«Φωνάξτε δυνατά τη χαρά του Χριστού που ο κόσμος έχει χάσει»
Τα συναισθήματα και οι αντιφάσεις του σημερινού ανθρώπου, υπενθύμισε ο Πάπας κατά την ομιλία του στην Θεία Λειτουργία της Κυριακής των Βαΐων, κατά την οποία έκανε δυνατή έκκληση προς τους νέους να φωνάξουν δυνατά τη χαρά που προκαλεί ο Ιησούς, ακόμη κι αν ο κόσμος προσπαθεί να τους αναισθητοποιήσει και οι ενήλικες που πολλές φορές είναι διεφθαρμένοι, παραμένουν σιωπηλοί.
Ο Ιησούς κάνει την είσοδό του στην Ιερουσαλήμ από το Όρος των Ελαιών ανάμεσα στο πλήθος που τον επευφημεί: αυτό είναι το εορταστικό πρελούδιο του Πάσχα, η εκπλήρωση του μυστηρίου του θανάτου και της Ανάστασης του Χριστού. Αυτό βιώνει σήμερα η Εκκλησία με μια επίσημη λειτουργία η οποία άνοιξε με την πομπή και την ευλογία των βαΐων και των ελαίων. Ο Πάπας προΐσταται πρώτα κοντά στον Οβελίσκο και στη συνέχεια στην πλατεία της Βασιλικής, σε μια Πλατεία του Αγίου Πέτρου ηλιόλουστη και κατάμεστη από πιστούς από όλο τον κόσμο και κυρίως από νέους που γιορτάζουν την 33η Παγκόσμια Ημέρα Νεολαίας σε επίπεδο επισκοπικής διοίκησης.
Οι αντιφάσεις του σημερινού ανθρώπου
Ξεκινώντας από την θριαμβευτική είσοδο του Ιησού, ο Φραγκίσκος – που σήμερα φοράει άμφια που του δώρισαν πρόσφυγες από το Πακιστάν – καλεί με την ομιλία του να προβληματιστούμε για τη Λειτουργία αυτής της Κυριακής η οποία ενώνει «τη χαρά και τη γιορτή» του λαού, με την «πικρή και οδυνηρή γεύση» της ιστορίας του Πάθους. Σε αυτή την αφήγηση, επισημαίνει, αποκαλύπτονται «συναισθήματα και αντιφάσεις» που συχνά ανήκουν και σε «άνδρες και γυναίκες του σήμερα».
Ικανοί να αγαπούν πολύ… αλλά και να μισούν – και μάλιστα πολύ –, ικανοί για γενναίες θυσίες αλλά ακόμη και που ξέρουν «να νίπτουν τας χείρας τους» την κατάλληλη στιγμή, ικανοί για πιστότητα αλλά και για μεγάλη εγκατάλειψη και προδοσία. Και είναι εμφανές σε όλη αυτή την αφήγηση του Ευαγγελίου ότι η χαρά που προκαλείται από τον Ιησού δημιουργεί για κάποιο λόγο ενόχληση και εκνευρισμό.
Η χαρά που προκαλεί ο Ιησούς είναι ενοχλητική
Εκείνοι που χαίρονται με τον Ιησού, εξηγεί ο Φραγκίσκος, είναι εκείνοι που ξαναβρήκαν σε Αυτόν “την εμπιστοσύνη”, “την αξιοπρέπεια”, “τη συγχώρεση”, “την ελπίδα”, που έχουν βιώσει τη «συμπόνια» Του και που μπορούν επομένως να φωνάξουν: «Ευλογημένος εκείνος που έρχεται στο όνομα του Κυρίου». Ωστόσο, δενισχύειγιαόλουςαυτό:
Αυτή η δοξαστική χαρά καταλήγει ενοχλητική και γίνεται παράλογη και σκανδαλώδης για όσους θεωρούν τους εαυτούς τους δίκαιους και «πιστούς» στον νόμο και τους τελετουργικούς κανόνες. Απαράδεχτη χαρά για όσους έχουν αποκλείσει την ευαισθησία έναντι του πόνου, των βασάνων και της δυστυχίας. Αλλά πολλοί από αυτούς σκέφτονται: «Μα κοίτα, τι αγενής κόσμος!». Απαράδεκτη χαρά για όσους έχουν χάσει τη μνήμη τους και έχουν ξεχάσει τις τόσες πολλές ευκαιρίες που έλαβαν. Πόσο δύσκολο είναι να καταλάβουν τη χαρά και τη γιορτή της ευσπλαχνίας του Θεού όσοι προσπαθούν να δικαιολογήσουν τον εαυτό τους και να αποτελέσουν μέρος ενός συστήματος! Πόσο δύσκολο είναι να μπορέσουν να μοιραστούν αυτή τη χαρά όσοι εμπιστεύονται μόνο τη δική τους δύναμη και νιώθουν ανώτεροι των άλλων.
Αυτάρκεια και υπερηφάνεια σκοτώνουν τα όνειρα και τη συμπόνια
Και με αυτόν τον τρόπο, δηλώνει ο Πάπας, «γεννιέται η κραυγή»: «Σταύρωσέ τον!», η οποία δεν είναι «αυθόρμητη», αλλά «κατασκευασμένη» με «περιφρόνηση, με συκοφαντία, με πρόκληση ψευδών μαρτυριών»: είναι «η φωνή εκείνων που χειραγωγούν» και «μακιγιάρουν την πραγματικότητα», που «παγιδεύουν» τους άλλους για να περάσουν το δικό τους, «για να αποκτήσουν δύναμη» και «να κάνουν να σιωπήσουν οι φωνές που διαφωνούν». «Εσταύρωσων αυτόν!» είναι μια φωνή «κατασκευασμένη μέσα από τις ίντριγκες της αυτάρκειας, της υπερηφάνειας, της αλαζονείας»:
Η φωνή που σκοτώνει την ελπίδα
Και έτσι στο τέλος κάνουν να σιωπήσει η γιορτή του λαού, καταστρέφεται η ελπίδα, σκοτώνονται τα όνειρα, καταστέλλεται η χαρά. Έτσι στο τέλος η καρδιά γίνεται τυφλή και η φιλανθρωπία ψυχρή. Αυτή είναι η κραυγή «ο σώζων εαυτόν σωθείτω» που επιθυμεί να αποκοιμίσει την αλληλεγγύη, να σβήσει τα ιδανικά, να κάνει το βλέμμα αδιάφορο… η φωνή που επιθυμεί να καταργήσει την συμπόνια. Αυτό το «συμπάσχω»: την συμπόνια, που είναι η αδυναμία του Θεού.
Ας αφήσουμε να μας συμβουλεύσει ο εσταυρωμένος Χριστός
Μοναδικό «αντίδοτο» μπροστά σε όλες «αυτές τις φωνές που ουρλιάζουν», υποδεικνύει ο Ποντίφικας στην αρχή της Μεγάλης Εβδομάδας, είναι «να κοιτάξουμε τον σταυρό του Χριστού» και να αφεθούμε να μας «συμβουλεύσει» η «τελευταία φωνή» του, μια φωνή αγάπης για καθένα από εμάς, «αγίους και αμαρτωλούς», «νέους και ηλικιωμένους». Φωνή σωτηρίας ώστε «κανείς να μη σβήσει τη χαρά του Ευαγγελίου», κανείς να μη παραμένει «απόμακρος» από την ευσπλαχνία του Πατέρα:
Κοιτάμε τον σταυρό σημαίνει αφηνόμαστε να μας συμβουλεύσει για τις προτεραιότητές μας, τις επιλογές και τις ενέργειές μας. Σημαίνει αναρωτιόμαστε για την ευαισθησία μας προς εκείνους που περνούν ή βιώνουν μια δύσκολη στιγμή. Αδελφοί και αδελφές, τι βλέπει η καρδιά μας; Ο Ιησούς συνεχίζει να αποτελεί κίνητρο χαράς και αίνου μέσα στην καρδιά μας ή ντρεπόμαστε για τις προτεραιότητές της προς τους αμαρτωλούς, τους τελευταίους και τους ξεχασμένους;
Οι νέοι δεν εμπίπτουν στην επιβαλλόμενη σιωπή του διεφθαρμένου κόσμου
Και είναι προς τους νέους, κατά την 33η Παγκόσμια Ημέρα Νεολαίας σε επισκοπικό επίπεδο, που ο Πάπας απευθύνεται στο τελευταίο μέρος της ομιλίας του. Είναι η δική τους χριστιανική χαρά, υπογραμμίζει ο Φραγκίσκος, που ενοχλεί επειδή τους καθιστά μη χειραγωγήσιμους. Γι αυτό, συχνά ο κόσμος, με διαφορετικούς τρόπους, προσπαθεί να κάνει τους νέους να σιωπήσουν, «αναισθητοποιώντας τους», «καθιστώντας τους αόρατους» ώστε να μην κάνουν «θόρυβο» και τα όνειρά τους γίνονται «ονειροπολήσεις ισοπεδωμένες, ασήμαντες και θλιμμένες». Εξ ου και η ισχυρή έκκληση του Πάπα ειδικά προς τους νέους προς τους οποίους απευθύνει το κάλεσμα του Ιησού για το Ευαγγέλιο:
Αγαπητοί νέοι, από εσάς εξαρτάται η απόφαση να φωνάξετε, από εσάς εξαρτάται αν θα αποφασίσετε για το Ωσαννά της Κυριακής ώστε να μην εμπέσετε στο «σταύρωσον αυτόν!» της Παρασκευής… και εναπόκειται σε εσάς το να μην παραμείνετε σιωπηλοί. Αν οι άλλοι σιωπήσουν, αν εμείς οι ηλικιωμένοι και υπεύθυνοι, συχνά διεφθαρμένοι, σιωπήσουμε, αν ο κόσμος σιωπήσει και χάσει τη χαρά, σας ρωτώ: Εσείς θα φωνάξετε;
Σας παρακαλώ, σας παρακαλώ, αποφασίστε το πριν φωνάξουν ακόμη και οι πέτρες.
Μετάφραση: ρφ
