Εμπιστοσύνη στο παράλογο

Πριν την αναχώρηση του αεροπλάνου ακούω με κάποια αμηχανία τις οδηγίες  για την πτήση.  Πρώτος κανόνας  για όποιον θέλει να πατάξει είναι να δέσει τη ζώνη. Αυτό σε κάνει ένα σύνολο με το αεροπλάνο. Και συμμέτοχο  στην τύχη του που είναι η αναχώρηση, το πέταγμα και η άφιξη στον αεροδρόμιο του προορισμού.

Το να δεθείς με τις ζώνες είναι μία εγγύηση σταθερότητας και ασφαλείας για το πρόσωπο  προφυλάσσοντας το  από ενδεχόμενες αναταράξεις  στη φάση της απογείωσης  και της προσγείωσης, ή από απρόβλεπτες  δονήσεις  που μπορεί να προκληθούν  από πιθανά περίεργα καιρικά φαινόμενα.

Αλλά αυτό που καταντά περίεργο  και θα έλεγα παράλογο, είναι οι οδηγίες που δίνονται  για τη στάση που πρέπει να τηρήσουν οι επιβάτες  σε περίπτωση που στη διάρκεια του ταξιδιού βεβαιωθεί η ανάγκη εγκατάλειψης του αεροπλάνου: η μάσκα με το οξυγόνο  που πρέπει να τραβήξει κανείς προς τα κάτω από την οροφή του αεροπλάνου,  το σωσίβιο που βρίσκεται κάτω από το κάθισμα και να το φορέσει, τα φώτα του διαδρόμου που οδηγούν τους ταξιδιώτες προς τις εξόδους κινδύνου. Σκέψου  να θέλεις να κάνεις  όλες αυτές τις διαδικασίες σε ένα ύψος 10.000 ποδιών και επί πλέον  με τη συμβουλή  να γίνουν όλα με ηρεμία  και χωρίς εκνευρισμούς.

Να εγκαταλείψεις το αεροπλάνο τη στιγμή που είσαι δεμένος με τη ζώνη ασφαλείας στην οποία εμπιστεύεσαι , με την οποία είσαι ένα και το αυτό με το ίδιο το αεροπλάνο. Εσύ ο ίδιος, με τους γονείς και μαζί με το μικρό παιδί. Για δοκίμασε να το σκεφθείς σε μία ακόμη πιο τραγική  και παράλογη στιγμή, να πρέπει να εγκαταλείψεις  τη μητέρα και τον πατέρα στιγμή σκέψου το λίγο που είναι λίγων μηνών. Προσπάθησε να σκεφθείς αυτό που συνέβη στον Ιησού: «Εγώ και ο Πατέρας μου είμαστε ένα …. Κανένας δεν μπορεί να μας χωρίσει. Ποιός θα μας χωρίσει από την αγάπη του Θεού;

Είναι αδιανόητη η καταστροφή, η εγκατάλειψη, η κόλαση, το παράλογο  που δοκίμασε ο Ιησούς  για να φθάσει στη στιγμή να φωνάξει: «Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες;» Αυτός ο  άπειρος πόνος  είναι τη μέγιστο μέτρο της αγάπης του για μας.

Αν μπορεί το αεροπλάνο να σε προδώσει, εάν είναι τραγικό η μητέρα να εγκαταλείψει το παιδί της, δεν είναι  και δεν θα είναι ποτέ δυνατόν  να σε εγκαταλείψει ο Θεός. Είμαστε ένα μαζί του.

Ο Ιησούς τη στιγμή που αισθάνθηκε εγκαταλειμμένος από τον Πατέρα, εγκαταλείφτηκε  και πάλι στα χέρια Του, κάνοντας την πιο μεγάλη πράξη  εμπιστοσύνης  πιο ούτε ο ουρανός, ούτε η γη  γνώρισαν ποτέ  σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας. « Πατέρα στα χέρια σου εμπιστεύομαι το πνεύμα μου». Είναι παράλογο ο Ιησούς να αισθάνθηκε εγκαταλειμμένος,  αλλά  καθιστά ακόμη πιο  μεγάλη την πράξη  εμπιστοσύνης και εγκατάλειψης στα χέρια του Θεού.

Αυτή είναι η εμπιστοσύνη που μας άρπαξε από την κόλαση και μας τοποθέτησε στα δεξιά του Πατέρα.