Η έκκληση των επισκόπων της Χιλής
Από την περασμένη εβδομάδα ένας κανονισμός απαιτεί την υποβολή ταξιδιωτικής βίζας για είσοδο στη Χιλή. Οι επισκόποι της χώρας της Νότιας Αμερικής «κατανοώντας την ανάγκη ρύθμισης της ανθρώπινης μετακίνησης», κάνουν έντονη έκκληση ευσπλαχνίας προς όσους αντιμετωπίζουν σοβαρές δυσκολίες
Από τις 23 Ιουλίου για να εισέλθει κάποιος στη Χιλή, το Υπουργείο Εσωτερικών ζητά ως προϋπόθεση την έκδοση τουριστικής βίζας. Έγγραφο που οι πολίτες της Βενεζουέλας μπορούν να ζητήσουν στις διπλωματικές αντιπροσωπείες της χώρας τους, ως άδεια που ισχύει για 12 μήνες και παρατείνεται για ένα ακόμη έτος. Η απόφαση αυτή αποσκοπεί στη ρύθμιση της σημαντικής ροής των αλλοδαπών, η οποία όμως δημιουργεί μια κατάσταση που είναι δύσκολο να διατηρηθεί στα σύνορα μεταξύ Περού και Χιλής, όπου εκατοντάδες άνθρωποι στερούνται των απαραιτήτων εγγράφων. "Αυτό το απροσδόκητο μέτρο έχει δημιουργήσει κορεσμό στα σύνορα και τα προξενεία, επειδή αυτοί που ταξίδευαν για εβδομάδες – όπως γράφουν οι Χιλιανοί επισκόποι – δεν γνώριζαν τις νέες απαιτήσεις εισόδου".
Η έκκληση των επισκόπων
Η Σύνοδος των Χιλιανών Επισκόπων (Cech), μέσω του Κοινωνικού Ποιμαντικού έργου της Κάριτας και του Καθολικού Ινστιτούτου Μετανάστευσης (Incami) της Χιλής, εξέφρασε την έντονη ανησυχία της για την ανθρωπιστική κρίση που εκδηλώνεται στα σύνορα, που, διαβάζουμε, "παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα" πολλών ανθρώπων. Στην πραγματικότητα, περισσότεροι από χίλιοι πολίτες της Βενεζουέλας βρίσκονται μεταξύ του Περού και της Χιλής. Το σημείωμα των επισκόπων εκφράζει επίσης την πρόθεση να συνεχιστεί ο διάλογος με τις πολιτικές αρχές σε θέματα μετανάστευσης. «Ζητάμε να συνεργαστούμε για να καθιερώσουμε μια ολοκληρωμένη πολιτική που θα ρυθμίζει το φαινόμενο της μετανάστευσης και θα μας επιτρέψει να αντιμετωπίσουμε – όπως γράφεται στο κείμενο – τις προκλήσεις της μετακίνησης των ανθρώπων, ιδιαίτερα εκείνων που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τη χώρα τους για σοβαρές πολιτικές και οικονομικές καταστάσεις». Έτσι, η έκκληση για την ευσπλαχνία ζητά οι πόρτες εισόδου να μην περιορίζονται σε μια κοινότητα που αντιμετωπίζει δυσκολίες.
Οι Ναοί ανοίγουν το βράδυ
Η Tacna είναι μια περουβιανή πόλη διακοσίων πενήντα χιλιάδων κατοίκων, που βρίσκεται στο νοτιότερο άκρο της χώρας, περίπου τριάντα χιλιόμετρα από τα σύνορα με τη Χιλή. Η πρωτεύουσα της ομώνυμης περιοχής, λόγω της γεωγραφικής της θέσης, είναι ένας από τους τόπους που επηρεάζονται περισσότερο φαινόμενο της μετανάστευσης. Και στην Τάκνα οι ιερείς αποφάσισαν να ανοίξουν περισσότερους από ένα Ναούς κατά τη διάρκεια της νύχτας, ώστε να βοηθήσουν τους μετανάστες. Κάθε βράδυ, αυτές τις μέρες, τουλάχιστον τριακόσιοι άνθρωποι βρίσκουν φιλοξενία για ύπνο.
Μια παγκόσμια λύση
Οι Χιλιανοί επίσκοποι γνωρίζουν ότι «η επίλυση αυτού του προβλήματος δεν περνά μόνο μέσα από τις αποφάσεις που λαμβάνονται στη Χιλή», για το λόγο αυτό ζητούν λύσεις "με τη συμμετοχή όλων των κυβερνήσεων της περιοχής και ιδιαίτερα εκείνων που είναι υπεύθυνες για την πολιτική ηγεσία της Βενεζουέλας, να βρουν τρόπους έξω από αυτή την κρίση που προκαλεί τεράστια προβλήματα στους ανθρώπους τους ». Υπάρχει επίσης το αίτημα να μην εγκριθούν «αβάσιμες κατηγορίες εναντίον των εκκλησιαστικών θεσμών, σχετικά με την υποτιθέμενη προώθηση της παράνομης εισόδου ανθρώπων στη χώρα», καθώς «εμείς οι επίσκοποι είμαστε οι πρώτοι που επιβεβαιώνουμε την εγκυρότητα του κράτους δικαίου και του σεβασμού του νόμου ".
"Η Εκκλησία είναι πάντα στην πρώτη γραμμή"
«Ακόμη και σε εκείνα τα μέρη που μπορούν να συγκριθούν με τους περιφρονημένους περιπλανώμενους , συμβάλλουν οι πρωτοβουλίες των ιερέων να δώσουν ένα τόπο για ύπνο, να βοηθήσουν όλους εκείνους που έχουν ανάγκη». Έτσι, ο Alfredo Somoza, Πρόεδρος του Ινστιτούτου Διεθνούς Οικονομικής Συνεργασίας στο Μιλάνο, περιγράφει τη δέσμευση της Εκκλησίας στην αμερικανική ήπειρο. Ερχόμενοι στη Χιλή, ο Somoza υπογραμμίζει ότι πρόσφατα η χώρα αντιμετώπισε δύο ισχυρά κύματα μετανάστευσης: το πρώτο από την Αϊτή, το δεύτερο από τη Βενεζουέλα. "Οι Βενεζουελιανοί δεν είναι τουρίστες," εξηγεί στο Vatican Radio Italia. Έτσι, η λύση πρέπει να υπάρξει σε περιφερειακό επίπεδο "όπου – όπως λέει ο Somoza- υπάρχουν προσπάθειες από χώρες όπως την Αργεντινή και την Ουρουγουάη, αλλά δεν υπάρχει ευρύτερο πλαίσιο για συζήτηση".
+Ν
