Η αγάπη προς τον πλησίον ενάντια σε κάθε αδιαφορία
Ο Θεός και ο πλησίον μου
Ένα εκατομμύριο 300 χιλιάδες πιστοί έλαβαν μέρος στην τελευταία Θεία Λειτουργία του Πάπα στο Περού. Ο Φραγκίσκος αναφέρθηκε γι ακόμη μια φορά στην ελπίδα και προκάλεσε τους νέους και τους ηλικιωμένους να ξεκινήσουν μια πορεία αντικαθιστώντας τους χώρους δυσπιστίας και διαφυγής, με πόλεις συνάντησης και αλληλεγγύης. Το αντίδοτο στην παγκοσμιοποίηση της αδιαφορίας είναι να βιώνουμε σήμερα την αγάπη για το Θεό και για τον πλησίον.
Η τελευταία μεγάλη συνάντηση αυτού του 22ου αποστολικού ταξιδιού του Φραγκίσκου είναι η Θεία Λειτουργία που τελέστηκε στην Αεροπορική Βάση Las Palmas στη Λίμα. Και εδώ φαίνεται ότι συγκεντρώθηκε όλο το Περού για να χαιρετίσει τον «φίλο Πάπα», που φέρνει την ειρήνη. Εδώ, από τα ανυψωμένα χέρια ενός εκατομμυρίου 300 χιλιάδων πιστών, ανάμεσα στα χρώματα των σημαιών, αρχίζουν να ανυψώνονται οι ελπίδες των νέων, τα όνειρα των ηλικιωμένων. Ο Φραγκίσκος, ακούραστα, δεν αφήνει κανένα χωρίς να τον αγκαλιάσει και στη συνέχεια κατά την ομιλία του επαναλαμβάνει με δυνατή φωνή ότι δεν φοβάται επειδή ο Θεός είναι με όλους τους ανθρώπους, μας επιτρέπει να τον συναντάμε στην καθημερινή ζωή, στην οικειότητα του σπιτιού μας, αλλά και «στους εκκωφαντικούς θορύβους των σκονισμένων δρόμων».
Το πρόσωπο του μέλλοντος
Ωστόσο, μερικές φορές, σημειώνει ο Ποντίφικας στην ομιλία του, ακόμη κι αν γνωρίζουμε ότι ο Θεός κάνει κάποια κίνηση, δε φαίνεται να αρκεί και συμβαίνει αυτό που έγινε και με τον Ιωνά, ο οποίος στάλθηκε για να μεταστρέψει τους Νινευβίτες, χάνουμε την εμπιστοσύνη μας, θέλουμε να φύγουμε μακριά ή να κρυφτούμε εξαιτίας των πολλών καταστάσεων πόνου και αδικίας που συντρίβουν τις πόλεις μας..
Κοιτάζοντας την πόλη μπορούμε να αρχίσουμε να διαπιστώνουμε ότι υπάρχουν πολίτες που λαμβάνουν τα κατάλληλα μέσα για την ανάπτυξη της προσωπικής και οικογενειακής ζωής, όμως υπάρχουν και πολλοί οι «μη πολίτες», οι «κατά το ήμισυ πολίτες» ή οι «αστικά παραπεταμένοι» οι οποίοι βρίσκονται στις άκρες των δρόμων μας, που ζουν στο περιθώριο των πόλεών μας χωρίς τις απαραίτητες συνθήκες για να διάγουν μια αξιοπρεπή ζωή, και πονάει όταν διαπιστώνουμε ότι πολλές φορές μεταξύ αυτών «των ανθρώπων απομεινάρια» βρίσκονται τα πρόσωπα πολλών μικρών παιδιών και εφήβων. Εκεί βρίσκεται το πρόσωπο του μέλλοντος.
Το σύνδρομο του Ιωνά
Η μεγάλη πρόκληση, επισημαίνει ο Πάπας, είναι να κάνουμε τις πόλεις μας τόπους συνάντησης, αλληλεγγύης και χαράς, αποφεύγοντας το «σύνδρομο του Ιωνά» που δημιουργεί χώρους διαφυγής και αδιαφορίας και που μας μετατρέπει σε «κωφούς μπροστά στους άλλους», «απρόσωπα όντα με άσηπτη καρδιά» και αυτή η στάση κάνει κακό στην ψυχή του λαού, ενώ «το μέτρο της ανθρωπότητας, ουσιαστικά καθορίζεται σε σχέση με τα βάσανα και αυτόν που υποφέρει».
Αυτό που ισχύει για το άτομο ισχύει και για την κοινωνία. Μια κοινωνία που δεν καταφέρνει να δεχθεί εκείνους που υποφέρουν και που δεν είναι σε θέση να συμβάλλει μέσω της συμπόνιας, εξασφαλίζοντας ότι θα συμμεριστεί τον πόνο τους και ότι θα τον κάνει και δικό της, αποτελεί μια σκληρή και απάνθρωπη κοινωνία.
Η Βασιλεία του Θεού είναι κοντά
Η δέσμευση είναι να πορευόμαστε όπως ο Ιησούς, ο οποίος μετά την άδικη και οδυνηρή σύλληψη του Ιωάννη του Βαπτιστή, εισέρχεται ο ίδιος στη Γαλιλαία για να σπείρει τη μεγάλη ελπίδα της άφιξης της Βασιλείας του Θεού. Ξεκινά με τον Σίμωνα και τον Αντρέα, και περνώντας μέσα από την Αγία Rosada Lima, τον Άγιο Toribio, τον Άγιο Martinode Porres, φτάνει έως εμάς.
Έφτασε μέχρι εμάς για να αναλάβουμε εκ νέου ως ένα ανανεωμένο αντίδοτο ενάντια στην παγκοσμιοποίηση της αδιαφορίας. Επειδή μπροστά σε αυτή την Αγάπη δεν μπορούμε να παραμείνουμε αδιάφοροι.
Βιώνουμε την αγάπη για τον πλησίον
Ο Ιησούς, λέει ο Φραγκίσκος, «κάλεσε τους μαθητές του να βιώσουν σήμερα αυτό που έχει τη γεύση της αιωνιότητας: την αγάπη για τον Θεό και για τον πλησίον», δημιουργώντας νέους δεσμούς, νέες συμμαχίες. Επομένως η αναφορά είναι πάντα η ελπίδα, αλλά και η μεταστροφή, «χωρίς να φοβάται να κάνει αυτή την ιστορία μια ιστορία σωτηρίας».
Ο Ιησούς συνεχίζει να πορεύεται στους δρόμους μας, όπως και χθες συνεχίζει να χτυπά τις πόρτες, να χτυπά την πόρτα της καρδιάς για να αναζωπυρώσει την ελπίδα και τις επιθυμίες: ώστε η υποβάθμιση να ξεπεραστεί μέσω της αδελφοσύνης, η αδικία να νικηθεί από την αλληλεγγύη και η βία να σβήσει με τα όπλα της ειρήνης.
Ξυπνήστε την ελπίδα
Χρειάζονται τολμηροί μάρτυρες και ιεραπόστολοι μαθητές που μπορούν να ζυμωθούν «εκεί όπου τους έχει ανατεθεί να ζήσουν», «στη μικρή γωνία της καθημερινότητας» προτρέπει ο Πάπας υποστηρίζοντας ότι η Βασιλεία των Ουρανών βρίσκεται οπουδήποτε ξέρουμε να χρησιμοποιούμε την τρυφερότητα, οπουδήποτε καταφέρνουμε χωρίς φόβο να δημιουργούμε χώρους «ώστε οι τυφλοί να δουν, οι παραλυτικοί να περπατήσουν, οι λεπροί να καθαρισθούν».
Σήμερα, ο Κύριος σε καλεί να διασχίσεις μαζί Του την πόλη, την δική σου πόλη. Σε καλεί να γίνεις ο ιεραπόστολος μαθητής του, και με αυτόν τον τρόπο να συμμετέχεις σε αυτό τον μεγάλο ψίθυρο που επιθυμεί να συνεχίσει να αντηχεί σε κάθε γωνία της ζωής μας: Χαίρε, ο Κύριος είναι μαζί σου!
Να είστε οι άγιοι του 21ου αιώνα
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας, ο Φραγκίσκος απευθύνει τον χαιρετισμό του και τις ευχαριστίες του στον αρχιεπίσκοπο της Λίμας, τον καρδινάλιο Juan Luis Cipriani, στους επισκόπους, στον πρόεδρο του Περού, Pedro Pablo Kuszynski, στους εθελοντές και σε όλο τον περουβιανό λαό, ευχαριστώντας τους για την υποδοχή που έλαβε καθόλη τη διάρκεια της επίσκεψής του, η οποία άφησε, παραδέχεται ο Πάπας Bergoglio, «ένα ανεξίτηλο σημάδι στην καρδιά μου».
Σας προσκαλώ όλους να μη φοβάστε να είστε οι άγιοι του 21ου αιώνα. Περουβιανοί αδελφοί, έχετε τόσους πολλούς λόγους για να ελπίζετε, το είδα, το άγγιξα με τα χέρια μου κατά τη διάρκεια αυτών των ημερών. Διαφυλάξτε την ελπίδα, για να μη σας την κλέψουν! Και δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να διαφυλάξετε την ελπίδα από το να παραμένετε ενωμένοι, ώστε όλοι αυτοί οι λόγοι που την υποστηρίζουν να πληθαίνουν όλο και περισσότερο.
Μετάφραση:ρφ
