Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΓΡΥΠΝΗΣΕ, ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣΕ
Η τοπική μας Εκκλησία της Τήνου εόρτασε την Κοίμηση και Μετάσταση της Παναγίας με ιδιαίτερη επισημότητα και με μία μεγάλη συμμετοχή των πιστών στις ιερές Ακολουθίες που είχαν προγραμματιστεί.
Επίκεντρο των εκδηλώσεων αυτών ήταν, όπως κάθε χρόνο το Θεομητορικό μας Προσκύνημα της Μεταστάσεως της Θεοτόκου στο Βρυσί Τήνου (Βρυσιώτισσα).
Από την 1η Αυγούστου μέχρι τις 13 του μήνα ετελείτο στο Θεομητορικό Προσκύνημα κάθε μέρα μία ειδική Ιερή Ακολουθία.
Την Τετάρτη παραμονή στις 9,00 το βράδυ τελέστηκε Αρχιερατικός Εσπερινός από τον Σεβασμιότατο Αρχιεπίσκοπό μας π. Νικόλαο και συμπροσευχήθηκαν ιερείς του Κλήρου Τήνου και έλαβε μέρος ένα μεγάλο μέρος ευλαβών της Παναγίας. Μετά το σύντομο ανάγνωσμα ο Σεβασμιότατος απευθυνόμενος στο πλήθος του λαού είπε:
«Όσους ο Θεός προόρισε, αυτούς και κάλεσε· και όσους κάλεσε, αυτούς και έσωσε· και όσους έσωσε, αυτούς και δόξασε».
Ας δούμε τι σημαίνουν αυτά τα λόγια που ακούσαμε. Με απλά λόγια, οι «εκλεκτοί του Θεού» είναι εκείνοι τους οποίους ο Θεός έχει προορίσει για τη σωτηρία. Αποκαλούνται «εκλεκτοί» διότι η λέξη αυτή δηλώνει την έννοια της εκλογής. Η σκέψη ότι ο Θεός εκλέγει εκείνους που θα σωθούν δεν είναι αμφιλεγόμενη. Αυτό που είναι αμφιλεγόμενο είναι το πώς και με ποιο τρόπο ο Θεός εκλέγει αυτούς που θα σωθούν. Δύο κύριες απόψεις έχουν εκφραστεί μέσα στην Ιστορία της Εκκλησίας σχετικά με την αλήθεια της εκλογής (ή του προορισμού).
Η μία άποψη που λέγεται της πρόγνωσης και διδάσκει ότι ο Θεός, μέσω της παντογνωσίας Του γνωρίζει αυτούς που στο πέρασμα του χρόνου εκλέγουν με την ελεύθερη βούλησή τους να εμπιστευθούν τον Ιησού Χριστό για τη σωτηρία τους. Με βάση αυτήν τη θεία πρόγνωση, ο Θεός εκλέγει αυτά τα πρόσωπα «πριν τη δημιουργία του κόσμου» (Εφεσίους 1:4). «Μας διάλεξε πριν θεμελιώσει τον κόσμο να γίνουμε δικοί του μέσω του Ιησού Χριστού, σύμφωνα με το καλόβουλε σε μας θέλημά του».
Η δεύτερη κύρια άποψη αναφέρεται στη διδασκαλία του Αγίου Αυγουστίνου , που διδάσκει ουσιαστικά ότι ο Θεός όχι μόνο εκλέγει εκείνους που θα πιστέψουν στον Ιησού Χριστό, αλλά επίσης εκλέγει να δώσει σ’ αυτά τα πρόσωπα την πίστη και όλα τα απαραίτητα μέσα για να πιστέψουν στον Χριστό. Με άλλα λόγια, η εκλογή του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου δεν βασίζεται στην πρόγνωση της πίστης κάποιου αλλά στην ελεύθερη και κυρίαρχη χάρη του Παντοδύναμου Θεού. Ο Θεός εκλέγει ανθρώπους προς σωτηρία, και οι άνθρωποι αυτοί στον καιρό τους θα έρθουν με πίστη στον Χριστό επειδή ο Θεός τους έχει εκλέξει.
Η διαφορά στις δύο αυτές απόψεις συνοψίζεται στο ποιος αποφασίζει απόλυτα στη σωτηρία-ο Θεός ή ο άνθρωπος; Σύμφωνα με την πρώτη άποψη (της πρόγνωσης), ο άνθρωπος έχει τον έλεγχο· η ελεύθερη βούλησή του είναι κυρίαρχη και γίνεται ο καθοριστικός παράγοντας για την εκλογή του Θεού. Ο Θεός μπορεί να παρέχει τον τρόπο της σωτηρίας δια του Ιησού Χριστού αλλά ο άνθρωπος πρέπει να εκλέξει τον Χριστό για τον εαυτό του, προκειμένου η σωτηρία να πραγματοποιηθεί.
Η άποψη της πρόγνωσης όμως καθιστά τον Θεό ολοκληρωτικά αδύναμο και τον αποστερεί από την κυριαρχία Του. Η άποψη αυτή θέτει τον Δημιουργό στο έλεος του δημιουργήματος· αν ο Θεός θέλει τους ανθρώπους να φτάσουν στον Ουρανό, πρέπει να ελπίσει ότι ο άνθρωπος θα εκλέξει ελεύθερα τον τρόπο της σωτηρίας που Εκείνος έχει καθορίσει. Στην πραγματικότητα, η άποψη της πρόγνωσης δεν αποτελεί καθόλου άποψη εκλογής, διότι ο Θεός δεν εκλέγει πραγματικά-απλά γνωρίζει τι θα επιλέξει ο άνθρωπος. Είναι ο άνθρωπος αυτός που εκλέγει απολύτως.
Κατά την άποψη του Αγίου Αυγουστίνου ο Θεός έχει τον έλεγχο. Είναι Αυτός που με τη δική Του κυρίαρχη θέληση που εκλέγει ελεύθερα εκείνους που θα σώσει. Όχι μόνο εκλέγει αυτούς που θα σώσει αλλά και πραγματοποιεί τη σωτηρία τους. Ο Θεός εκλέγει εκείνους που θα σώσει και κατόπιν τους σώζει. Η άποψη αυτή θέτει τον Θεό στη σωστή θέση Του ως Δημιουργού και Κυρίαρχου.
Όσοι κάνουν κριτική σ’ αυτή την άποψη ισχυρίζονται ότι αυτή η άποψη στερεί τον άνθρωπο από την ελεύθερη βούλησή του. Αν ο Θεός εκλέγει εκείνους που θα σωθούν, τότε τι διαφορά κάνει στον άνθρωπο η πίστη του; Γιατί να κηρύξουμε το ευαγγέλιο; Επιπλέον, αν ο Θεός εκλέγει σύμφωνα με την κυρίαρχη θέλησή Του, τότε πώς μπορούμε να είμαστε υπεύθυνοι για τις πράξεις μας και σε τι μας ωφελούν; Όλες αυτές είναι σωστές και δικαιολογημένες ερωτήσεις που χρειάζεται ν’ απαντηθούν. Μια καλή απάντηση δίνει ο Απόστολος Παύλος στο κεφάλαιο 9 της επιστολής του προς τους Ρωμαίους.
Κάνοντας μια ανασκόπηση της Ιστορίας του Ισραήλ, ο Παύλος δείχνει ότι ο Θεός εξέλεξε τον Ισαάκ και όχι τον Ισμαήλ, τον Ιακώβ και όχι τον Ησαύ. Η επιλογή αυτή φανερώνει ότι το σχέδιο της σωτηρίας εξαρτάται εξαρτάται μόνο από την εκλογή του Θεού, πως εξαρτάται μόνο από αυτόν που καλεί κι όχι από τα έργα του ανθρώπου» (Ρωμαίους 9:11).
Σ’ αυτό το σημείο μπορεί κάποιος να μπει στον πειρασμό να κατηγορήσει τον Θεός για άδικη μεταχείριση. Ο Παύλος προλαμβάνει την κατηγορία αυτή στο εδάφιο 14 δηλώνοντας απλά ότι ο Θεός δεν είναι άδικος κατά κανένα τρόπο. «Θα δείξω έλεος σ’ όποιον θέλω να ελεήσω και θα φανώ σπλαχνικός σ’ όποιον θέλω να σπλαχνιστώ» (Ρωμαίους 9:15). Ο Θεός είναι κυρίαρχος πάνω στη Δημιουργία Του. Είναι ελεύθερος να εκλέξει εκείνους που θέλει να εκλέξει και είναι ελεύθερος να προσπεράσει εκείνους που θέλει να προσπεράσει.
Οι εκλεκτοί, δηλαδή οι εκλεγμένοι έχουν εκλεγεί πριν τη δημιουργία του κόσμου και η σωτηρία τους είναι πλήρης εν Χριστώ. Σ’ αυτούς ανήκουμε και όλοι εμείς και ευχαριστούμε και ευγνωμονούμε το Θεό, και θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε ώστε να σωθούμε.
Μετά την ακολουθία του Εσπερινού έγινε μία ανάπαυλα και στη συνέχεια στις 10.30 άρχισε η Πανηγυρική Αγρυπνία η οποία ολοκληρώθηκε με το Μυστήριο της Ευχαριστίας. Μετά τη Δοξολογία απαγγέλθηκε με ιδιαίτερο επίσημο τρόπο το ροδάριο με τη βοήθεια δέκα διαφορετικών προσώπων που είχαν αναλάβει να εμψυχώσουν και να διαβάσουν τα πέντε αναγνώσματα τα οποία προέβλεπε η απαγγελία του ροδαρίου κα ήταν εκείνα της Θείας Λειτουργίας της παραμονής και της ημέρας της εορτής της κοίμησης και μετάστασης της Παναγίας. Στο τέλος της απαγγελίας οι αδελφές «δούλες του Κυρίου και της Αειπαρθένου Μαρίας έψαλλαν μελωδικότατα ειδικές λιτανείες της Παναγίας.
Μετά την Ανάγνωση του Ιερού Ευαγγελίου της ημέρα της εορτής, μίλησε ο Αρχιεπίσκοπος στη συναγόμενη Εκκλησία στον υπαίθριο ναού του Προσκυνήματος της Παναγίας της Βρυσιώτισσας και είπε:
Μετά τον ευαγγελισμό της Θεοτόκου, η Μαρία από τη Ναζαρέτ πήγε στην περιοχή της Ιουδαίας για να επισκεφθεί την εξαδέλφη της Ελισάβετ. Πλήρης Πνεύματος Αγίου η Ελισάβετ την αποκαλεί «Μητέρα του Κυρίου» «Πως είναι δυνατόν να έλθει σε μένα και να με επισκεφθεί η Μητέρα του Κυρίου»;
Η Παναγία απάντησε με τον γνωστό στον εβραϊκό λαό ύμνο ΜΕΓΑΛΥΝΕΙ. Λόγια εμπνευσμένα που αφήνουν να διαφανούν τα αισθήματα της καρδιάς της. Αυτά τα λόγια είναι για μας η «πνευματική διαθήκη της Παναγίας». Ταυτιζόμενη με την Παναγία η Εκκλησία του Χριστού όλων των εποχών συνεχίζει να ψάλει όλες τις ημέρες το ΜΕΓΑΛΥΝΕΙ και σαν δικό της ύμνο.
Τελούμε σήμερα το Μυστήριο της Μεταστάσεως που είναι το τέλος της επίγειας πορείας της Παναγίας και το πέρασμα στην αιωνιότητα και την μακάρια ευτυχία. Η Μητέρα του Λυτρωτή, προφυλαγμένη από κάθε αμαρτία και από τη φθορά του μνήματος ανυψώθηκε στη δόξα τ’ ουρανού με το σώμα και τη ψυχή για να βρίσκεται αιώνια κοντά στον Αναστημένο Υιό της και Θεό της.
Το άδειο μνήμα της Παναγίας μας υπενθυμίζει το άδειο μνήμα του Αναστημένου Χριστού. Αυτή η πραγματικότητα δηλώνει και προαναγγέλλει την τελική νίκη του Θεού πάνω στο θάνατο, όταν στο τέλος των αιώνων θα αναστήσει και το ταπεινό μας σώμα και θα το καταστήσει όμοιο με το ένδοξο δικό του σώμα.
Το Βιβλίο της Αποκάλυψης μας μίλησε για «ένα μεγαλοπρεπές σημείο στον ουρανό»”: Μια γυναίκα που έχει ως μανδύα τον ήλιο και ένα στεφάνι αποτελούμενο από δώδεκα αστέρια. Αυτή είναι η “Εικόνα και απαρχή της Εκκλησίας”. Απαρχή στον πόνο της μητρότητας στην υπηρεσία της Λύτρωσης. Απαρχή στον τελικό προορισμό μας που είναι η συμμετοχή μας στη δόξα του Θεού.
Η εορτή της Κοιμήσεως και Μεταστάσεως της Θεοτόκου μας δίνει την ευκαιρία να εξετάσουμε κάτω από το φως της ζωής της, τη δική μας ζωή και να δούμε αν εξελίσσεται και βαδίζει σύμφωνα με το προαιώνιο σχέδιο της λύτρωσης του Θεού Πατέρα που πραγματοποιεί μέσω του Υιού του και με την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος.
- Η Παναγία είναι εκείνη που πίστεψε και είναι αυτό που κάνει την εξαδέλφη της την Ελισάβετ να χαίρεται και να την συγχαίρει λεγοντάς της: « είσαι Μακάρια εσύ που πίστεψες ". Η ταπεινοσύνη της την προδιάθεσε να αποδεχθεί αμέσως χωρίς τη σκιά της αμφιβολίας το λόγο του Αρχαγγέλου Γαβριήλ ο οποίος της έφερε το θαυμάσιο και ανεπανάληπτο σωτήριο μήνυμα ότι θα γίνει μητέρα του Μεσσία και Σωτήρα Χριστού. Αυτή η πίστη της ποτέ δεν θα κλονιστεί, ούτε και όταν θα αναγκαστεί να διασχίσει τους πιο σκοτεινούς δρόμους της γης ακολουθώντας το μονάκριβο παιδί της από την Γαλιλαία στην Ιερουσαλήμ κατά την οποία πορεία ο Υιός της και Θεός της πραγματοποιεί το Μυστήριο της σωτηρίας και της λύτρωσης που πρώτη η ίδια απόλαυσε τους αιώνιους καρπούς.
- – Η Παναγία είναι εκείνη που αγάπησε. Σ’ εκείνη επειδή ήταν ταπεινή τίποτε δεν αντιστεκόταν στην αγάπη μέσα στα βάθη της ψυχής της. Για να αγαπήσει τον Υιό του Θεού και έγινε και δικός της υιός για να αγαπήσει σε Εκείνον και όλα θετά παιδιά της που υιοθέτησε με θεία εντολή που δόθηκε πάνω από το σταυρό.
– Η Παναγία είναι Εκείνη που αντιπαράθεσε το σωτήριο ναι στο καταστρεπτικό όχι της Εύας. Ένα ΝΑΙ στο Θεό χωρίς κανένα όρο και χωρίς καμία επιφύλαξη. Ένα ΝΑΙ που είπε ενώπιον του Αρχαγγέλου την ημέρα του Ευαγγελισμού και το επαναλάμβανε κάθε μέρα για τριάντα τρία χρόνια μαζί με το παιδί της και το διατράνωσε στα πόδια του σταυρού όταν έσφιξε στην αγκαλιά της Εκείνον που είχε λίγο πριν δηλώσει ενώπιον φίλων και εχθρών το σωτήριο ΤΕΤΕΛΕΣΘΑΙ λίγο πριν παραδώσει το πνεύμα του στο Θεό Πατέρα.
Ότι έκανε για την Παναγία ο Κύριος αποφάσισε να το πραγματοποιήσει και για την κάθε μια και τον κάθε ένα μας. Αλλά επειδή σέβεται την ελευθερία μας περιμένει εμείς να του επιτρέψουμε να πραγματοποιήσει το σχέδιο της αγάπης του. Περιμένει το δικό μας υπεύθυνο και οριστικό ΝΑΙ.
Προτείνω αυτή τη νύκτα νε επωφεληθούμε από τη σημερινή πανήγυρη και να ενδυναμώσουμε με τη χάρη του Θεού τις προσπάθειές μας ώστε να βαδίσουμε στα βήματά του μιμούμενοι το δικό του παράδειγμα και το παράδειγμα της Παναγίας. Και επειδή είναι και δύσκολο να μιμηθούμε την Παναγία σε όλες τις αρετές της, ας προσπαθήσουμε να την μιμηθούμε τουλάχιστο στην ταπεινότητα και απλότητά της και προπάντων στην υπακοή στο θέλημα του Θεού. Αμήν.
Η συμμετοχή των ευλαβών της Παναγίας εντυπωσιακά όπως επίσης και η σιγή και η τάξη που επικράτησε σε όλη τη διάρκεια της Αγρυπνίας προσευχής.
Παρόντες επίσης εκπρόσωποι της τοπικής Αυτοδιοίκησης πρώτου και Δευτέρα Βαθμού και και πολιτευτές.
Τόσο μετά την Ακολουθία του Εσπερινού όσο και μετά την Ακολουθία της Αγρυπνίας και της Θείας Λειτουργία προσφέρθηκε κέρασμα στην αίθουσα υποδοχής του Θεομητορικού Προσκυνήματος, που ήταν προσφορά του Ζαχαροπλαστείου Χάλαρης.
[module-844]
