Γενική Ακρόαση του Πάπα Φραγκίσκου, 29 Ιανουαρίου 2025

ΠΑΠΑΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ

ΓΕΝΙΚΗ ΑΚΡΟΑΣΗ

Αίθουσα Παύλος Στ’

Τετάρτη, 29 Ιανουαρίου 2025 

 

Κύκλος – Ιωβηλαίο 2025. Ο Ιησούς Χριστός, η ελπίδα μας. I. Η παιδική ηλικία του Ιησού 3. «Θα του δώσεις το όνομα Ιησούς» (Mτ 1,21). Η καλή αγγελία στον Ιωσήφ

 

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, καλημέρα!

Σήμερα συνεχίζουμε να συλλογιζόμαστε τον Ιησού στο μυστήριο των αρχών του, όπως το αφηγούνται τα Ευαγγέλια της παιδικής ηλικίας.

Αν ο Λουκάς μας επιτρέπει να το κάνουμε από την οπτική της μητέρας, της Παρθένου Μαρίας, ο Ματθαίος τοποθετείται στην προοπτική του Ιωσήφ, του άνδρα που αναλαμβάνει τη νομική πατρότητα του Ιησού, μπολιάζοντας τον στον κορμό του Ιεσσαί και συνδέοντάς τον με την υπόσχεση που είχε δοθεί στον Δαβίδ.

Ο Ιησούς, πράγματι, είναι η ελπίδα του Ισραήλ που εκπληρώνεται: είναι ο απόγονος για τον οποίο είχε δοθεί υπόσχεση στον Δαβίδ (βλ. Β’Σαμ 7,12· Α’Χρ 17,11), που καθιστά τον οίκο του «ευλογημένο για πάντα» (Β’Σαμ 7,29)· είναι ο βλαστός που ξεφυτρώνει από τον κορμό του Ιεσσαί (βλ. Ησ 11,1), ο «δίκαιος βλαστός» προορισμένος να βασιλεύσει ως αληθινός βασιλιάς, ο οποίος ξέρει να ασκεί το δίκιο και τη δικαιοσύνη (βλ. Ιερ 23,5· 33,15 ).

Στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, ο Ιωσήφ εισέρχεται στη σκηνή ως ο μνηστήρας της Μαρίας. Για τους Εβραίους ο αρραβώνας ήταν ένας πραγματικός νομικός δεσμός, που προετοίμαζε αυτό που θα συνέβαινε περίπου ένα χρόνο αργότερα, δηλαδή την τέλεση του γάμου. Τότε ήταν που η γυναίκα περνούσε από την επιμέλεια του πατέρα στην επιμέλεια του συζύγου, μετακομίζοντας στο σπίτι μαζί του και ούσα διαθέσιμη στο δώρο της μητρότητας.

Είναι ακριβώς σε αυτό το χρονικό διάστημα που ο Ιωσήφ ανακαλύπτει την εγκυμοσύνη της Μαρίας και η αγάπη του του τίθεται σε σοβαρή δοκιμασία. Μπροστά σε μια τέτοια κατάσταση, η οποία θα οδηγούσε στη διακοπή του αρραβώνα, ο Νόμος πρότεινε δύο πιθανές λύσεις: είτε μια δημόσια νομική πράξη, όπως η κλήση της γυναίκας στο δικαστήριο, είτε μια ιδιωτική ενέργεια όπως η παράδοση στη γυναίκα μιας επιστολήςαποπομπής.

Ο Ματθαίος αποκαλεί τον Ιωσήφ «δίκαιο» άνθρωπο (zaddiq), έναν άνθρωπο που ζει σύμφωνα με τον Νόμο του Κυρίου, ο οποίος αντλεί έμπνευση από αυτόν σε κάθε περίσταση της ζωής του. Επομένως, ακολουθώντας τον Λόγο του Θεού, ο Ιωσήφ ενεργεί προσεκτικά: δεν αφήνει να τον κυριεύσουν τα ενστικτώδη συναισθήματα και ο φόβος να δεχτεί τη Μαρία, αλλά προτιμά να καθοδηγείται από τη θεϊκή σοφία. Επιλέγει να χωρίσει από τη Μαρία χωρίς φασαρία, ιδιωτικά (βλ. Μτ 1,19). Και αυτή είναι η σοφία του Ιωσήφ που του επιτρέπει να μην κάνει λάθος και να είναι ανοιχτός και πειθήνιος στη φωνή του Κυρίου.

Με αυτόν τον τρόπο ο Ιωσήφ από τη Ναζαρέτ φέρνει στη μνήμη έναν άλλον Ιωσήφ, γιο του Ιακώβ, τον επονομαζόμενο «ενυπνιαστή» (βλ. Γεν 37,19), δηλαδή «εκείνον που βλέπει τα όνειρα» τόσο αγαπητό από τον πατέρα του και τόσο μισητό από τους αδελφούς του, τον οποίο ο Θεός εξύψωσε βάζοντάς τον να καθίσει στην αυλή του Φαραώ.

Τώρα, τι ονειρεύεται ο Ιωσήφ από τη Ναζαρέτ; Ονειρεύεται το θαύμα που επιτελεί ο Θεός στη ζωή της Μαρίας, καθώς και το θαύμα που επιτελεί στη δική του ζωή: να αποκτήσει μια πατρότητα ικανή να φυλάξει, να προστατεύσει και να μεταδώσει μια υλική και πνευματική κληρονομιά. Η κοιλία της νύμφης του κυοφορεί την επαγγελία του Θεού, μια επαγγελία που φέρει ένα όνομα στο οποίο η βεβαιότητα της σωτηρίας δίνεται σε όλους (βλ. Πραξ 4,12).

Στον ύπνο του ο Ιωσήφ ακούει αυτά τα λόγια: «Ιωσήφ, απόγονε του Δαβίδ, μη διστάσεις να πάρεις στο σπίτι σου τη Μαρία, τη γυναίκα σου, διότι το παιδί που περιμένει προέρχεται από το Άγιο Πνεύμα. Θα γεννήσει γιο, και εσύ θα του δώσεις το όνομα Ιησούς, διότι αυτός θα σώσει τον λαό του από τις αμαρτίες τους» (Μτ 1,20-21). Μπροστά σε αυτή την αποκάλυψη, ο Ιωσήφ δεν ζητά περαιτέρω αποδείξεις, εμπιστεύεται. Ο Ιωσήφ εμπιστεύεται τον Θεό, δέχεται το όνειρο του Θεού για τη ζωή του και για τη ζωή της μνηστής του. Έτσι εισέρχεται στη χάρη εκείνων που ξέρουν να βιώνουν τη θεία υπόσχεση με πίστη, ελπίδα και αγάπη.

Μέσα σε όλο αυτό ο Ιωσήφ δεν λέει λέξη, αλλά πιστεύει, ελπίζει και αγαπά. Δεν εκφράζεται με “λόγια του ανέμου”, αλλά με συγκεκριμένες πράξεις. Ανήκει στη γενιά εκείνων που είναι «τηρητές του λόγου» όπως λέει ο απόστολος Ιάκωβος (βλ. Ιακ 1,22), μεταφράζοντάς τον σε πράξεις, σε σάρκα, σε ζωή. Ο Ιωσήφ εμπιστεύεται τον Θεό και υπακούει: «Το να είναι εσωτερικά άγρυπνος για τον Θεό … αυθόρμητα γίνεται υπακοή» (Βενέδικτος ΙΣΤ’, Η παιδική ηλικία του Ιησού, Πόλη του Βατικανού 2012, 57).

Αδελφοί και αδελφές, ας ζητήσουμε και εμείς από τον Κύριο τη χάρη να ακούμε περισσότερο από όσο να μιλάμε, τη χάρη να ονειρευόμαστε τα όνειρα του Θεού και να υποδεχόμαστε υπεύθυνα τον Χριστό ο οποίος, από τη στιγμή της βάπτισής μας, ζει και μεγαλώνει στη ζωή μας. Ευχαριστώ!

——————–

Μετάφραση: π.Λ

κοινοποίηση άρθρου:

Περισσότερα

Διαβάστε ακόμη

10 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ μνήμη της Αγίας Σχολαστικής

Το όνομα της Σχολαστικής, αδελφής του Αγίου Βενεδίκτου, είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την αρχή του κοινοβιακού δυτικού μοναχισμού. Ο Βενέδικτος προέτρεπε η διακονία προς το

Mελέτη του Ευαγγελίου της ημέρας

ΔΕΥΤΕΡΑ ΤΗΣ 5ης ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ 10 Φεβρουαρίου 2025                                   Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν Επικαλούμαι το Πνεύμα

Ιταλία: π. Mauricio Patriciello “Συκοφαντημένοι για χρόνια – τώρα κανείς δεν μπορεί να το αρνηθεί . Εδώ πεθαίνουμε”

ΙΤΑΛΙΑ: π. MAURIZIO PATRICIELLO  «ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΧΡΟΝΙΑ – ΤΩΡΑ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΑΡΝΗΘΕΙ. ΕΔΩ ΠΕΘΑΙΝΟΥΜΕ!» Είχαμε παρουσιάσει τον εφημέριο του «Αγίου Αποστόλου Παύλου»