Η ευσπλαχνία είναι το στιλ του χριστιανού
“Το να είναι κάποιος χριστιανός είναι εύκολο”, αλλά καθιστά ευτυχείς”: η πορεία που μας δείχνει ο Ουράνιος Πατέρας είναι εκείνη της “ευσπλαχνίας” και της “εσωτερικής ειρήνης”. Κατά τη θεία Λειτουργία στο παρεκκλήσιο του Οίκου της Αγίας Μάρθας ο Πάπας Φραγκίσκος διευκρίνισε για μια φορά ακόμη τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά της ζωής του χριστιανού, ξεκινώντας από το Ευαγγέλιο της ημέρας που ήταν από τον Ευαγγελιστή Λουκά (Λουκ 6,27-38). Ο Κύριος πάντοτε πως πρέπει να είναι “η ζω ή του μαθητή”, και αυτό πχ μέσω των Μακαρισμών και των Έργων ευσπλαχνίας.
Να πάμε ενάντια στη λογική του κόσμου
Ειδικά η σημερινή Λειτουργία βάζει φωτιά σε “τέσσερεις λεπτομέρειες για να ζήσουμε τη χριστιανική ζωή μας”: “να αγαπούμε τους εχθρούς μας, να κάνουμε το καλό σ’ αυτούς που μας μισούν, να ευλογούμε αυτούς που μας βρίζουν , να προσευχόμαστε γι’ αυτούς που μας κακομεταχειρίζονται”.
Στην ομιλία του ο Πάπας Φραγκίσκος σημειώνει ότι οι χριστιανοί δεν ¨πρέπει να κου κουτσομπολεύουν’ ή “να προσβάλλουν”, διότι αυτά γεννούν μόνο τον “πόλεμο”, αλλά να βρίσκουν πάντα καιρό για να “προσεύχονται για ανθρώπους ενοχλητικούς”:
Αυτό είναι το στιλ ζωής του χριστιανού, αυτός είναι ο χριστιανικός τρόπος ζωής. Αλλά αν εγώ δεν κάνω αυτά τα τέσσερα πράγματα; Να αγαπώ τους εχθρούς και αυτούς που με μισούν, να ευλογώ αυτούς που με κακολογούν μια να προσεύχομαι γι’ αυτούς που με κακομεταχειρίζονται, δεν είμαι χριστιανός; Ναι είσαι χριστιανός διότι έλαβες το Βάπτισμα αλλά δεν ζεις ως χριστιανός. Ζεις σαν ένας ειδωλολάτρης με το πνεύμα της κοσμικότητας.
Η τρέλα του σταυρού
Σίγουρα είναι πιο εύκολο “να κακολογούμε τους εχθρούς μας ή εκείνους που είναι διαφορετικούς από μας”, αλλά η χριστιανική λογική πάει αντίθετα στο ρεύμα και ακολουθεί την “τρέλα του Σταυρού”. Ο τελικός σκοπός είναι “να φθάσουμε στο να συμπεριφερόμαστε ως παιδιά του Ουράνιου Πατέρα μας”:
Μόνο οι φιλεύσπλαχνοι μοιάζουν με το Θεό Πατέρα. "Να είστε φιλεύσπλαχνοι όπως φιλεύσπλαχνος είναι ο Ουράνιος Πατέρας σας". Αυτή είναι η οδός, η οδός που πάει ενάντια στο πνεύμα του κόσμου, που σκέπτεται το αντίθετο, και δεν κατηγορεί τους άλλους. Διότι μεταξύ μας υπάρχει ο μεγάλος κατακριτής, αυτός που πάντα μας κατακρίνει ενώπιον του Θεού, για να μας καταστρέψει. Ο Σατανάς: αυτός είναι μεγάλος κατακριτής. Και όταν εγώ δεν πρέπει να μπαίνω σ’ αυτή τη λογική του μεγάλου κατακριτή που καταστρέφει τα πάντα. Που δεν γνωρίζει τη λέξη ευσπλαχνία ,δεν την γνωρίζει διότι ποτέ δεν την χρησιμοποίησε.
Η ευσπλαχνία του χριστιανού
Η ζωή, λοιπόν, ταλαντεύεται μεταξύ των δύο προσκλήσεων: εκείνη του Πατέρα και εκείνη του “μεγάλου κατακριτή”, “που κρίνει τους άλλους για να τους καταστρέψει”.
Μα είναι αυτός που σε καταστρέφει! Εσύ όμως δεν πρέπει να μπεις σ’ αυτή τη λογική του κατακριτή. "Μα πατέρα, εγώ πρέπει να κρίνω". Ναι, κρίνε τον εαυτό σου. Θα σου κάνει καλό. Η μοναδική κριτική που επιτρέπεται να κάνουμε εμείς οι χριστιανοί είναι να κατακρίνουμε τους εαυτούς μας. Για τους άλλους μόνο ευσπλαχνία, διότι ν είμαστε παιδιά του Πατέρα μας που είναι εύσπλαχνος.
+Ν
