ΠΑΠΑΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ

ΚΑΤΗΧΗΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΤΕΡΑ

ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΚΡΟΑΣΗ ΤΗΣ 26ης ΦΕΒΡΟΥΡΙΟΥ 2025

Τετάρτη, 26 Φεβρουαρίου 2025 

 

Κύκλος – Ιωβηλαίο 2025. Ο Ιησούς Χριστός, η ελπίδα μας. I. Η παιδική ηλικία του Ιησού 7. «Τα μάτια μου είδαν τη σωτηρία σου» (Λκ 2,30). Η παρουσίαση του Ιησού στον Ναό

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές,

Σήμερα θα αναφερθούμε στην ωραιότητα του Ιησού Χριστού, της ελπίδας μας (βλ. Α’Τιμ 1,1) στο μυστήριο της παρουσίασής του στον Ναό.

Στις αφηγήσεις της παιδικής ηλικίας του Ιησού, ο ευαγγελιστής Λουκάς μας δείχνει την υπακοή της Μαρίας και του Ιωσήφ στον Νόμο του Κυρίου και σε όλες τις προσταγές του. Στην πραγματικότητα, στον Ισραήλ δεν υπήρχε η υποχρέωση της παρουσίασης του βρέφους στον Ναό, αλλά όσοι ζούσαν ακούγοντας τον Λόγο του Κυρίου και ήθελαν να συμμορφωθούν με αυτόν, το θεωρούσαν πολύτιμη πρακτική. Έτσι είχε κάνει και η Άννα, η μητέρα του προφήτη Σαμουήλ, που ήταν στείρα. Ο Θεός άκουσε την προσευχή της και, έχοντας αποκτήσει τον γιο της, τον πήγε στον ναό και τον πρόσφερε για πάντα στον Κύριο (βλ. Α’Σαμ 1,24-28).

Ο Λουκάς λοιπόν αφηγείται την πρώτη πράξη λατρείας του Ιησού, που τελέστηκε στην ιερή πόλη, την Ιερουσαλήμ, η οποία θα είναι το σημείο αναφοράς ολόκληρης της περιπλανώμενης διακονίας του από τη στιγμή που θα πάρει τη σταθερή απόφαση να ανέβει εκεί (βλ. Λκ 9,51), προς την εκπλήρωση της αποστολής του.

Η Μαρία και ο Ιωσήφ δεν περιορίζονται στο να μπολιάσουν τον Ιησού σε μια ιστορία οικογένειας, λαού, διαθήκης με τον Θεό, τον Κύριο. Αυτοί ασχολούνται με τη φροντίδα και την ανάπτυξή του και τον εισάγουν στην ατμόσφαιρα της πίστης και της λατρείας. Και οι ίδιοι σταδιακά αναπτύσσονται στην κατανόηση μιας κλήσης που τους ξεπερνά κατά πολύ.

Στον Ναό, που είναι «οίκος προσευχής» (Λκ 19,46), το Άγιο Πνεύμα μιλάει στην καρδιά ενός ηλικιωμένου: του Συμεών, ενός μέλους του αγίου λαού του Θεού που ήταν προετοιμασμένος στην αναμονή και την ελπίδα και τρέφει την επιθυμία για την εκπλήρωση των υποσχέσεων που έδωσε ο Θεός στον Ισραήλ μέσω των προφητών. Ο Συμεών αισθάνεται την παρουσία του Χρισμένου του Κυρίου στον Ναό, βλέπει το φως που λάμπει ανάμεσα στους λαούς τους βυθισμένους «στο σκοτάδι» (βλ. Ησ 9,1) και πηγαίνει να συναντήσει εκείνο το παιδί που, όπως προφητεύει ο Ησαΐας, «γεννήθηκε για μας», είναι ο γιος που «μας δόθηκε», ο «Άρχων της Ειρήνης» (Ησ 9,5). Ο Συμεών αγκαλιάζει εκείνο το βρέφος το οποίο, μικρό και ανυπεράσπιστο, αναπαύεται στην αγκαλιά του·αλλά είναι αυτός, στην πραγματικότητα, που βρίσκει παρηγοριά και την πληρότητα της ύπαρξής του σφίγγοντάς τον στην αγκαλιά του. Το εκφράζει με μια ωδή γεμάτη συγκινητική ευγνωμοσύνη, που στην Εκκλησία έχει γίνει η προσευχή στο τέλος της ημέρας:

«Άφησε τώρα τον δούλο σου, Κύριε, 

να φύγει ειρηνικά, σύμφωνα με τον λόγο σου,

διότι τα μάτια μου είδαν τη σωτηρία σου, 

που για όλους τους λαούς ετοίμασες:

φως για να φωτισθούν τα έθνη, 

και δόξα του Ισραήλ, του λαού σου (Λκ 2,29-32)».

Ο Συμεών ψάλλει τη χαρά εκείνων που είδαν, εκείνων που αναγνώρισαν και μπορούν να μεταδώσουν σε άλλους τη συνάντηση με τον Σωτήρα του Ισραήλ και των εθνών. Είναι ομολογητήςτης πίστης, την οποία λαμβάνει ως δώρο και μεταδίδει στους άλλους. Είναι ομολογητής της ελπίδας που δεν απογοητεύει. Είναι ομολογητής της αγάπης του Θεού, που γεμίζει την καρδιά του ανθρώπου με χαρά και ειρήνη. Πλήρης αυτής της πνευματικής παρηγοριάς, ο γέροντας Συμεών δεν βλέπει τον θάνατο ως το τέλος, αλλά ως εκπλήρωση, ως πληρότητα, τον περιμένει ως “αδελφό”που δεν τον εκμηδενίζει αλλά τον εισάγει στην αληθινή ζωή την οποία έχει ήδη προγευτεί και στην οποία πιστεύει.

Εκείνη την ημέρα, ο Συμεών δεν είναι ο μόνος που είδε τη σωτηρία να έχει σαρκωθεί στο παιδί Ιησούς. Το ίδιο συμβαίνει και με την Άννα, μια γυναίκα άνω των ογδόντα ετών, χήρα, απόλυτα αφοσιωμένη στην υπηρεσία του Ναού και αφιερωμένη στην προσευχή. Στη θέα του παιδιού, μάλιστα, η Άννα ανυμνεί τον Θεό του Ισραήλ, ο οποίος σε εκείνο το μικρό παιδί λύτρωσε τον λαό του, και αφηγείται στους άλλους για εκείνον, διαδίδοντας απλόχερα τον προφητικό λόγο. Ο ύμνοςτης λύτρωσης δύο ηλικιωμένων μεταδίδει έτσι το μήνυμα του Ιωβηλαίου για όλο τον λαό και για τον κόσμο. Στον Ναό της Ιερουσαλήμ, η ελπίδα αναζωπυρώνεται στις καρδιές επειδή εισήλθε σε αυτόν ο Χριστός η ελπίδα μας.

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, ας μιμηθούμε κι εμείς τον Συμεών και την Άννα, αυτούς τους “προσκυνητές ελπίδας” που έχουν καθαρά μάτια, ικανά να βλέπουν πέρα ​​από τα φαινόμενα, που ξέρουν να “οσμίζονται” την παρουσία του Θεού στα μικρά γεγονότα, που ξέρουν να δέχονται με χαρά την επίσκεψη του Θεού και να αναζωπυρώνουν την ελπίδα στην καρδιά των αδελφών μας.

——————–

Μετάφραση: π.Λ