«Έρχεται το πρωί»: το βιβλίο του ενοριακού ιερέα του Χαλεπιού για την αναβίωση της ελπίδας
Παρουσιάστηκε χθες στη Ρώμη το νέο βιβλίο του πατέρα Ibrahim Alsabagh, ενοριακού ιερέα του Χαλεπιού, το οποίο διηγείται πως η πόλη της Συρίας παρά την καταστροφή της η οποία οφείλεται στον πόλεμο, επιθυμεί να βιώσει μια νέα φάση «θεραπείας».
Αφιερωμένο σε όσους αγαπούν τον συριακό λαό και προσεύχονται για την ειρήνη, το δεύτερο βιβλίο του πατέρα Ibrahim Alsabagh – «Έρχεται το πρωί. Χαλέπι, Συρία. Επισκευάζοντας το σπίτι, θεραπεύοντας την καρδιά». Εκδόσεις Terra Santa – επιθυμεί να διηγηθεί και να μοιραστεί την καθημερινή ζωή των Συρίων που επιστρέφουν για να πλημμυρίσουν τους δρόμους στο Χαλέπι με ελπίδα, έχοντας επίγνωση της καταστροφής αλλά και πρόθυμοι για ένα νέο ξεκίνημα.
Η Συρία εξακολουθεί να αποτελεί ένα πεδίο μάχης
Σαν βροχή πέφτουν ακόμη τα βλήματα στην δυτική πλευρά του Χαλεπιού, διηγείται ο ενοριακός ιερέας, και το έδαφος περιβάλλεται από ξένους, Αμερικανούς, Γάλλους, Τούρκους. Αυτό που τους παρακινεί δεν είναι άλλο από το ενδιαφέρον τους για το πετρέλαιο, για το φυσικό αέριο και δεν υπάρχει προοπτική εξόδου και λήξης αυτής της πολιορκίας. Η γενική κατάσταση – εξηγεί – είναι αυτή της φτώχειας, της πείνας και της έλλειψης εργασίας: το Χαλέπι, μια πόλη συγκρίσιμη με το Μιλάνο της Ιταλίας, έχει σχεδόν εκμηδενιστεί βιομηχανικά και οικονομικά, σε σύγκριση με το παρελθόν.
Οι χριστιανοί εξακολουθούν να είναι ελάχιστοι
Σε αυτή την κατάσταση αστάθειας ελάχιστες είναι οι χριστιανικές οικογένειες που επέστρεψαν στη χώρα: μόλις 54 το 2017, υπενθυμίζει ο πατέρας Ibrahim. “Η αιμορραγία», ομολογεί, «δεν ανακτάται. Εξακολουθούμε να αισθανόμαστε την απειλή για την ύπαρξή μας και φοβόμαστε».
Η «θεραπεία» του λαού
Ωστόσο, το νέο βιβλίο, το δεύτερο, το γραμμένο στα ιταλικά από τον πατέρα Ibrahim, δεν έχει τον τόνο της απελπισίας. «Εμείς οι χριστιανοί» λέει «έχουμε στις καρδιές μας, τη φωτιά και το φως που είναι ο αναστημένος Ιησούς», ξέρουμε επομένως, ότι «ο θάνατος δεν μπορεί να έχει τον τελευταίο λόγο». Αυτό που διηγείται ο τόμος είναι, σύμφωνα με τον συγγραφέα του, ένα «νέο πλαίσιο» που σηματοδοτεί την ύπαρξη του Χαλεπιού και των κατοίκων του: που δεν θα αποτελείται πια από την «πτώση πυραύλων», αλλά από μια «φάση θεραπείας» πλούσια σε προκλήσεις. Η ανασυγκρότηση είναι το πλέον αναγκαίο τώρα: «Η Εκκλησίας» ομολογεί «είναι η μόνη προς το παρόν, που κάνει αυτό που πρέπει, με 1.200 ανακατασκευασθέντα σπίτια και 400 μικροοικονομικά έργα για την υποστήριξη αρκετών οικογενειών». Αλλά αυτό που ζητά ο ενοριακός ιερέας είναι η προσοχή για τους υπολοίπους περίπου 2 εκατομμύρια Συρίους που επιθυμούν να κάνουν μια νέα αρχή αλλά που δεν μπορούν χωρίς βοήθεια.
Μετάφραση: ρφ
