ΕΙΚΟΣΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ Α
Οι παρθένες με αναμμένα τα λυχνάρια της σημερινής παραβολής αντιπροσωπεύουν την Εκκλησία που αγρυπνεί και δεν ξεχνά το Άγιο Πνεύμα που συμβολίζεται με το λάδι.
Στον παραδοσιακό γάμο των Εβραίων ο νυμφίος και η νύμφη, μετά την υπογραφή του συμφώνου του γάμου, έπρεπε να περιμένουν ένα χρόνο ζώντας ο καθένας στο σπίτι της οικογένειάς του πριν αρχίσουν να ζουν μαζί.
Η ημέρα που άρχιζαν οι σύζυγοι να ζουν για πάντα, αναμενόταν με μεγάλη ταραχή και γινόταν μεγάλη γιορτή μετά από ένα χρόνο αναμονής.
Ο Ιησούς ξεκινώντας από την παράδοση του αυτή, με την παραβολή των δέκα παρθένων, μας διδάσκει ότι η νέα και αιώνια διαθήκη, που θα πραγματοποιηθεί με το μυστήριο του θανάτου και της αναστάσεως του μοιάζει με τη στιγμή που οι νυμφευόμενοι υπογράφουν τη συμφωνία του γάμου, αλλά ακόμη δεν μπορούν να μείνουν μαζί για πάντα.
Αυτό το έτος από την υπογραφή του γάμου μέχρι τη συμβίωση αντιστοιχεί στον καιρό της Εκκλησίας, στον καιρό του Αγίου Πνεύματος και είναι ο καιρός στον οποίο έχουμε εισέλθει και οι άνθρωποι του σήμερα.
Στους πρώτους χρόνους του κηρύγματος, οι απόστολοι ανάγγελλαν αυτό τον ερχομό του αναστημένου Χριστού σε ένα μελλοντικό καιρό που μερικοί μάλιστα νόμιζαν ότι δεν θα αργήσει. Είναι αυτό που ακούσαμε στο δεύτερο ανάγνωσμα. Εμείς περιμένουμε τον τελικό ερχομό του Χριστού, αλλά δεν έχει σημασία να γνωρίζουμε το πότε θα έλθει, διότι ο Ιησούς ήδη ευρίσκεται ανάμεσά μας και κάνει γνωστή την παρουσία του χάρη στο Άγιο Πνεύμα.
Η ανθρωπότητα είναι σαν να ζει μέσα στη νύχτα. Η νύχτα αντιπροσωπεύει τις δυσκολίες που μας εμποδίζουν να δούμε την Βασιλεία του Θεού και την παρουσία του Χριστού μέσα στη ζωή μας.
Η ζωή μας πολλές φορές αντιμετωπίζει κάθε λογής σκοτάδια, τόσες δυσκολίες, αδικίες, πολέμους και τρομοκρατίες. Όλα αυτά μας κουράζουν και η πίστη μας κλονίζεται.
Σήμερα ζούμε στον καιρό του Αγίου Πνεύματος που συμβολίζεται με το λάδι που τροφοδοτεί τα λυχνάρια των παρθένων της παραβολής. Ο αριθμός δέκα δεν είναι τυχαίος, συμβολίζει την ανά τον κόσμο Εκκλησία που καλείται να κρατήσει αναμμένο το φως του Αναστημένου Χριστού, το φως της ελπίδας, το φως της θεϊκής αγάπης φέρνει τη χαρά της αναστάσεως του Κυρίου.
Καλούμαστε συνεχώς να αναζητούμε το λάδι του Αγίου Πνεύματος και να αγρυπνούμε. Η αγρυπνία των πρώτων δέκα παρθένων συμβολίζει την Εκκλησία που αγρυπνεί.
Οι δέκα άμυαλες παρθένες ανήκουν και αυτές στην Εκκλησία, αλλά συμβολίζουν τους χριστιανούς που ξεχνούν το Άγιο Πνεύμα, που έχασαν την πίστη τους και είναι σαν χαμένοι μέσα στο σκοτάδι της ζωής. Δεν ξέρουν να αγρυπνούν στη ζωή τους, να προσεύχονται και έτσι σιγά σιγά σβήνει το φως της ελπίδας στο Χριστό και αναζητούν άλλα φώτα που πιο εύκολα ανάβουν αλλά και πιο εύκολα σβήνουν.
Οι πέντε συνετές παρθένες με αναμμένα τα λυχνάρια αντιπροσωπεύουν τους χριστιανούς που κάνουν να λάμπει το φως του αναστημένου Χριστού μέσα στον κόσμο με τις πέντε συμβολές λαμπάδες τους που ενώ είναι διαφορετικές ταυτόχρονα είναι και συμπληρωματικές.
Η πρώτη αναμμένη λαμπάδα αντιπροσωπεύει το δώρο του Λόγου του Κυρίου. Αυτόν τον λόγο που το Άγιο Πνεύμα τον διατηρεί ζωντανό και αποτελεσματικό στη ζωή μας και μας βοηθά στη μεταστροφή μας. Είναι ο λόγος του Κυρίου που απευθύνεται σε μας εδώ και τώρα αλλά και που πρέπει να αναγγελθεί σε όλα τα έθνη.
Η δεύτερη αναμμένη λαμπάδα αντιπροσωπεύει το μυστήριο του θανάτου και της αναστάσεως του Κυρίου που αποσκοπεί στη σωτηρία όλων μας.
Η τρίτη αναμμένη λαμπάδα αντιπροσωπεύει τη χαρά που δημιουργεί η αδελφική συνάντηση, η χαρτά της μεταξύ μας κοινωνίας , του να είμαστε μία μόνο ψυχή, μια μόνα καρδιά για τη δόξα του Κυρίου.
Η τέταρτη αναμμένη λαμπάδα συμβολίζει την πραγματική παρουσία του Χριστού στο πρόσωπο των φτωχών, στιγματισμένων από τόσες στερήσεις, αλλά εμπιστευμένοι και παραδομένοι στην αγάπη του Θεού.
Και η πέμπτη αναμμένη λαμπάδα συμβολίζει την ομορφιά του να είμαστε μια Εκκλησία την οποία οδηγεί ο Χριστός, ένας σίγουρος οδηγός, δάσκαλος και καθοδηγητής.
Ας προσευχηθούμε λοιπόν αδελφοί μου και αδελφές μου ώστε είτε αγρυπνούμε είτε κάποιες φορές κοιμόμαστε, ο ερχομός του Χριστού να μας βρει όλους και όλες αγρυπνώντες και με αναμμένα τα λυχνάρια της πίστης μας. Αμήν.
