EΚΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ  ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ

Λίγο πριν ο Κύριος μας είπε: «Δεν έχουν ανάγκη από γιατρό οι υγιείς αλλά οι άρρωστοι. Πηγαίνετε να μάθετε  τι σημαίνει: Έλεος θέλω και όχι θυσία. Πράγματι  δεν ήλθα για να καλέσω τους δίκαιους, αλλά τους αμαρτωλούς».

Αυτός ο λόγος του Κυρίου  μας δείχνει σε ποιους ειδικά απευθύνει την αποστολή του ο Ιησούς  και παρομοιάζει τον εαυτό του με ένα γιατρό, που μοναδική του αποστολή είναι να φροντίζει τους άρρωστους  και όχι τους υγιείς , θέλοντας να δείξει  και ορατά  στον κόσμο  την φιλευσπλαχνία του  Πατέρα Του. Οι πρώτοι λοιπόν παραλήπτες  δεν είναι οι δίκαιοι που ήδη έλαβαν αυτό το μεγάλο δώρο του Θεού, αλλά οι αμαρτωλοί που ακόμη το στερούνται. Αυτό μας εξηγεί τη φύση της αποστολής του Χριστού και ο λόγος για τον οποίο αναζητά όπου και αν βρίσκονται, ιδιαίτερα οι άρρωστοι στην ψυχή δηλαδή οι αμαρτωλοί.

Το περιστατικό που σήμερα μας παρουσιάζει ο ευαγγελιστής Μάρκος είναι πολύ σημαντικό:  Ένας λεπρός τολμά να πλησιάσει το Χριστό. Σύμφωνα με το νόμο δεν επιτρεπόταν  διότι η αρρώστια του  τον καθιστούσε ακάθαρτο και δεν επιτρεπόταν να επικοινωνεί με τους υγιείς, αλλά να ζει μακριά από την ανθρώπινη κοινωνία.  Σίγουρα εκείνο που τον έσπρωξε να πάει προς τον Ιησού ήταν η μεγάλη του εμπιστοσύνη προς το πρόσωπό του Ιησού. Όχι μόνο πλησιάζει, αλλά και γονατίζει μπροστά του κάνοντας  μια θερμή παράκληση: “Εάν θέλεις μπορείς να με θεραπεύσεις”. Ο Ιησούς αγγίζοντας τον, είναι σαν να θέλει να πάρει επάνω του την αρρώστια του λεπρού και στη συνέχεια του λέει: “ Θέλω, θεραπεύσου”.

Στη συνέχεια ο Ιησούς τον διατάζει να μη διαδώσει το γεγονός της θεραπείας του, αλλά δεν τον απαλλάσσει από την υποχρέωση που έχει να πάει στους ιερείς και να πάρει το πιστοποιητικό της θεραπείας του: “Πήγαινε και δείξε τον εαυτό σου στον ιερέα”. Έτσι ο Κύριος απαντά σε όλους εκείνους που γίνονται όλο και περισσότεροι, που αρνούνται τη μεσολάβηση του ιερέα  και νομίζουν  ότι μπορούν ακόμη και να εξομολογούνται απ’ ευθείας στο Θεό.

Εκείνο που μας εντυπωσιάζει είναι σίγουρα το άγγιγμα του Ιησού προς τον άρρωστο. Ο Ιησούς δεν φοβάται να αγγίζει τη δυστυχία μας, όσο  μεγάλη κι αν είναι. Η Ευσπλαχνία του Κυρίου δεν γνωρίζει περιθώρια όταν την επικαλούμαστε με ταπεινότητα και πίστη. Η αγάπη του  είναι πάντα πιο μεγάλη από την αμαρτία μας. Δεν μας σκανδαλίζει λοιπόν η ανυπακοή του θεραπευμένου λεπρού: εκείνος δεν μπορούσε να σιωπήσει. Ήθελε να αναγγείλει και να διαδώσει το γεγονός. Όταν ευεργετούμαστε από την δωρεάν  καλοσύνη του Θεού  είναι καθήκον μας  να του αποδώσουμε δόξα και να του εκφράσουμε με τον καλύτερο τρόπο την ευγνωμοσύνη μας. Ασφαλώς θυμάστε την άλλη περίπτωση θεραπείας των δέκα λεπρών. Ενώ θεραπεύτηκαν δέκα λεπροί, μόνο ένας επέστρεψε για να ευχαριστήσει τον Ιησού. Και τότε ο ίδιος ο Ιησούς ρώτησε: « δεν θεραπεύτηκαν και οι δέκα οι άλλοι εννέα που είναι;».

Για όλους εμάς υπάρχει ένας θαυμάσιος  και αποτελεσματικός τρόπος να μας αγγίξει ο Ιησούς. Αυτό συμβαίνει με την Αγία Κοινωνία, όταν εκείνος δεν μας αγγίζει μόνο για να μας θεραπεύσει, αλλά γίνεται ένα μαζί μας γίνεται σώμα μας και εμείς σώμα του.

Είναι αληθινά καθήκον μας να τον ευχαριστούμε και να τον δοξολογούμε για κάθε φορά που μας δίνει αυτή τη δυνατότητα όπως σήμερα.

+Ν