Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΞΕΝΗ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΛΑΟ
Ο Σεβασμιότατος Νικόλαος παρουσίασε την πρώτη παπική εγκύκλιο για τις Ιεραποστολές, που δημοσίευσε την 30-11-1919 ο, τότε Πάπας, Βενέδικτος 15ος.
Είναι ενδιαφέροντα και κάποια πολιτικά και ιστορικά στοιχεία, που θα μάς δώσουν να καταλάβουμε πώς η Καθολική Εκκλησία διαμόρφωσε το πλαίσιο που θεωρεί σωστό για τη διάδοση του Ευαγγελίου στον Κόσμο. Μια διάδοση που δεν πρέπει να ταυτίζεται με πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα κάποιας χώρας π.χ. της προέλευσης των ιεραποστόλων αλλά με τις πανανθρώπινες αξίες του ίδιου του ευαγγελικού μηνύματος .
Η χώρα που αποτέλεσε αφορμή για τη συγγραφή της εγκύκλιου ήταν η ίδια με την οποία η Αγία Έδρα προσπαθεί, ακόμα, να αποκτήσει σταθερή συνεργασία : η Κίνα.
Στα 100 χρόνια που μεσολάβησαν η καχυποψία ήταν έντονη και, ιδιαίτερα από τα χρόνια του Μάο, όταν διακόπηκαν οι διπλωματικές σχέσεις, η προσπάθεια της Αγίας Έδρας να αποτινάξει τις υποψίες ότι είναι “όργανο του αμερικανικού ιμπεριαλισμού” συνεχής !
Αυτό συνέβαινε και την εποχή πριν δημοσιευθεί η εγκύκλιος “ Maximum illud“.
Οι πολιτικές των δυτικών χωρών ( Αγγλίας, ΗΠΑ και Γαλλίας ) αποσκοπούσαν στην κατάκτηση εδαφών και εδραίωσης πολιτικής επιρροής στην κινεζική ενδοχώρα. Οι ιεραπόστολοι πιέζονταν και χρηματοδοτούνταν αντίστοιχα από τις χώρες τους για να φροντίζουν τα εθνικά τους συμφέροντα περισσότερο από την αποστολή τους, η δε συμπεριφορά τους προς τους ντόπιους ήταν αλαζονική, διαπίστωνε, ακόμα και μετά την εγκύκλιο, ο Celso Constantini, ποντιφικός απεσταλμένος στη μετα – αυτοκρατορική Κίνα του 1922.
Επομένως ο Πάπας Βενέδικτος 15ος έπρεπε να δώσει σαφείς οδηγίες αποφυγής προώθησης αποικιοκρατικών συμφερόντων και, δημιουργίας, κατά το δυνατόν, τοπικής εκκλησίας και όχι ξένου προτεκτοράτου…
Πρωτοπόροι της λογικής αυτής υπήρξαν οι Λαζαριστές πατέρες Antonio Cotta (ιταλός) και Vincent Lebbe (βέλγος). Ο τελευταίος εργαζόταν στην πόλη Tianjin και πρωτοστάτησε στον αγώνα των ντόπιων κατά του γαλλικού ιμπεριαλισμού, με αποτέλεσμα να απομακρυνθεί από το αποστολικό βικαριάτο της περιοχής…
Όμως οι γραπτές αναφορές των 2 Λαζαριστών έτυχαν απήχησης στη Ρώμη . Η Κίνα δεν είχε ανάγκη να διαμοιρασθεί σε ξένες ιεραποστολικές περιοχές αλλά θα έπρεπε να εφαρμοσθεί ότι γνωρίζουμε από τις Πράξεις των Αποστόλων: μετά την κήρυξη του Ευαγγελίου να δημιουργηθούν τοπικές εκκλησίες που θα αναλάβουν τη διάδοσή του.
Η εκκλησία δεν έπρεπε να θεωρείται ούτε να είναι “ξένη” προς το λαό της Κίνας. Ο χριστιανισμός δεν είναι πολιτισμός της γης ούτε αξία συγκεκριμένης χώρας που πρέπει να διαδοθεί με σκοπό να κατακτήσει τον κόσμο, αλλά μια προοπτική για επουράνια ζωή. Κάθε ιεραπόστολος θα έπρεπε να ενδιαφέρεται για τη σωτηρία των ψυχών και όχι για τα συμφέροντα της χώρας του.
Ο Πάπας μάλιστα δε δίστασε να καυτηριάσει και τα ιεραποστολικά περιοδικά της εποχής που περισσότερο από τη Βασιλεία του Θεού φαινόταν να ενδιαφέροντα για την επιρροή των χωρών τους
Κατόπιν των ανωτέρω είναι προφανές ότι αυτή η πρώτη εγκύκλιος για τις Ιεραποστολές συνάντησε τη δυσπιστία πολλών κυβερνήσεων και εκκλησιαστικών κύκλων που προτιμούσαν την προώθηση ιδίων συμφερόντων και όχι της θρησκείας της αγάπης. Ο αιώνας που ακολούθησε απέδειξε ποιος είχε δίκιο…
Είναι οι ίδιοι, αναλογικά, “κύκλοι” που αντιδρούν και σήμερα στην προώθηση ειλικρινών σχέσεων συνεργασίας Αγίας Έδρας – Κίνας και θέτουν εμπόδια και προβληματισμούς στην εφαρμογή της προσωρινής συμφωνίας των δυο μερών για την εκλογή Επισκόπων, από την Αγία Έδρα, οι οποίοι θα αναγνωρίζονται και από τη κινεζική κυβέρνηση. Είναι οι ίδιοι κύκλοι που διαφωνούν με κάθε ενέργεια του Πάπα Φραγκίσκου για την εσωτερική ανανέωση και αυτόνομη δράση της Καθολικής Εκκλησίας…
Πληροφόρηση από Vatican Insider της εφημερίδας LA STAMPA
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΕΒΑΝΤΗΣ
μέλος της Συνοδικής Επιτροπής “Δικαιοσύνη και Ειρήνη” της Καθολικής Εκκλησίας
