Ενορία Μητροπόλεως: Κατήχηση ενηλίκων
Το Λειτουργικό έτος ολοκληρώθηκε για τους ενορίτες της Μητροπόλεως της Νάξου με τον εποικοδομητικό θεσμό της κατήχησης ενηλίκων.
Το θέμα που προετοίμασε ο εφημέριος περιστρεφόταν γύρω από το πρόσωπο του Ιώβ και το φωτεινό παράδειγμα που αποτελεί για εμάς σήμερα, αφού ο πόνος και ο θάνατος παραμένουν δίπλα μας ενώ τις περισσότερες φορές τους θεωρούμε άδικους.
Ο Ιώβ, λοιπόν, χωρίς να γνωρίζουμε ακριβώς πότε εξελίσσεται χρονικά η ιστορία του αντιπροσωπεύει τον κάθε δίκαιο ευλαβή άνθρωπο ο οποίος υποφέρει και αντιμετωπίζει κάθε είδους δυσκολίες στη ζωή του.
Αποτελεί, λοιπόν, ένα δίκαιο και πιστό άνδρα που ο Θεός τον ανταμείβει και τον ευλογεί πλουσιοπάροχα χαρίζοντάς του υγεία, πολλά παιδιά, περιουσία, ζώα κλπ.
Όμως ξεκινά η κατάρα και σταδιακώς τα χάνει όλα. Οι τρεις φίλοι που έρχονται να τον παρηγορήσουν εύλογα αναρωτιούνται γιατί συμβαίνουν όλα αυτά και για ποια άδικη πράξη τιμωρείται κατ’ αυτόν τον τρόπο ο Ιώβ. Όμως αυτός παραμένει αταλάντευτος στην πίστη του πιστός και στην εμπιστοσύνη του προς το Θεό.
Τίθεται, λοιπόν, ο προβληματισμός και η αμφιβολία αν ο Ιώβ είναι δίκαιος επειδή προστατεύεται από το Θεό ή αντιθέτως επειδή είναι πραγματικά ανιδιοτελής πιστός;
Κατ’ επέκταση, λοιπόν, εμείς πιστεύουμε στο Θεό διότι τον αγαπάμε πραγματικά και αληθινά ή αντιθέτως επειδή μας χαρίζει πολλά αγαθά και περισσότερο επειδή φοβόμαστε μη χάσουμε τα αγαθά αυτά;
Όμως, τελικά αν ο άνθρωπος αγαπά το Θεό μόνο από συμφέρον τότε δυστυχώς τον υποβιβάζει αφού δεν Τον αναγνωρίζει ως «Άπειρο Καλό» και «ατέλειωτη Ευσπλαχνία» αλλά απλώς ως μηχανισμό υλοποίησης των επιθυμιών του. Δηλαδή καθιστά το Θεό ως υπηρέτη του.
Ο Ιώβ όμως γνωρίζει ότι είναι πραγματικά δίκαιος, αγανακτεί και ξεκινά έναν διάλογο με το Θεό μέσα από τον οποίο τελικώς συνειδητοποιεί έντρομος και ταπεινωμένος της αδυναμία του και μικρότητά του μπροστά στο Δημιουργό και στο μεγαλείο της Δημιουργίας Του.
Άλλωστε ότι συμβαίνει στον Ιώβ είναι μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου σωτηρίας του Θεού αφού η δύναμή Του είναι κρυμμένη στα δύσκολα μονοπάτια της υπομονής που οδηγούν στη σωτηρία. Ο Ιώβ αντιλαμβάνεται τελικώς ότι δεν μπορεί να κατανοήσει τον τρόπο με τον οποίο ενεργεί ο Θεός , δηλαδή δεν μπορεί να καταλάβει περισσότερα από όσα είναι ικανός να καταλάβει.
Το ίδιο ακριβώς κι εμείς μπορούμε να καταλάβουμε και να αποκωδικοποιήσουμε σε έναν ελάχιστο βαθμό τα όσα συμβαίνουν τριγύρω μας. Όμως πάντα πρέπει να αποδεχόμαστε σαν ευρύτερο σχέδιο σωτηρίας του Θεού για εμάς, το όποιο δεν είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε πλήρως τις περισσότερες φορές, όμως πάντοτε συντελείται για το καλό μας και με άπειρη πατρική αγάπη.
