Ένας αξέχαστος μήνας στην Αθήνα

13 Οκτωβρίου, 2020

Ένας αξέχαστος μήνας στην Αθήνα

Είχαμε τη του Θεού και της Παναγίας τη Βρυσιώτισσας, να περάσουμε όλο το μήνα Σεπτέμβριο στην Αθήνα για μαθήματα ελληνικής γλώσσας.
Στην Αθήνα φιλοξενηθήκαμε στο Νέο Κόσμο, στην έδρα του Εξαρχάτου των Αρμενίων Καθολικών στην Ελλάδα
Θέλω να σας περιγράψω με λίγα λόγια αυτή την όμορφη εμπειρία που ζήσαμε ο τρεις αδελφές της κοινότητας του Βρυσιού της Τήνου.
Πηγαίναμε σε ένα Φροντιστήριο, που ονομάζεται The Athens Centre, κοντά στο κέντρο στην Αθήνα.
Κάθε μέρα σηκωνόμαστε νωρίς το πρωί κατά τις 6 και κάναμε την πρώτη ώρα διαβάσματος, έπειτα πηγαίναμε στο Ναό για να απαγγείλουμε το άγιο Ρόδαριο και αμέσως μετά συμμετείχαμε στη Θεία Λειτουργία.
Έπειτα πάλι είχαμε δυο ώρες διαβάσματος για να μπορέσαμε να κάναμε όλες τις ασκήσεις.
Στο Φροντιστήριο, κάθε μέρα, τα μαθήματα άρχιζαν απο τις 13μ.μ μέχρι στις 16μ.μ.
Η αδ. Cordis ήταν στο δεύτερο επίπεδο, ενώ η αδ. Σπεράντζα και εγώ στο τρίτο και ήμασταν λίγα άτομα σε κάθε τάξη.
Τα μαθήματα ήταν υπέροχα, ο καθένας είχε το βίβλιο γραμματικής και ένα τετράδιο ασκήσεων, γράφαμε, διαβάζαμε και μιλούσαμε, και μετά τρελαίναμε την δασκάλα.
Τα απογεύματα εκμεταλλευτήκαμε την ευκαιρία να ξεκουραστούμε, να κάνουμε αθλήματα και άλλα πράγματα.
Όλο το διάστημα αυτό το διαθέσαμε μόνο για την μάθηση της ελληνικής γλώσσας και λίγο της ελληνικής κουλτούρας.
Οι αναμνήσεις μου θα μου μείνουν αξέχαστες και μπορώ να σας αναφέρω μερικές:
Κάθε μέρα όταν πηγαίναμε στο φροντιστήριο, έχω χαράξει στη μνήμη μου τα πρόσωπα των ανθρώπων που μας κοίταξαν και σαν έλεγαν: «ποιες είναι», «από που είναι», «που πηγαίνουν» κλπ.
Μετά μερικοί άνθρωποι μας ρώτησαν, και άλλοι σιγά, σιγά μας χαιρετούσαν, σαν να ήταν γείτονές μας.
Επειδή τα παιδιά της Ενορίας των Αρμενίων ήταν μεγάλης ηλικίας, περάσαμε ωραία μαζί τους, γίναμε πολύ καλοί φίλοι, μιλούσαμε για την ζώη μας, και για τη ζώη τους. Μερικές φορές παίζαμε μπάσκετ, και άλλα παιχνίδια. Ήμασταν όλοι ευχαριστημένοι τόσο που κάποιος μας είπε: «να είμαστε έτσι κάθε μέρα μέχρι να φύγετε».
Οι καθηγητές από το φροντιστήριο μας βοήθησα πάρα πολύ διδάσκοντάς μας γραμματική με πολύ υπομονή και αφοσίωση..
Τέλος δεν θα ξεχάσω την φιλανθρωπική μαρτυρία του Eπισκόπου των Αρμενίων Καθολικών, Σεβασμιότατο Ιωσήφ, που μας δέχτηκε στο σπίτι του, που ήταν πάντα προσεκτικός στις ανάγκες μας.
Eιδικά με την τέλεση της Θείας λειτουργίας και όλης της ευχαριστιακής λατρείας.
Με αυτά τα λίγα λόγια θα ήθελα να ευχαριστήσω απεριόριστα τον Θεό για όλα τα καλά που δίνει.
Θα ήθελα επίσης να ευχαριστήσω τον αγαπητό Σεβασμιότατο Αρχιεπίσκοπό μας Νικόλαο , ο οποίος μας βοήθησε μαζί με άλλες οικογένειες, και κατέστησε δυνατή αυτή τη διάρκεια της μελέτης.