Η ειρήνη είναι ένα εύθραυστο λουλούδι
που φυτρώνει μέσα στις πέτρες της βίας
Η πρώτη ομιλία του Πάπα στην Μαπούτο, κατά τη συνάντηση των Αρχών, του Διπλωματικού Σώματος και των εκπροσώπων της κοινωνίας των πολιτών στο Palacioda Ponta Vermelha, επίσημη κατοικία του Προέδρου της Δημοκρατίας. Στο κέντρο των σκέψεων του Πάπα Φραγκίσκου, το ταξίδι της ειρήνης και της συμφιλίωσης στη Μοζαμβίκη, το πρώτο στάδιο του αποστολικού ταξιδιού του στην Αφρική, το οποίο θα τον οδηγήσει και στη Μαδαγασκάρη και στα Νησιά του Μαυρίκιου
"Η αναζήτηση μόνιμης ειρήνης" απαιτεί "συνεχή και αδιάκοπη" εργασία και "απαιτεί να συνεχίζουμε να επιβεβαιώνουμε με αποφασιστικότητα, αλλά χωρίς φανατισμό, με θάρρος αλλά χωρίς υπεροψία, με αντοχή αλλά με έξυπνο τρόπο: όχι με τη βία που καταστρέφει, ναι στην ειρήνη και τη συμφιλίωση ". Με αυτά τα λόγια ο Πάπας Φραγκίσκος, τη δεύτερη ημέρα του στην Μαπούτο, απευθύνεται στις Αρχές, το Διπλωματικό Σώμα και τους εκπροσώπους της κοινωνίας των πολιτών. Μετά την επίσκεψη στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας της Μοζαμβίκης, FilipeJacintoNyusi, στο PalaciodaPontaVermelha, ο Ποντίφικα; εκτιμά πολύ "τις προσπάθειες που έγιναν εδώ και δεκαετίες για να γίνει πάλι κανόνας η ειρήνη και τη συμφιλίωση ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης δυσκολιών και προκλήσεων ». Μια πορεία που τον Αύγουστο κατέγραψε ένα σημαντικό βήμα, με τη «συμφωνία για οριστική παύση στρατιωτικών εχθροπραξιών μεταξύ αδερφών της Μοζαμβίκης», μετά τη Γενική Συμφωνία που υπογράφηκε στη Ρώμη το 1992 μεταξύ της κυβέρνησης και των ανταρτών της Εθνικής Αντίστασης της Μοζαμβίκης, επίσης στη διαμεσολάβηση της Κοινότητας του Sant'Egidio.
Πόσα γεγονότα έχουν περάσει από την υπογραφή της ιστορικής συνθήκης που σφράγισε την ειρήνη και έδωσε τους πρώτους καρπούς! Είναι αυτοί οι βλαστοί που υποστηρίζουν την ελπίδα και δίνουν την εμπιστοσύνη να μην αφήνουν τον τρόπο γραφής της ιστορίας να είναι ο άδικος αγώνας, αλλά η ικανότητα να αναγνωρίζονται ως αδελφοί, παιδιά της ίδιας γης, κάτοχοι ενός κοινού πεπρωμένου. Το θάρρος της ειρήνης! Υψηλόςθάρρος: όχι αυτό της ωμής βίας, αλλά αυτό που εφαρμόζεται στον ακούραστο διάλογο για το κοινό καλό.
Ικανοποίηση και ενθάρρυνση για έναν λαό που, παρά τη γνώση του «πόνου, πένθους και θλίψης», δεν επέλεξε «εκδίκηση ή καταπίεση» ως «ρυθμιστικό κριτήριο για τις ανθρώπινες σχέσεις» ούτε «ότι το μίσος και η βία είχε τον τελευταίο λόγο ".
Το εύθραυστο λουλούδι της ειρήνης
"Η ελπίδα, η ειρήνη και η συμφιλίωση": το σύνθημα του αποστολικού ταξιδιού στη Μοζαμβίκη, το πρώτο στάδιο προσκυνήματος που θα τον οδηγήσει και στη Μαδαγασκάρη και στα νησιά του Μαυρίκιου, προσφέρει ακόμη μια φορά στον Πάπα την ευκαιρία να επαναλάβει ότι " η ειρήνη δεν είναι μόνο η απουσία πολέμου », αλλά« η ακούραστη δέσμευση να αναγνωρίσουμε, να εγγυηθούμε και να ανακατασκευάσουμε συγκεκριμένα την αξιοπρέπεια, συχνά ξεχασμένη ή αγνοούμενη, των αδελφών μας, ώστε να νιώσουν πρωταγωνιστές του πεπρωμένου του δικού τους έθνους ».
Δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το γεγονός ότι «χωρίς ισότητα ευκαιριών, οι διάφορες μορφές επιθετικότητας και πολέμου θα βρουν γόνιμο έδαφος που τελικά θα προκαλέσει την έκρηξη. Όταν η κοινωνία – τοπική, εθνική ή παγκόσμια – αφήνει ένα κομμάτι της ίδιας στην περιφέρεια, δεν θα υπάρξουν πολιτικά προγράμματα, καμία επιβολή του νόμου ή πληροφορίες που να παρέχουν απεριόριστη ηρεμία ».
Τα όπλα της ειρήνης
Ήταν η ειρήνη που στη Μοζαμβίκη ευνόησε την ανάπτυξη διαφόρων τομέων, ιδίως της εκπαίδευσης και της υγείας, τις απαραίτητες προϋποθέσεις για να διασφαλιστεί ότι «κανείς δεν αισθάνεται εγκαταλελειμμένος», ιδίως οι νέοι.
Δεν είναι μόνο η ελπίδα αυτής της γης, είναι το παρόν που θέτει ερωτήματα, έρευνες και πρέπει να βρουν αξιοπρεπείς τρόπους που να τους επιτρέπουν να αναπτύξουν όλα τα ταλέντα τους. είναι μια δυνατότητα να σπείρουν και να αναπτύσσουν την πολύ επιθυμητή κοινωνική φιλία.
Ο Πάπας Φραγκίσκος υπενθύμισε ότι "η προώθηση της κουλτούρας της συνάντησης" σημαίνει "αναγνώριση του άλλου, δημιουργία δεσμών, οικοδόμηση γεφυρών". Μόνο διατηρώντας τη μνήμη ζωντανή, είναι δυνατόν να ακολουθήσουμε το δρόμο του μέλλοντος, προσπαθώντας να διασφαλίσουμε ώστε να μην υπάρχουν "παιδιά και έφηβοι χωρίς εκπαίδευση, οικογένειες χωρίς σπίτι, εργαζόμενοι χωρίς εργασία, αγρότες χωρίς γη". "Αυτά – επιμένει – είναι οι βάσεις ενός μέλλοντος ελπίδας, ως μέλλον της αξιοπρέπειας! Αυτά είναι τα όπλα της ειρήνης ".
+Ν
