Η δέσμευση να αγαπούμε την πατρίδα του άλλου σαν τη δική μας
Μια δέσμευση στην αδελφοσύνη να ζούμε καθημερινά στις πόλεις τους. Αυτό θα μπορούσε να είναι μόνο η τελική πράξη της πρώτης ευρωπαϊκής Μαριάπολης που πραγματοποιήθηκε στο Tonadico (TN) από τις 14 Ιουλίου έως τις 11 Αυγούστου. Μια δέσμευση εκφρασμένη με δυνατή φωνή από τους συμμετέχοντες, σε διάφορες γλώσσες, κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας που τελέστηκε την Κυριακή το πρωί στο Pieve di Fiera di Primiero από τον Αρχιεπίσκοπο Trento Σεβασμιότταο Lauro Tisi, με αυτά τα λόγια:
"Θέλουμε να δουλέψουμε ώστε οι ικανότητες και οι αξίες των κοινοτήτων μας να τεθούν στην υπηρεσία και όλων των άλλων, έτσι ώστε ο σεβασμός μεταξύ των κρατών να μεγαλώνει μέχρι να γίνει αγάπη του ενός προς τον άλλο και οι καρποί μπορούν να βιώσουν παντού: την ειρήνη και την κοινωνική δικαιοσύνη, την κατανομή των υλικών, πνευματικών και πνευματικών αγαθών, την προσοχή ιδιαίτερα προς του πιο αναγκεμένους, την πλήρη φροντίδα του πλανήτη "Χωρίς να ξεχνάμε να εμπιστευθούμε τότε στον έναν Πατέρα, τον Θεό της αγάπης, το "όνειρο που καταρρέει κάθε εμπόδιο και όλοι ανακαλύπτουν ότι αποτελούν μέρος της μοναδικής οικουμενικής οικογένειας στην οποία οι διαφορετικές ομορφιές των λαών μας να αυξάνουν τον πλούτο της ανθρωπότητας ".
Ήδη το 1959, η Chiara Lubich και όλα τα μέλη της Κίνησης που ίδρυσε η ίδια, είχαν συνάψει ένα σύμφωνο αδελφοσύνης μεταξύ τους και αφιέρωσαν όλους τους λαούς της Γης στην Παναγία για να γίνουν μια οικογένεια.
"Αν μια μέρα οι λαοί θα μπορέσουν να ξεπεράσουν την ιδέα που έχουν για την πατρίδα τους, (…) και φθάσουν στην αμοιβαία αγάπη μεταξύ των κρατών, που ο Θεός ζητά, (…) εκείνη την ημέρα θα είναι η αρχή μιας νέας εποχής "(Chiara Lubich, 1959)"
Υπάρχει ένα κοινό πεπρωμένο για όλη την ανθρώπινη οικογένεια
Η σημασία αυτού του συμφώνου υπογραμμίστηκε στην Tonadico από τη Maria Voce στον τελευταίο χαιρετισμό της: «Οι συνεχιζόμενες παγκόσμιες διαδικασίες – δήλωσε η πρόεδρος του Κινήματος των Focolare – δείχνουν την παγκόσμια αλληλεξάρτηση των κρατών, των εθνών και των κοινοτήτων. Είναι ολοφάνερο ότι υπάρχει ένα κοινό πεπρωμένο για όλους τους λαούς της Γης και ότι τα κυριότερα τρέχοντα ζητήματα αφορούν ζωτικά ζητήματα για όλους (…) Είναι ερωτήματα που είναι εγκάρσια σε πολιτιστικές, πολιτικές και πολιτικές διαφορές. Έτσι, έβαλαν τους ανθρώπους σε μια διαρκή αντιπαράθεση, προκειμένου να αναπτύξουν διαδικασίες πολιτικής ολοκλήρωσης και σύγκλισης λήψης αποφάσεων ». Για το λόγο αυτό η προσωπική και κοινοτική απόφαση που ελήφθη στη Μαρίαπολη για να ζήσουμε σε ένα ενωμένο κόσμο είναι πολύ επίκαιρη.
+Ν
