ΕΙΚΟΣΤΗ ΕΒΔΟΜΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ ΚΥΚΛΟΣ Α
Σήμερα στα Βιβλικά αναγνώσματα υπάρχει ένα μήνυμα που μας φωτογραφίζει όλους. Σ’ αυτή τη φωτογραφία δεν είμαστε μόνοι αλλά όλη η ανθρωπότητα.
Η ιστορία της ανθρωπότητας είναι η ιστορία μιας αγάπης σε κρίση, μιας αγάπης συχνά χωρίς ανταπόκριση. Μιας μπαφιασμένης θα έλεγα αγάπης εκ μέρους του Θεού για μας και μιας αγάπης χλιαρής και συμφεροντολογικής από μέρους μας.
Τόσο στην Προφητεία του Ησαΐα όσο και στο Ευαγγέλιο χρησιμοποιείται ένα λεξιλόγιο από τον αγροτικό κόσμο.
Ο Ιησούς διηγείται την παραβολή που ακούσαμε ενώ ήδη έχει φθάσει στην Ιερουσαλήμ και αποτελεί μια τελευταία προειδοποίηση που κάνει προς τους Ιουδαίους.
Υπάρχει κάποιος οικοδεσπότης που είχε φυτέψει ένα αμπέλι. Όπως και στην εικόνα που ακούσαμε από τον Προφήτη Ησαΐα, ο ιδιοκτήτης το περιέφραξε και έφτιαξε ένα πατητήρι και οικοδόμησε ένα πύργο. Αυτός ο πύργος αυτός είναι η εικόνα του ίδιου του Θεού που είναι ο ισχυρός πύργος για το λαό του, δηλαδή η σιγουριά και προστασία του λαού του.
Η διαφορά της εικόνας της παραβολής με την εικόνα του Ησαΐα είναι ότι στην παραβολή, ο οικοδεσπότης νοίκιασε το αμπέλι σε γεωργούς και έφυγε σε μακρινή χώρα.
Αυτός που νοικιάζει ένα αμπέλι δεν είναι ιδιοκτήτης. Έτσι και οι υπεύθυνοι του Ισραήλ δεν μπορούσαν να θεωρήσουν τον εαυτόν τους ιδιοκτήτη του λαού τους και είχαν το δικαίωμα να αντικαταστήσουν το λόγο του Θεού με τις δικές τους ανθρώπινες παραδόσεις.
Δεν πρέπει να δείχνουμε το δάκτυλο μόνο στους υπεύθυνους της Εκκλησίας. Πρέπει να προσέξουμε, διότι όταν δείχνουμε με το δάκτυλο τους άλλους τα άλλα δάκτυλα είναι στραμμένα προς εμάς.
Όπως είπα στην αρχή η παραβολή μας φωτογραφίζει όλους μας. Η κάθε μια και ο καθένας μας έχει την τάση να αισθάνεται κύριος της ζωής του, ενώ την έχουμε δεχθεί και υπάρχει έως ότου λαβαίνουμε την πνοή του Θεού. Όμως συχνά νομίζουμε ότι είμαστε κυρίαρχοι των καταστάσεων που ζούμε και όταν πετυχαίνουμε κάτι, θέλουμε να το θεωρήσουμε δικό μας κατόρθωμα, να θεωρήσουμε τους εαυτούς μας ιδιοκτήτες του ατμού που κινεί τη ζωή μας.
Παρατηρούμε πόση φροντίδα, αγάπη και τρυφερότητα δείχνει ο ιδιοκτήτης του αμπελιού για να το προστατεύσει. Αντιθέτως παρατηρούμε την περίεργη ιδιοτροπία και αλαζονεία των γεωργών που σκέπτονται να σκοτώσουν τον ίδιο το γιο του ιδιοκτήτη, για να γίνουν κληρονόμοι της περιουσίας του! Ας μη μας εντυπωσιάζει αυτή η συμπεριφορά διότι ίσως κι εμείς να συμπεριφερόμαστε με τον ίδιο τρόπο.
Πολλές φορές δεν αναγνωρίζουμε τις ελλείψεις μας , θεωρούμε τους εαυτούς αυτάρκεις, ίσως και χωρίς να το συνειδητοποιούμε και αυτό είναι χειρότερο, διότι θεωρούμε τον εαυτό μας ότι είναι σε όλα εν τάξει.
Και σήμερα δυστυχώς έτσι συμβαίνει, αισθανόμαστε στο μικρό μας κόσμο, παντοδύναμοι και σκεπτόμαστε ακόμη να κλέψουμε και τον ίδιο Θεό. Πόσες φορές στην προσευχή μας λέμε εμείς στο Θεό τι πρέπει να κάνει και διαμαρτυρόμαστε όταν δεν αποκτούμε αυτά που ζητούμε.
Το σημαντικό είναι να συνειδητοποιήσουμε τα λάθη μας και να παρουσιαζόμαστε στο Θεό με τις όποιες πληγές μας. Εκείνος τις θεραπεύει και γνωρίζει καλά τι πρέπει να κάνει.
Είμαι βέβαιος ότι καταλάβατε ότι ο Γιός του ιδιοκτήτη είναι ο Ιησούς, οι γεωργοί είναι οι υπεύθυνοι του λαού του Θεού και εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή οι Ιουδαίοι, αλλά και όλοι μας είμαστε υπεύθυνοι ο ένας για τον άλλο.
Ο Ιησούς θανατώνεται έξω από τα τείχη της Ιερουσαλήμ, όπως αναφέρεται και στην παραβολή. Τον έδιωξαν έξω από το αμπέλι και το σκότωσαν.
Ο Ιησούς μας έχει πει ότι κανένας προφήτης δεν γίνεται δεκτός στην πατρίδα του, διότι καμιά πατρίδα δεν αγαπά τους προφήτες της. Ενώ ο ξένος είναι πιο πρόθυμος να δεχθεί το διαφορετικό, το νέο, είναι πιο διατεθειμένος, αλλά στην πραγματικότητα στη γη του Θεού όλοι είμαστε ξένοι.
Βρήκαμε άραγε τη θέση μας στη φωτογραφία της ομάδας που παρουσιάζει την ανθρωπότητα, μήπως ξεχάσαμε ότι η πνοή μας είναι νοικιασμένη. Διαπιστώσαμε πως δεν ξέρουμε να ζούμε με ευγνωμοσύνη το δώρο της ζωής, στην οποία ο Θεός δίνει τη συνεχή πνοή του;
Ελπίζω πως ναι! Χωρίς όμως φόβο, διότι ο Θεός του Ιησού αγαπά ιδιαίτερα εκείνους που νιώθουν αμαρτωλοί, αδύναμοι. Αρκεί να είμαστε αληθινοί και να μη θεωρούμε τους εαυτούς αθώα περιστέρια.
Ας πέσουμε λοιπόν στην αγκαλιά Εκείνου που τόσο μας αγαπά και Εκείνος θα μας κάνει καλούς και ικανούς να βιώνουμε την αγάπη Του και την υπομονή Του και να την μεταδίδουμε σε τόσα άλλα αδέλφια μας. Αμήν.
