ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ
 

ΤΗΣ ΜΝΗΜHΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΟΥΡΣΟΥΛΑΣ 

Για ποιμαντικούς λόγους η μοναχική κοινότητα των Ουρσουλινών Αδελφών πανηγύρισε τη μνήμη της Αγίας Ούρσουλας και των συντροφισσών της το απόγευμα της Δευτέρας 19 Οκτωβρίου 2015. Η παρουσία των ευλαβών και φίλων των αδελφών ήταν εντυπωσιακή και έφθασαν και από την πόλη αλλά και από τα χωριά για να ευχαριστήσουν το Θεό για όσα μεγαλεία έκανε και κάνει ο Θεός στην τοπική μας Εκκλησία μέσω του Μοναχικού Τάγματος των Ουρσουλινών Αδελφών που για αιώνες εργάστηκαν τόσο στο νησί της Νάξου όσο και στο νησί της Τήνου, όπου και ακόμη εργάζεται με όλες της τις δυνάμεις και τα χαρίσματα η μοναδική αδελφή Θηρεσία.
 

Πριν από την έναρξη της Θείας Λειτουργίας η αδελφή Θηρεσία έκανε μία εισήγηση για την όλη ιεροτελεστία και βοήθησε όλους τους παρόντες να μπουν στο πνεύμα της γιορτής και του Μυστηρίου της Ευχαριστίας.
 

Τελέστηκε Αρχιερατική Θεία Λειτουργία από το Σεβασμιότατο π. Νικόλαο και μαζί του συλλειτούργησαν: ο εφημέριος της Χώρας π. Μάρκος Φώσκολος, ο π. Δημήτριος Δαλέζιος ο μοναδικόςμοναχός της Τήνου, ο εφημέριος της Καρδιανής και Κρόκου π. Αντώνιος Φόνσος, ο εφημέριος της Ποιμαντικής Ενότητας Κώμης π. Πέτρος Σοκολόφσκυ και ο π. Βαλεριανός από την Brescia της Ιταλίας ο οποίος ήλθε τις ημέρες αυτές στην Τήνο για να συμμετάσχει στη συμβίωση των νεοκατηχουμενικών κοινοτήτων Τήνου, Σύρου και Αθήνας μαζί με τους γνωστούς κατηχητές Mimo και Francesco.
 

To Παρεκκλήσιο της κοινότητας των Αδελφών αποδείχτηκε και πάλι μικρό για να χωρέσει τους πολυάριθμους ευλαβείς της αγίας Ούρσουλας και φίλες και ευλαβείς της Αγίας Άγγελας.
Η συμμετοχή των πιστών ήταν ενεργός ε όλη τη Θεία Λειτουργία και η όλη ατμόσφαιρα ήταν κατανυκτική και γιορτινή.
 

Στο κήρυγμά του ο Αρχιεπίσκοπος είπε:

Ο Ιησούς βλέποντας να πλησιάζει η ώρα της θυσίας του παρομοιάζει τον εαυτό του με τον κόκκο του σιταριού που πέφτει στη γη και πεθαίνει για να φυτρώσει μια νέα ζωή με πολύ καρπό.
Αυτή τη ζωή του Ιησού καλείται να ζήσει κάθε πιστός χριστιανός, αν θέλει να βαδίσει το δρόμο της σωτηρίας. Ακούσαμε το λόγο του Κυρίου να μας λέει: «Όποιος αγαπά τη ζωή του θα τη χάσει και όποιος μισεί τη ζωή του σ’ αυτό τον κόσμο θα την διατηρήσει για την αιώνια ζωή. Εάν κάποιος θέλει να με υπηρετήσει ας με ακολουθήσει….»

Αυτά ο Ιησούς τα λέει λίγο πριν το τέλος της επίγειας ζωής του. Ανθρωπίνως ομιλώντας η ζωή του Ιησού φαίνεται μία αποτυχία.
Ο λαός του Θεού περίμενε ένα Μεσσία μαχητή, θριαμβευτή, νικητή που θα εξαφάνιζε τους Ρωμαίους κατακτητές από την πατρίδα τους. Όμως έρχεται ένας Μεσσίας ταπεινός, πράος, που μιλά για τη μεταστροφή της καρδιάς και δέχεται να προδοθεί, να μαστιγωθεί και να καταδικαστεί σε σταυρικό θάνατο. Το Ευαγγέλιο σήμερα μας βοηθάει να καταλάβουμε πως αυτή η φαινομενική αποτυχία είναι αληθινή νίκη, είναι δόξα, θρίαμβος και πλήρης επιτυχία.
Η πίστη μας είναι βασισμένη στο Σταυρό του Ιησού: Δεν ακολουθούμε μία θρησκεία του ξίφους, της δύναμης, της δόξας, της επιτυχίας, αλλά του σταυρού. Τώρα μόνο ο δρόμος του σταυρού μας οδηγεί στον τελικό μας σκοπό. Ακολουθώντας το Χριστό σηκώνοντας το δικό μας Σταυρό. Αυτόν που ο ίδιος έφερε πρώτος προς χάριν μας. Μόνο ο σταυρός δίνει νόημα στη ζωή μας διότι μόνο αυτός οδηγεί στην ανάσταση, μεταβάλει δηλαδή τη θνητή ζωή μας σε αθάνατη.
Ο άνθρωπος τώρα μπορεί να σωθεί και πάλι. Με ποιο τρόπο όμως; Κάνοντας το θέλημα του Θεού. Ένα θέλημα που κοστίζει και αξίζει αγώνα εναντίον της αμαρτίας, θυσία, αυταπάρνηση, μαρτυρία ή αν χρειαστεί και το μαρτύριο, δηλαδή χάσιμο της ζωής. "Όποιος θέλει να σώσει τη ζωή του θα τη χάσει, αυτός όμως που θα χάσει τη ζωή του σ’ αυτόν τον κόσμο θα τη σώσει για την αιώνια ζωή".

Σήμερα η νοοτροπία των ανθρώπων, αφήνει κατά μέρος της ευαγγελικές αλήθειες, τις πανανθρώπινες αξίες και προτιμά την αντικατήχηση της κοινωνίας από την κατήχηση της Εκκλησίας. Γι’ αυτό και το λαϊκό τραγούδι: «μια ζωή την έχουμε και αν δεν την γλεντήσουμε, τι θα καταλάβουμε;» αποκτά δυστυχώς όλο και μεγαλύτερη επικαιρότητα.
Σήμερα δεν πανηγυρίζουμε την μνήμη μίας Αγίας, αλλά μία μεγάλη ομάδα Αγίων που με επί κεφαλής την Αγία Ούρσουλα προτίμησαν να πεθάνουν παρά να προδώσουν την πίστη τους στο Χριστό. Γι’ αυτό η σημερινή πανήγυρη στο εορτολόγιο της Εκκλησίας αναφέρεται στις 21 Οκτωβρίου ως εορτή της Αγίας Ούρσουλας και των συντροφισσών της. Αυτές οι συντρόφισσες δεν ήταν μερικές αλλά πολλές χιλιάδες η παράδοση λέει ότι ήταν έντεκα χιλιάδες. Όλες αυτές οι γυναίκες έχασαν τη ζωή τους για να την κερδίσουν. Στην ιστορία της Εκκλησία μέχρι τότε δεν είχε αναφερθεί άλλη περίπτωση τόσων πολλών μαρτύρων που πέθαναν συλλογικά για να μην προδώσουν την πίστη τους στο Χριστό. Η Αγία Ούρσουλα ήταν η πιο φημισμένη και πιο αγαπητή Αγία του Μεσαίωνα.
Εμείς σήμερα συνεχίζουμε να ακολουθούμε τον Κύριο, με τις αδυναμίες μας, με τα ελαττώματά μας με την αμαρτία μας. Νιώθουμε όμως δυνατή την αγάπη του Θεού, που μας αγαπά και έτσι όπως είμαστε, για να διορθωθούμε και να γίνουμε καλύτεροι, να θεραπευτούμε διότι ο Χριστός ήλθε να συναντήσει τους ασθενείς και όχι τους υγιείς.

Σ’ αυτό που είμαστε, έτσι όπως είμαστε, έτσι όπως μας βλέπουν οι άλλοι, έτσι όπως προσπαθούμε να είμαστε, μέσα από αυτό που δεν καταφέρνουμε να είμαστε, ας δούμε την καλοσύνη του Κυρίου που μας κάλεσε να τον ακολουθήσουμε και που ποτέ δεν θα καταλάβαμε γιατί κάλεσε εμάς στην πίστη και όχι τους άλλους, έστω και αν εκείνοι θα ανταποκρινόταν καλύτερα στην πίστη από μας. Εκείνος θέλει εμάς. Γι’ αυτό δεν πρέπει να κάνουμε πίσω, να χάσουμε τον ενθουσιασμό μας, την αισιοδοξία μας, τη δυναμικότητά μας, είναι Εκείνος μαζί μας και αυτό φθάνει, αυτό ήδη είναι πολύ και πάνω από κάθε τι και κάθε άλλο. Στην προσπάθειά μας αυτή ας μην ξεχνούμε να ικετεύουμε όλες εκείνες και εκείνους που μετέτρεψαν με την ένωσή τους στο Χριστό, την αδυναμία τους σε παντοδυναμία. Αυτή η ένωση με τον Χριστό πραγματοποιείται με τα Μυστήρια και ιδιαίτερα το Μυστήριο της Ευχαριστίας, αυτό που τη στιγμή αυτή τελούμε προς τιμήν της Αγίας Ούρσουλας και των συντροφισσών της μαρτύρων. Αμήν.

Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας δόθηκε η ευλογία με τα ιερά λείψανα της Αγίας Ούρσουλας και όλοι έλαβαν από ένα χειροποίητο ενθύμιο από αυτά που η αδελφή Θηρεσία έχει συνηθίζει να εξασφαλίζει πάντοτε σε όλες τις ιεροτελεστίες της κοινότητας αλλά και σε άλλες πολλές παρόμοιες περιπτώσεις.
Μετά στην αίθουσα υποδοχή της κοινότητας όλοι γεύτηκαν τους μεζέδες και τα γλυκά που η αγάπη των γυναικών για την κοινότητα των Ουρσουλινών Αδελφών με αφθονία και γενναιοδωρία και πάλι εξασφάλισε.