ΕΙΚΟΣΤΗ ΕΝΑΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ Γ
Ο Ιησούς στο Ευαγγέλιο σήμερα μας διηγείται μία παραβολή που παρουσιάζει μία χήρα γυναίκα η οποία συνεχίζει να επιμένει έως ότου δικαιωθεί από κάποιον άδικο κριτή. Είναι μια παραβολή μέσω της οποίας ο Κύριος θέλει να μας διδάξει ότι πρέπει να προσευχόμαστε συνεχώς χωρίς να κουραζόμαστε.
Σίγουρα όλοι, ποιος λίγο, ποιος πολύ, όλοι προσευχόμαστε, λέμε προσευχές, σκεπτόμαστε τον Κύριο, σκεπτόμαστε την Παναγία και τους Αγίους.
Ας κάνει όμως ο καθένας μας μία ερώτηση στον εαυτό του: Αισθανόμαστε την ανάγκη να μάθουμε να προσευχόμαστε σωστά και αρκετά, ή μήπως για μας η προσευχή είναι βαρετή και άχρηστη; Έχουμε τη διάθεση να προοδεύσουμε στην προσευχή, να την προγραμματίσουμε μέσα στη ζωή μας, αναζητώντας μέσα από αυτήν τα απαραίτητα όχι μόνο για την υλική μας ζωή, αλλά προπάντων για την πνευματική μας; Ξέρουμε ότι η προσευχή είναι μια προσωπική σχέση αγάπης με το Θεό;
Σήμερα ο Κύριος μας είπε πως η προσευχή προϋποθέτει υπομονή και επιμονή. Πρέπει όμως να μάθουμε να προσευχόμαστε σωστά, και χωρίς ποτέ να κουραζόμαστε. Η συμπεριφορά της χήρας αποκαλύπτει μία μεγάλη υπομονή, μία μεγάλη επιμονή.
Η παραβολή τελειώνει με ένα ασυνήθιστο τρόπο. Στο τέλος της παραβολής είπε ο Κύριος: « άραγε όταν ο Υιός του ανθρώπου θα επιστρέψει θα βρει πάνω στη γη την πίστη»; Είναι μια ερώτηση που εντυπωσιάζει. Που βάζει το δάκτυλο στην πληγή: χωρίς πίστη δεν προσευχόμαστε σωστά αλλά απλώς απαγγέλλουμε προσευχές που είναι διαφορετικό πράγμα και μάλιστα αναποτελεσματικό.
Τι είναι όμως η πίστη; Το να πιστεύει κανείς σε κάποιο σημαίνει ότι εγκαταλείπεται σ’ αυτόν με απόλυτη εμπιστοσύνη. Πιστεύω σημαίνει ότι υπολογίζω περισσότερο σ’ αυτόν που πιστεύω παρά στον εαυτό μου. Πιστεύω στο Θεό λοιπόν σημαίνει ότι εγκαταλείπομαι στο Θεό και εμπιστεύομαι σ’ Αυτόν απόλυτα.
Συχνά όμως μας δημιουργείται το ερώτημα γιατί τόση σιωπή εκ μέρους του Θεού;
Μας φαίνεται τόσο παράλογο να συμπεριφέρεται ο Θεός σαν να μην άκουγε. Όμως ο Θεός δεν κάνει άλλο με την σιωπή του από το να δοκιμάζει την πίστη μας. Εάν η προσευχή μας ήταν μία αυτόματη μηχανή δηλαδή βάζουμε μέσα ένα κέρμα και έχουμε το προϊόν που θέλουμε, τότε θα έχανε τη σοβαρότητα η σχέση μας με το Θεό. Η προσευχή θα καταντούσε μια συνεχής ικανοποίηση των όποιων επιθυμιών του εγωισμού μας και η προχειρότητα θα καθόριζε τη ζωή μας.
Ο Θεός σιωπά σαν μην άκουγε, αλλά η σιωπή του ήδη για μας είναι ένα δώρο, η σιωπή του Θεού δεν διαρκεί πάντοτε, αυτό μας το εξήγησε στο σημερινό ευαγγέλιο ο ίδιος ο Ιησούς: «και ο Θεός δεν θα δώσει δικαιοσύνη στους εκλεκτούς του που του φωνάζουν μέρα και νύκτα, αλλά θα τους αφήσει να περιμένουν ακόμη»;
Ο Θεός γνωρίζει την αδυναμία μας. Μετά τη δοκιμασία υπάρχει η σωστή και δίκαιη απάντηση από το Θεό. Η απάντηση του Θεού είναι πάντοτε μεγαλύτερη από τις προσδοκίες μας. Όμως πρέπει να ξέρουμε ότι ο Θεός απαντά όχι σύμφωνα με τις όποιες επιθυμίες μας, αλλά σύμφωνα με την καρδιά του, που μας αγαπά και επιθυμεί μόνο το καλό μας και πάντοτε.
Σε μας αρκεί να χτυπούμε και να περιμένουμε ν’ ανοίξει η πόρτα της αγάπης του Θεού. Ο Ιησούς μας επαναλαμβάνει και σήμερα αλλά και κάθε μέρα: «Ζητάτε και θα λάβετε, χτυπάτε και θα σας ανοιχθεί, αναζητείτε και θα βρείτε». Το πότε δεν είναι γνωστό, αλλά μόνο σίγουρο, που όμως προϋποθέτει την πίστη, την υπομονή και την επιμονή.
