ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΤΕΡΕΖΑΣ ΤΗΣ ΚΑΛΚΟΥΤΑΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟ
Την περασμένη Τετάρτη 21 Νοεμβρίου έφτασαν στην Πάρο δύο μοναχές. Επισκέπτονται την Πάρο ύστερα από επτά χρόνια αφού κατά το παρελθόν, για τρεις μήνες το έτος 2011, είχαν ασχοληθεί με την κατήχηση και την πνευματική επιμόρφωση ενός μεγάλου πλήθους συμπατριωτών τους Αλβανών που ζουν στη χώρα μας. Η πρόθεσή τους είναι να επαναληφθεί αυτό το εγχείρημα και αυτός ήταν και ο σκοπός της επίσκεψής τους, η οποία παρότι σύντομη προς το παρόν, αποδείχτηκε άκρως εποικοδομητική. Και αυτό γιατί όποιος έρχεται σε επαφή με τις πνευματικές μαθήτριες της Μητέρας Τερέζας ελκύεται από την αύρα της απλότητας, της ταπεινοφροσύνης, του αισθήματος της ανιδιοτελούς υπηρεσίας προς τον έσχατο αυτού του κόσμου και της αγιοσύνης που εκπέμπουν αυτές οι γυναίκες.
Την Τετάρτη το απόγευμα μετά τη Θεία Λειτουργία στον Άγιο Γεώργιο στη Νάουσα συναντήθηκαν και συζήτησαν με τα μέλη της εκεί κοινότητας ενώ την επομένη η συνάντηση επαναλήφθηκε στον Ενοριακό Ναό του Αγίου Αντωνίου της Παροικιάς. Αναχώρησαν την Παρασκευή το πρωί με την υπόσχεση ότι θα επανέλθουν σύντομα ώστε να ξεκινήσουν την ιεραποστολή τους στο νησί μας.
Λίγα λόγια για την ιδρύτρια του τάγματος μητέρας Τερέζας της Καλκούτα
(Από την ιστοσελίδα του τάγματος των ιεραποστόλων της αγάπης: http://ierapostoliagapis.org/)
Μικρή σε ανάστημα αλλά με μία πίστη στερεή σαν το βράχο, η Μητέρα Τερέζα γεννήθηκε το 1910 στα Σκόπια από Αλβανούς γονείς και πήρε το όνομα Αγνή. Το 1928, σε ηλικία 18 ετών, νιώθοντας ότι ο Θεός την καλούσε να γίνει ιεραπόστολος, έγινε μοναχή και πήγε να εργαστεί στην Ινδία. Επί 20 χρόνια δίδασκε Γεωγραφία σ’ ένα μεγάλο κολέγιο της Καλκούτας. Άρχισε όμως να ενδιαφέρεται όλο και περισσότερο για τις ανάγκες των ανθρώπων που ζούσαν στις τρώγλες. Το 1946, ταξιδεύοντας με το τραίνο για τις ετήσιες πνευματικές της ασκήσεις, πέρασαν από το μυαλό της οι εικόνες των ετοιμοθάνατων που σέρνονταν στα πεζοδρόμια της Καλκούτας. Σταδιακά άρχισε να καταλαβαίνει ότι η θέση της ήταν «ανάμεσα στους φτωχότερους των φτωχών». Η δίψα του Ιησού για αγάπη κατέλαβε την καρδιά της και η επιθυμία της να ικανοποιήσει αυτή τη δίψα έγινε η αιτία της δράσης της.
Το 1948, η Μητέρα Τερέζα πήρε άδεια από τον τοπικό Επίσκοπο να εγκαταλείψει το μοναχικό τάγμα της Παναγίας του Λορέττο όπου ανήκε και, διατηρώντας το σχήμα της μοναχής, να τρέξει στον κόσμο των φτωχών. Ντυμένη μ’ ένα απλό σάρι (Ινδικό φόρεμα), πήγε να ζήσει μαζί με τους φτωχούς στους δρόμους της πόλης, θέλοντας να ιδρύσει ένα τάγμα μοναχών, οι οποίες θα τους φρόντιζαν. Ξεκίνησε ανοίγοντας ένα σχολείο σε μια φτωχογειτονιά. Για να διδάξει στους μαθητές της την αλφάβητο, χάραζε τα γράμματα με ένα ραβδί στη λάσπη.
Στις 21 Δεκεμβρίου 1948 πήγε για πρώτη φορά στις φτωχογειτονιές. Επισκέφτηκε κάποιες οικογένειες, έπλυνε τις πληγές πολλών παιδιών, φρόντισε έναν άρρωστο ηλικιωμένο που ήταν ξαπλωμένος στο δρόμο και μία φυματική γυναίκα που πέθαινε από την πείνα. Την εποχή εκείνη πολλοί άρρωστοι πέθαιναν στους δρόμους, γιατί τα γεμάτα νοσοκομεία δεν μπορούσαν να τους κρατήσουν. Η δυστυχία τους οδήγησε τη Μητέρα Τερέζα να ανοίξει το πρώτο «Σπίτι για τους Ετοιμοθάνατους», το 1954. Ινδουιστές, Μουσουλμάνοι και Χριστιανοί φιλοξενούνταν χωρίς διάκριση και ζούσαν τα τελευταία χρόνια της ζωής τους με αξιοπρέπεια.
Σιγά-σιγά οι αδελφές της Μητέρας Τερέζας αυξήθηκαν σε αριθμό. Τις αποκάλεσε «Ιεραπόστολους της Αγάπης». Μαζί με τον όρκο της φτώχειας, δεσμεύονται να προσφέρουν την υπηρεσία τους ολόκαρδα και δωρεάν στους φτωχότερους των φτωχών. Όπου κι αν βρίσκονται προσπαθούν να βοηθήσουν το Χριστό που υποφέρει, στο πρόσωπο των πιο στερημένων: αυτών που πεινούν και διψούν, που είναι άστεγοι, ορφανοί, άρρωστοι, φυλακισμένοι, ανάπηροι, λεπροί, αλκοολικοί, ναρκομανείς, που θρηνούν, αναζητούν αγάπη, είναι βάρος για την κοινωνία και έχουν χάσει κάθε εμπιστοσύνη στο Θεό και στη ζωή. Ακόμα και στις πλούσιες χώρες, η Μητέρα Τερέζα ανακάλυψε την πνευματική φτώχεια, τη μοναξιά, την έλλειψη αγάπης, προβλήματα που συχνά είναι πιο δύσκολο να λυθούν απ’ ότι η υλική φτώχεια.
Το 1979 πήρε το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης. Πέθανε στις 5 Σεπτεμβρίου 1997. Στις 19 Οκτωβρίου 2003, ονομάστηκε Μακαρία από τον Πάπα Ιωάννη-Παύλο II, στην πλατεία του Αγίου Πέτρου, στο Βατικανό.
Στην Ελλάδα η Μητέρα Τερέζα ίδρυσε δύο μοναχικές κοινότητες των «Ιεραπόστολων της Αγάπης», που βρίσκονται στην Αθήνα. Προσφέρουν γεύματα και ρουχισμό σε πρόσφυγες, τρόφιμα σε 250 οικογένειες κάθε μήνα, έχουν δύο ξενώνες για άστεγες γυναίκες, μητέρες και παιδιά και επισκέπτονται φυλακισμένους.
