Η ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΜΥΚΟΝΟΥ
Με λαμπρότητα πανηγύρισε ο Ενοριακός Ναός της Παναγίας του Ροδαρίου στη Μύκονο.
Η Θεία Λειτουργία ήταν Αρχιερατική και τελέστηκε ώρα 13.00 από τον Σεβασμιότατα Αρχιεπίσκοπό μας π. Νικόλαο ο οποίος έφθασε το πρωί από Τήνο συνοδευόμενος από τον Γενικό Βικάριο π. Φραγκίσκο Βιδάλη, και μια σαρανταριά προσκυνητές.
Ο Ενοριακός Ναός μας στη Μύκονο ήταν κατάμεστος από ενορίτες, επισκέπτες και προσκυνητές και με την βοήθεια του κ. Πέτρου Ρήσου που συνόδευε τα ασματικά μέρη της Θείας Λειτουργίας με το εκκλησιαστικό όργανο, το Μυστήριο της Ευχαριστίας τελέστηκε με κάθε επισημότητα και με την ενεργό συμμετοχή όλων των παρόντων.
Ο Εφημέριος του Ναού π. Ριχάρδος Ταρασκέβιτς είχε φροντίσει ώστε όλα να λάμπουν από καθαριότητα και ομορφιά που και αυτό συνέβαλε στην λαμπρότητα της πανήγυρης.
Ο Σεβασμιότατος, μετά την ανάγνωση του Ιερού Ευαγγελίου, μίλησε στη συναγμένη Εκκλησία και είπε:
Φέτος τελούμε την πανήγυρη προς τιμήν της Προστάτισσας της εδώ ενοριακής κοινότητάς μας, Παναγίας του Ροδαρίου, μέσα σε ένα έτος που έχει οριστεί από την Εκκλησία ως Ιωβηλαίο έτος της Ευσπλαχνίας.
Ο Άγιος Πατέρας κηρύσσοντας την έναρξη αυτού του Ιωβηλαίου έτους μας ζήτησε να στρέψουμε την σκέψη μας προς την Μητέρα της ευσπλαχνίας. «Η γλυκύτητα του βλέμματός της» γράφει, «ας μας συνοδεύει κατά το Άγιο αυτό έτος, ώστε να μπορέσουμε όλοι να ανακαλύψουμε ξανά τη χαρά της τρυφερότητας του Θεού….. Η αειπάρθενος Μαρία επιλέχτηκε και προετοιμάστηκε από την αγάπη του Πατέρα να είναι η Μητέρα του Ιησού Χριστού, της ενσαρκωμένης εικόνας της Ευσπλαχνίας, και να γίνει και η ίδια Μητέρα της Ευσπλαχνίας».
Πλησιάζοντας ήδη προς το τέλος αυτού του Ιωβηλαίου έτους και με την ευκαιρία της σημερινής πανήγυρης ας εξετάσουμε τον εαυτό μας, κάτω από τα βλέμματα της Παναγίας, για να δούμε κατά πόσον επωφεληθήκαμε ως άτομα και ως Εκκλησία από αυτό το έκτακτο δώρο του Θεού προς όλους μας. Κατά πόσον ζητήσαμε αυτή την ευσπλαχνία του Θεού για μας και με πιο τρόπο την χρησιμοποιήσαμε στις σχέσεις μας προς τους άλλους.
Εδώ. Σ’ αυτό το κοσμοπολίτικο νησί της Μυκόνου διαθέτουμε μία αληθινά καθολική ενορία, διότι αποτελείται από μέλη που προέρχονται από διάφορες χώρες της Ευρώπης και ολόκληρης της γης. Μας διαφοροποιεί η γλώσσα, η κουλτούρα, τα ήθη και τα έθιμα. Όμως όλα αυτά χάρης την χριστιανική αγάπη γίνονται κοινός πλούτος για την εδώ ενορία μας. Όμως έχουμε και ένα κοινό και πολύτιμο θησαυρό που είναι η κοινή πίστη μας και την οποία προσπαθούμε, με τη βοήθεια της Εκκλησίας, όχι απλώς να τον διατηρούμε, αλλά προπάντων να την χρησιμοποιούμε και να την αξιοποιούμε στη ζωή μας ώστε συνεχώς να αυξάνει, διότι είναι αυτή που μας σώζει. Τόσο για την θεραπεία του σώματος όσο και για την θεραπεία της ψυχής ο Κύριος όπως τότε και σήμερα επαναλαμβάνει: « η πίστη σου σ’ έσωσε».
Αυτή την κοινή πίστη βιώνουμε αδελφοί μου και αδελφές μου μέσα στις 30 ενορίες που ευρίσκονται σε όλο το Αιγαίο και όλοι μαζί, χρησιμοποιώντας και μοιραζόμενοι τα μέσα και τις δυνάμεις σε έμψυχο υλικό που διαθέτουμε, προσπαθούμε να είμαστε κοντά σε όλους, όχι μόνο με την καθημερινή μας προσευχή αλλά και με τη συχνή μας παρουσία μας, δείγμα και τα δύο της αγάπης μας προς όλους σας.
Ευχαριστούμε το Θεό για το δώρο της πίστης που μας χάρισε και του ζητούμε να μας συνδράμει πάντοτε με τη θεία χάρη του, ώστε μέσα σε μια κοινωνία εκκοσμικευμένη που συνεχώς και δυστυχώς συνεχώς αποχριστιανοποιείται, να είμαστε συνεπείς στις χριστιανικές μας υποχρεώσεις για να ωριμάζει η πίστη μας και να ανανεώνουμε και εμείς κάθε μέρα μαζί με την Παναγία το «ας γίνει σε μένα σύμφωνα με το θέλημά σου».
Το νησί της Μυκόνου παρά τον εξωτερικό εκκοσμικευμένο χαρακτήρα του, και την εντύπωση ότι εδώ όλα επιτρέπονται, πιστεύω ότι αδικείται, διότι υπάρχει και μια άλλη πλευρά του νησιού, αυτή που δυστυχώς παραμελείται και δεν διαφημίζεται. Εδώ υπάρχει και η πίστη, η οποία κηρύττεται σε τόσους άμβωνες της αδελφής Ορθόδοξης Εκκλησίας αλλά και στον δικό μας ιστορικό άμβωνα της αγάπης που είναι ο εδώ ενοριακός μας Ναός, ο οποίος ποτέ δεν στερήθηκε της πνευματικής φροντίδας και της παρουσίας ιερέα για την τέλεση του Μυστηρίου της Σωτηρίας που είναι το Μυστήριο της Ευχαριστίας. Θα μου επιτρέψετε στο σημείο αυτό να κάνω μνεία του αείμνηστου π. Ρόκκου που τόσο θυσιάστηκε και γι’ αυτήν την ενοριακή μας κοινότητα και με το ζήλο του, και την αγάπη του άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα της ποιμαντικής του φροντίδας και σ’ αυτήν την ενορία μας. Σας ζητώ να μην τον λησμονήσουμε στη σημερινή μας Ευχαριστιακή προσευχή.
Δεν είναι τυχαίο ότι και φέτος μία ομάδα ευλαβών της Παναγίας με μας συνόδεψαν στον εδώ πανηγυρίζοντα Ναό. Τους ευχαριστώ και μαζί με την εδώ ενοριακή κοινότητα θα ευχαριστήσουμε όλοι μαζί τον Κύριο για όσα μεγαλεία έκανε στην Εκκλησία μας μέσω της Παναγίας. Και στην ίδια την Παναγία του Ροδαρίου θα ζητήσουμε να στρέφει καθημερινά το βλέμμα της πάνω στα παιδιά της που βαδίζουν μέσα στην κοιλάδα τν δακρύων, ώστε με τις ικεσίες της, ο Κύριος να την μετατρέπει από κοιλάδα των δακρύων σε πνευματική όαση, πρόγευση της ουράνιας Βασιλείας.
Θα της ζητήσουμε επίσης να μας μετατρέψει σε ένα ζωντανό ροδάριο για να είμαστε στα χέρια της ένα εργαλείο δοξολογίας και Ευχαριστίας προς τον Ένα και Τριαδικό Θεό. Από τον οποίο ζητούμε να μας χορηγήσει άφθονη την ευσπλαχνία του για να γίνουμε και εμείς με τη χάρη του φιλεύσπλαχνοι προς κάθε συνάνθρωπό μας, ανεξαρτήτου γλώσσας, φυλής, χρώματος και δόγματος για τη δόξα του Θεού και το πνευματικό όφελος όλων μας. Αμήν.
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο εφημέριος ευχαρίστησε τον Αρχιεπίσκοπο, τον Γενικό Βικάριο, όλους τους παρόντες και ιδιαίοτερα του προσκυνητές από την Τήνο και μετά την απόλυση η ενορία πρόσφερε σε όλους γλυκίσματα αι αναψυκτικά.
