευαγγελίου, της Ευχαριστίας,
του Σώματος του Κυρίου,
ταπεινή και ανίσχυρη στο πρόσωπο των «φτωχών»,
ανδρών και γυναικών,
που τραγούδησαν, που αγωνίζονταν, που υπέφεραν.
Η Αγία Εκκλησία της εποχής μου!
Αγαπώ την Εκκλησία του «εδώ» και του «τώρα»
τη φτωχή Εκκλησία της χώρας μου,
τη λερωμένη με αίμα νεανικό"
την κλεισμένη στη φυλακή,
με ανθρώπους που δεν έχουν
το δικαίωμα να φωνάξουν.
Αγαπώ την Εκκλησία της Αλληλεγγύης,
που συμφιλιώνεται με μια ανία Ισότητα.
Αγαπώ την Εκκλησία,
που αγνίζει τις πληγές του Χριστού
την Εκκλησία των πόλεων,
όπου οι άνθρωποι υποφέρουν
την Εκκλησία των σύγχρονων μαρτύρων,
της Ανατολής και της Δύσης,
του Βορρά και του Νότου"
την Εκκλησία του επισκόπου Ρομέρο
και του Πάστορα Λούθερ Κινγκ.
Αγαπώ την Εκκλησία
που δεν λέει «Αμήν» στη θέληση των όπλων
που δεν τρώει στο τραπέζι των «Φαραώ»*
που βαδίζει με τον λαό,
χωρίς να παρεκκλίνει από την αλήθεια,
που υπερασπίζεται τους διωκόμενους
και αγωνίζεται νια την ελευθερία.
Αγαπώ τη διωκόμενη και κρυφή Εκκλησία,
που δεν πουλά την ψυχή της
στο παντοδύναμο χρήμα!
Αγαπώ την «εσωτερική» Εκκλησία
τη συνεσταλμένη και τη συνετή,
την ειλικρινή και τη σιωπηλή,
την Εκκλησία που διδάσκει αλλά και ακούει
την Εκκλησία που με τόλμη και επιμονή
πληγώνεται – αρρωσταίνει και αναρρώνει.
Αγαπώ και την «θορυβώδη» Εκκλησία,
με τα χιλιοειπωμένα άσματα
και τις προσευχές που μηχανικά μουρμουρίζουν
εκατομμύρια στόματα κάθε μέρα!
Αγαπώ την μάρτυρα Εκκλησία,
την πληγωμένη απ' τις εσωτερικές διαμάχες
και τους εξωτερικούς αγώνες.
Αγαπώ τη Μετασυνοδική Εκκλησία
που με σεβασμό μένει ενωμένη στενά
με την παραδοσιακή Εκκλησία.
Αγαπώ την Εκκλησία της Ελπίδας,
γονατισμένη στα πόδια του Σταυρού,
όπως τότε η Αειπάρθενος Μαρία.
Αγαπώ την Εκκλησία του Ιησού Χριστού,
εδραιωμένη πάνω στη σταθερή πέτρα.
Μαζί της θέλω να ζήσω,
και στα χέρια της θέλω να πεθάνω!
Διασκευή πμβ
