«Γιατί να πηγαίνουμε την Κυριακή στη Θεία Λειτουργία;»
Από τις κατηχήσεις του Αγίου Πατέρα με θέμα η Θεία Λειτουργία
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, καλημέρα! Συνεχίζοντας την πορεία των κατηχήσεων για τη Θεία Λειτουργία, σήμερα, αναρωτιόμαστε: γιατί πηγαίνουμε στη Λειτουργία την Κυριακή; Η κυριακάτικη τέλεση της Θείας Ευχαριστίας αποτελεί το κέντρο της ζωής της Εκκλησίας (βλ. Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας, αρ. 2177). Εμείς οι χριστιανοί πηγαίνουμε στη Λειτουργία την Κυριακή για να συναντήσουμε τον αναστημένο Κύριο, ή καλύτερα για να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να μας συναντήσει Εκείνος, να ακούσουμε το λόγο του, να παρευρεθούμε στο τραπέζι του, και με αυτόν τον τρόπο να γίνουμε Εκκλησία, ή μάλλον το μυστικό ζωντανό Σώμα του στον κόσμο.
Από την πρώτη στιγμή, αυτό το κατάλαβαν οι μαθητές του Ιησού, οι οποίοι τέλεσαν την ευχαριστιακή συνάντηση μαζί με τον Κύριο, εκείνη την ημέρα της εβδομάδας που οι Εβραίοι αποκαλούσαν «η πρώτη της εβδομάδας» και οι Ρωμαίοι «ημέρα του ήλιου», διότι εκείνη την ημέρα ο Ιησούς αναστήθηκε από τους νεκρούς και εμφανίστηκε στους μαθητές, μιλώντας μαζί τους, δίνοντάς τους το Άγιο Πνεύμα (βλ. Μτ. 28,1 Μκ. 16,9.14 Λκ 24,1.13 Ιν. 20, 1.19), όπως ακούσαμε στο βιβλικό Ανάγνωσμα. Επίσης η σπουδαία έγχυση του Αγίου Πνεύματος κατά την Πεντηκοστή συνέβη Κυριακή, την πεντηκοστή ημέρα μετά την ανάσταση του Ιησού.
Γι αυτούς τους λόγους, η Κυριακή είναι μια άγια ημέρα για εμάς, αγιασμένη από την ευχαριστιακή τέλεση, την ζωντανή παρουσία του Κυρίου ανάμεσά μας και για εμάς. Είναι η Λειτουργία λοιπόν, που κάνει Χριστιανική την Κυριακή! Η χριστιανική Κυριακή περιστρέφεται γύρω από τη Λειτουργία. Τι Κυριακή είναι αυτή, για έναν χριστιανό, από την οποία απουσιάζει η συνάντηση με τον Κύριο; Υπάρχουν χριστιανικές κοινότητες που, δυστυχώς, δεν μπορούν να απολαύσουν τη Λειτουργία κάθε Κυριακή.
Ακόμη και αυτές όμως, κατ’ αυτή την άγια ημέρα, καλούνται να συγκεντρωθούν για να προσευχηθούν στο όνομα του Κυρίου, ακούγοντας το Λόγο του Θεού και διατηρώντας ζωντανή την επιθυμία της Ευχαριστίας. Ορισμένες κοσμικές κοινωνίες έχουν χάσει τη χριστιανική έννοια της Κυριακής η οποία φωτίζεται από την Ευχαριστία. Αυτό είναι αμαρτία! Σε αυτά τα πλαίσια είναι απαραίτητο να αναβιώσει αυτή η συνειδητοποίηση, για να ανακτηθεί το νόημα της γιορτής, το νόημα της χαράς, της ενοριακής κοινότητας, της αλληλεγγύης, της ανάπαυσης που αποκαθιστά την ψυχή και το σώμα (βλ. Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας, αρ. 2177-2188).
Από όλες αυτές τις αξίες, η Ευχαριστία ξεχωρίζει, την μια Κυριακή μετά την άλλη. Γι αυτό το λόγο η Δεύτερη Σύνοδος του Βατικανού θέλησε να τονίσει ότι «η Κυριακή είναι η ημέρα της αρχέγονης γιορτής η οποία πρέπει να προταθεί και να ενταχθεί στην ευσέβεια των πιστών, με τρόπο ώστε να μπορέσει να γίνει και ημέρα χαράς και αποχής από την εργασία» (Cost. Sacrosanctum Concilium, 106). Η Κυριακάτικη αποχή από την εργασία δεν υπήρχε κατά τους πρώτους αιώνες: αποτελεί μια συγκεκριμένη συμβολή του Χριστιανισμού.
Με βάση τη βιβλική παράδοση οι Εβραίοι ξεκουράζονταν το Σάββατο, ενώ στη Ρωμαϊκή κοινωνία δεν είχε προβλεφθεί εβδομαδιαία ημέρα αποχής από τη χειρονακτική εργασία. Ήταν η χριστιανική αίσθηση του να ζούμε ως παιδιά και όχι ως σκλάβοι, η οποία ξεκίνησε από την Ευχαριστία, να κάνει την Κυριακή – σχεδόν καθολικά – ημέρα ανάπαυσης. Χωρίς το Χριστό είμαστε καταδικασμένοι να είμαστε υπό την κυριαρχία της κόπωσης της καθημερινότητας, με τις ανησυχίες της και το φόβο για το αύριο.
Η κυριακάτικη συνάντηση με τον Κύριο μάς δίνει τη δύναμη να ζήσουμε το σήμερα με εμπιστοσύνη και θάρρος και να προχωρήσουμε με ελπίδα. Γι αυτό εμείς οι χριστιανοί πηγαίνουμε να συναντήσουμε τον Κύριο την Κυριακή, τελώντας την Ευχαριστία.
Η Ευχαριστιακή Κοινωνία με τον Ιησού, Αναστημένο και Ζώντα στην αιωνιότητα, προετοιμάζει την Κυριακή χωρίς ηλιοβασίλεμα, όταν δεν θα υπάρχει πλέον κόπωση ούτε πόνος ούτε θλίψη ούτε δάκρυα, αλλά μόνο η χαρά να ζούμε πλήρως και για πάντα με τον Κύριο.
Επίσης γι αυτή την ευλογημένη ανάπαυση μας μιλά η Λειτουργία της Κυριακής, διδάσκοντάς μας, στη ροή της εβδομάδας, να αφηνόμαστε στα χέρια του Πατέρα ο οποίος βρίσκεται στους ουρανούς. Τι μπορούμε να απαντήσουμε σε όποιον λέει ότι δεν χρειάζεται να πάμε στη Λειτουργία, ούτε καν την Κυριακή;
Γιατί το σημαντικό είναι να ζούμε καλά, να αγαπάμε τον πλησίον; Είναι αλήθεια ότι η ποιότητα της χριστιανικής ζωής μετράται από την ικανότητα να αγαπάμε, όπως είπε ο Ιησούς: «Από αυτό όλοι θα ξέρουν ότι είστε μαθητές μου: αν αγαπάτε ο ένας τον άλλον» (Ιωαν. 13,35). Αλλά πώς μπορούμε να κάνουμε πράξη το Ευαγγέλιο χωρίς να αντλήσουμε την απαραίτητη ενέργεια για να το κάνουμε, την μια Κυριακή μετά την άλλη, από την ανεξάντλητη πηγή της Ευχαριστίας;
Δεν πηγαίνουμε στη Λειτουργία για να δώσουμε κάτι στο Θεό, αλλά για να λάβουμε από Εκείνον αυτό που πραγματικά έχουμε ανάγκη. Αυτό μας το υπενθυμίζει η προσευχή της Εκκλησίας, η οποία απευθύνεται προς το Θεό με αυτά τα λόγια: «Εσύ δεν χρειάζεσαι τον αίνο μας, αλλά ως δώρο της αγάπης σου με καλείς για να σε ευχαριστήσω. Οι ύμνοι μας της ευλογίας δεν αυξάνουν το μεγαλείο σου, αλλά κάνουν να λαβαίνουμε τη χάρη που θα μας σώσει» (Messale Romano, Κοινός Πρόλογος IV).
Συμπερασματικά, στο γιατί να πάμε στη Λειτουργία την Κυριακή; Δεν αρκεί να απαντήσουμε ότι είναι μια εντολή της Εκκλησίας. Αυτό βοηθά στη διατήρηση της αξίας της, αλλά από μόνο του δεν αρκεί. Εμείς οι χριστιανοί έχουμε ανάγκη να συμμετάσχουμε στην κυριακάτικη Λειτουργία επειδή μόνο με τη χάρη του Ιησού, με την ζωντανή παρουσία του σε εμάς και ανάμεσά μας, μπορούμε να εφαρμόσουμε την εντολή του και έτσι να είμαστε αξιόπιστοι μάρτυρές του.
Μετάφραση: ρφ
