“Η Εκκλησία δεν είναι ένα κόμμα, βασίζεται στην Ευχαριστία, την προσευχή και το Πνεύμα!”
Υπάρχουν τέσσερα «βασικά χαρακτηριστικά της εκκλησιαστικής ζωής» που συνοψίζονται με ένα θαυμαστό τρόπο σε ένα θεμελιώδες απόσπασμα των Πράξεις των Αποστόλων.
Ακούγοντας τη διδασκαλία των αποστόλων, διαφυλάσσοντας την αμοιβαία κοινωνία, τεμαχισμό του άρτου, προσευχή. Η προσευχή της νεοσυσταθείσας Εκκλησίας (Πράξεις 4: 23-24.29.31) ήταν το θέμα της χθεσινής γενικής ακρόασης, που πραγματοποιήθηκε από τον Πάπα Φραγκίσκο στη Βιβλιοθήκη του Αποστολικού Οίκου.
Η χθεσινή μελετημένη ανάγνωση ήταν μια από αυτές που παρουσιάσουν “την εικόνα μιας Εκκλησίας σε κίνηση, εργατική, η οποία ωστόσο βρίσκει τη βάση και την ώθηση για ιεραποστολική δράση στις συναντήσεις προσευχής”, εξήγησε ο Πάπας, υπενθυμίζοντας ότι “Ακούγοντας τη διδασκαλία των αποστόλων, τη φύλαξη της αμοιβαίας κοινωνίας, τον άρτο και την προσευχή “είναι τέσσερα σταθερά σημεία που” μας υπενθυμίζουν ότι η ύπαρξη της Εκκλησίας έχει νόημα αν παραμένει σταθερά ενωμένη με τον Χριστό “.
Αν, από τη μία μεριά, «το κήρυγμα και η κατήχηση μαρτυρούν τα λόγια και τα έργα του Κυρίου, τότε η συνεχής αναζήτηση της αδελφικής κοινωνίας μάς προστατεύει από τον εγωισμό και τον ατομικισμό». Το τρίτο σημείο αναφοράς είναι ο «τεμαχισμός του άρτου», ο οποίος καθιστά τον Ιησού συνεχώς παρόντα στην Ευχαριστία», με την οποία «ζει και βαδίζει μαζί μας». Τέλος, η “προσευχή” “είναι ο χώρος του διαλόγου με τον Πατέρα, μέσω του Χριστού εν Πνεύματι Αγίω”.
Η Εκκλησία “δεν είναι μία αγορά”, ούτε “ένα κόμμα”
Ό, τι αναπτύσσεται μέσα στην Εκκλησία, εκτός αυτών των «τεσσάρων συντεταγμένων» δεν μπορεί να είναι ούτε στοιχείο ούτε θεμέλιο της Εκκλησίας, είναι ισοδύναμο με την οικοδόμηση ενός σπιτιού πάνω στην άμμο (πρ. 7: 24-27), υπενθύμισε ο Άγιος Πατέρας. Στην πραγματικότητα, είναι “ο Θεός που δημιουργεί την Εκκλησία, όχι η διαφήμιση των έργων”. Στην πραγματικότητα, η Εκκλησία “δεν είναι αγορά” ούτε “ομάδα επιχειρηματιών”.
Ο Φραγκίσκος εμπιστεύτηκε την «μεγάλη του θλίψη» βλέποντας εκκλησιαστικά κινήματα που ενώνονται σύμφωνα με τα πρότυπα και τη δυναμική ενός «πολιτικού κόμματος», με τόση «πλειοψηφία και μειοψηφία»: σε αυτές τις περιπτώσεις, «πού είναι η αγάπη κοινότητα, πού είναι η Ευχαριστία, πού είναι το Άγιο Πνεύμα; », ρώτησε ο Ποντίφικας. Εάν λείπουν οι «τέσσερις συντεταγμένες» που αναφέρθηκαν στην αρχή της ακρόασης, «το Άγιο Πνεύμα λείπει», και η Εκκλησία θα μετατραπεί σε «κόμμα» ή «ανθρωπιστική ένωση». Ο Πάπας ανέφερε στη συνέχεια, για άλλη μια φορά, τα λόγια του προκάτοχό του Βενέδικτου XVI: «Η Εκκλησία αυξάνεται με την έλξη, όχι με τον προσηλυτισμό». Και «αυτό που προσελκύει είναι το Άγιο Πνεύμα», αλλιώς θα είμαστε μόνο «ένα ωραίο κλαμπ» αλλά χωρίς «συνοδικότητα»
Η προσευχή είναι η κινητήριος δύναμη του ευαγγελισμού»
Σταματώντας για λίγο στη μελέτη του εδαφίων των Πράξεων, ο Πάπας αναφέρθηκε στις “συναντήσεις προσευχής” των πρώτων αποστόλων “την ισχυρή κινητήρια δύναμη του ευαγγελισμού”: όποιος συμμετέχει σ’ αυτήν “βιώνει τη ζωντανή παρουσία του και αγγίζεται από το Πνεύμα”. όταν προσευχόμαστε “για να επικοινωνήσουμε μαζί του, όλα αποκτούν ζωή”.
Το έργο του Αγίου Πνεύματος στην Εκκλησία μας κάνει «να θυμόμαστε τον Ιησού», όχι «ως μία άσκηση μνήμης» αλλά με τη βύθισή μας «στο μυστήριο του Θεού που αγαπά κάθε άνθρωπο και επιθυμεί να κηρυχθεί το Ευαγγέλιο σε όλα τα έθνη και σε όλους τους ανθρώπους». Στην αρχή της Εκκλησίας, επομένως, “ήταν το Άγιο Πνεύμα που έδινε δύναμη τους ιεροκήρυκες που ξεκινούσαν την πορεία και για την αγάπη του Ιησού περνούσαν τις θάλασσες, αντιμετώπιζαν κινδύνους, υποτάσσονταν σε ταπείνωση”. Και σήμερα, μόνο στην προσευχή, μπορούμε να ζήσουμε την «ίδια εμπειρία» του Θεού που «δίνει αγάπη και ζητά αγάπη».
Συμπερασματικά, ο Άγιος Πατέρας προέτρεψε τους πιστούς να «ζήσουν και πάλι την αξία της προσκύνησης» προς τον «Θεό», τον «Ιησού» και το «Πνεύμα», διότι «η προσευχή της προσκύνησης μας κάνει να αναγνωρίζουμε τον Θεό ως αρχή και τέλος όλης της ιστορίας. Είναι η ζωντανή φωτιά του Πνεύματος που δίνει δύναμη στη χριστιανική μαρτυρία και την αποστολή».
+Ν
