Γιατροί, έκτακτοι λειτουργοί της Θείας Μεταλήψεως
Με εντολή του Επισκόπου Ιωάννη Nerbini, οι γιατροί μετέδωσαν τη Θεία Κοινωνία στους ασθενείς με Covid-19 που νοσηλεύονται στο νοσοκομείο του Prato
Μια ομάδα γιατρών του Νοσοκομείου του Prato, σε συμφωνία με τον ιερέα του νοσοκομείου π. Carlo Bergamaschi και τον Επίσκοπο του Prato, Σεβασμιότατο Ιωάννη Nerbini, την Κυριακή του Πάσχα έφεραν την Θεία Κοινωνία σε εκείνους που νοσηλεύονταν από κορωνοϊό και ήθελαν να μεταλάβουν. Μια εμπειρία “που συνεχίζεται αλλά είναι περιορισμένη – υπογραμμίζει ο Filippo Risaliti, γιατρός του νοσοκομείου – στο απολύτως απαραίτητο, ιδίως εντός των θαλάμων Covid που είναι κλειστοί για τους οικείους των ασθενών, όπου και ο ιερέας του νοσοκομείου, για λόγους περιορισμού του ιού, δυσκολεύεται να εισέλθει”.
Ο ιερέας του νοσοκομείου έφερε σε επαφή τους γιατρούς με την Επισκοπή, και ο Επίσκοπος Ιωάννης μετέβη στο νοσοκομείο για να συναντήσει τους γιατρούς στο παρεκκλήσιο, δίνοντάς τους την ευλογία για να καταστούν Έκτακτοι λειτουργοί της Θείας Μεταλήψεως.
Θεραπεία του σώματος και του πνεύματος
“Ως γιατροί καλούμαστε να φροντίσουμε τον άνθρωπο, και με τη λέξη ‘γιατροί’ αναφέρομαι σε μένα και στους συναδέλφους μου Lorenzo Guarducci, Alessio Baldini, Sara Francini και Filippo Becherucci, που συμμετείχαμε σ’ αυτή την υπέροχη εμπειρία – εξηγεί ο Filippo Risaliti– και συμμεριζόμαστε αυτή την ευαισθησία βλέποντας τους ασθενείς μας όχι μόνο σαν σώματα για θεραπεία, αλλά σαν πρόσωπα με την ψυχή τους, σαν πρόσωπα που αποτελούνται από πνεύμα και σώμα”. “Εμείς οι γιατροί – συνεχίζει – δεν μπορούμε να περιοριστούμε απλώς στο να θεραπεύουμε ασθένειες. Θα ήταν μια υποβάθμιση, θα ήταν μόνο μια επιμέρους απάντηση στην ανάγκη του συγκεκριμένου προσώπου που ασθενεί. Η πράξη που θελήσαμε να κάνουμε, υπενθυμίζει αυτήν την πτυχή, τόσο του επαγγέλματός μας όσο και της ανθρωπιά μας, σε μια εποχή που η σχέση είναι αποπροσωποποιημένη. Η ασθένεια όντως ευνοεί την απομόνωση, τον περιορισμό των ασθενών που νοσηλεύονται, που βρίσκονται να είναι μόνοι τους”.
Η δύναμη της σχέσης
“Ως γιατροί, καταλάβαμε πως στα τμήματα του Covid – προσθέτει ο Filippo Risaliti – είναι σημαντική η παρουσία και η διαμεσολάβηση των επαγγελματιών υγείας, καθώς γνωρίζουμε τα πρωτόκολλα πρόσβασης, ένδυσης και σεβασμού των κανόνων για τον περιορισμό της μόλυνσης. Είναι μια σημαντική παρουσία που σκοπεύουμε να την αξιοποιήσουμε στη δημιουργία ενός κλίματος διανθρώπινων σχέσεων. Σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων και σχέσεων των ανθρώπων με τον Θεό, σε ένα συγκεκριμένο περιβάλλον όπου η σχέση είναι πολύ διακυβευμένη όπως για τους ασθενείς στις ΜΕΘ”. “Γι’ αυτούς η διαπροσωπική σχέση είναι ακόμη πιο ξεχωριστή, διότι λόγω της κλινικής κατάστασής τους, επειδή σχεδόν όλοι είναι διασωληνωμένοι, δεν ήταν σε θέση να καταπιούν και δεν μπόρεσαν να λάβουν όλοι τη Θεία Μετάληψη, αλλά προσέγγισαν σ’ αυτό το Μυστήριο με έναν πιο πνευματικό τρόπο: ο γιατρός συνάδελφος πλησίασε τους ασθενείς και, όπως υποδείχτηκε από τον ιερέα και από τον ίδιο τον Επίσκοπο, ο γιατρός απήγγειλε μια προσευχή υπέρ αυτών. Μόνο ένας από τους ασθενείς στην εντατική θεραπεία, ο οποίος είχε αποσωληνωθεί και ήταν σε εγρήγορση, μπόρεσε να λάβει τη Θεία Μετάληψη”.
Η μοναξιά της ασθένειας
"Όπως αναφέρθηκε, ο κορωνοϊός επηρεάζει τη σωματική κατάσταση, αλλά τραυματίζει σοβαρά και την ψυχή και το πνεύμα. Οι άνθρωποι που ασθενούν είναι μόνοι τους, και δεν μπορούν να τους πλησιάσουν τα μέλη της οικογένειάς τους και οι γνωστοί τους, έχουν απομακρυνθεί από τα πιο αγαπημένα τους πρόσωπα. Υπάρχει λοιπόν ο κίνδυνος όλη αυτή η απομόνωση να έχει αρνητικό αντίκτυπο στον ψυχισμό τους και να αντιλαμβάνονται τη μοναξιά σαν τον κίνδυνο του θανάτου που αιωρείται πάνω τους.
Ζουν επομένως σε μια κατάσταση μεγάλης αγωνίας, και εμείς οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας – υπογραμμίζει ο γιατρός από το Prato- είμαστε οι μόνοι εξουσιοδοτημένοι και σε θέση να τους επισκεφθούμε, να τους προσεγγίσουμε με μια κάποια ασφάλεια, αν και όπως βλέπετε στην τηλεόραση, με τις στολές που φοράμε μοιάζουμε σαν εξωγήινοι”. Αυτό αυξάνει περαιτέρω τον εγκλεισμό τους, τη δυσκολία να δημιουργήσουν μια απευθείας και σε βάθος ανθρώπινη σχέση.
Η πρωτοβουλία μας θέλει να εγείρει μια περίσκεψη και να γεφυρώσει αυτό το πρόβλημα: τη μοναξιά που βιώνουν αυτοί οι άνθρωποι κατά τη διάρκεια της ασθένειας. Πρέπει να πω – συνεχίζει ο Δρ Risaliti – ότι στην εμπειρία μας αυτή υπήρξαν δύο πολύ συγκινητικές στιγμές. Η πρώτη όταν επισκεφτήκαμε έναν συνάδελφο γιατρό, τον οποίο γνωρίζαμε καλά μας ενώνει μαζί του ένας δεσμός φιλίας, και που δυστυχώς μολυνθεί από τον covid-19. Μαζί του υπήρξε μια πολύ έντονη και βαθιά συνομιλία, αυτός που καλύτερα από τους άλλους μπορούσε να καταλάβει τη σοβαρότητα της κατάστασης λόγω των ιατρικών και επιστημονικών του γνώσεων.
Η άλλη συγκινητική στιγμή ήταν όταν σ’ ένα δωμάτιο συναντήσαμε έναν ασθενή που είχε ζητήσει να λάβει τη Θεία Κοινωνία, ενώ στο διπλανό κρεβάτι υπήρχε ένας ασθενής μιας άλλης θρησκείας που άρχισε να προσεύχεται μαζί μας. Προσευχηθήκαμε μαζί, ο καθένας σύμφωνα με τη δική του πίστη”.
Πηγή: Vatican News
Μετάφραση: π.Λ
