ΕΦΥΓΕ Ο «ΑΓΙΟΣ ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ»
Στη ζωή μου έχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους, επώνυμους και ανώνυμους. Για μένα υπάρχουν επώνυμοι στην κοινωνία που όμως παραμένουν, ως άνθρωποι, ανώνυμοι διότι τους λείπει η απλότητα και η ανθρωπιά. Υπάρχουν όμως και πολλοί ανώνυμοι στα μάτια της ανθρώπινης κοινωνίας που όμως είναι επώνυμοι στα μάτια του Θεού και της Εκκλησίας Του.
Η Κοινωνία έχει τα δικά της κριτήρια για να θεωρήσει κάποιον επώνυμο. Η Εκκλησία όμως δεν έχει δικά της κριτήρια, αλλά χρησιμοποιεί τη σκέψη του Ιησού που εκφράζεται στους «Μακαρισμούς» και στη φράση: «οι πρώτοι θα είναι τελευταίοι και οι τελευταίοι θα είναι πρώτοι».
Μεταξύ αυτών των «τελευταίων», υπήρξε κάποιος που πράγματι ήταν πρώτος: ο Μάρκος Δελατόλας από τον Κρόκο της Τήνου που χθες εμπιστευθήκαμε στην Παναγία και της ζητήσαμε να τον φέρει στην αγκαλιά του Υιού της και Θεού της.
Ο αείμνηστος Μάρκος, είχε βρει στη ζωή του τον τρόπο να αποδεικνύει την αγάπη του στην Παναγία και την πίστη του στο Χριστό, υπηρετώντας τον συνάνθρωπο. Για πολλά χρόνια, φρόντιζε, ως επίτροπος, τον Οίκο του Κυρίου, τον Ενοριακό Ναό της Ευαγγελίστριας στον Κρόκο.
Θυμάμαι, πως, όταν η υπηρεσία του αυτή είχε ξεπεράσει τα τριάντα χρόνια, μου ζητούσε να τον απαλλάξω από την ευθύνη αυτή, διότι έβλεπε πως οι σωματικές του δυνάμεις δεν του επέτρεπαν να είναι συνεπής στο βαθμό που εκείνος ήθελε. Κάθε φορά όμως που μου το ζητούσε, εγώ ανανέωνα τη θητεία του για μια νέα πενταετία, διότι έβλεπα ότι εκτός από την χειρονακτική υπηρεσία στην ενορία, πρόσφερε μαζί με την αγαπημένη σύζυγό του ένα όμορφο χριστιανικό παράδειγμα. Και οι δύο τους γνώριζαν μόνο δυο πόρτες: εκείνη του σπιτιού τους και την άλλη του Ναού τους.
Ενωμένοι στη ζωή ενωμένοι και στην υπηρεσία της Εκκλησίας. Και οι δυο μαζί βίωναν την πίστη, την ελπίδα και υπηρετούσαν τη φυσική τους οικογένεια αλλά και την πνευματική τους , την Ενορία με αγάπη και φροντίδα.
Αυτή η υπηρεσία του Μάρκου σταμάτησε προχθές το βράδυ 29 Ιουνίου 2018, όταν έκλεισε τα μάτια του στη γη και τα άνοιξε στον ουρανό.Τώρα που ολοκλήρωσες την πορεία σου πάνω στη γη, «άγιε επίτροπε», (ξέρεις ότι έτσι σε αποκαλούσα και το έλεγα μα και το πίστευα), ήρθε η ώρα με την ίδια τη δική σου απλότητα και ταπεινότητα να συνεχίσει την ίδια αυτή υπηρεσία ο μονάκριβος γιος σου, που ευτύχησε να έχει, όχι μόνο ένα καλό πατέρα αλλά και ένα καλό δάσκαλο στην πίστη και στην υπηρεσία του Θεού και των ανθρώπων.
Με τις δικές σου τώρα ικεσίες, ας παρηγορεί και ας ευλογεί ο Κύριος την αγαπημένη σύζυγό σου Άννα και τα δυο προσφιλή παιδιά σου: τον Μάνθο και τη Μαρία.
Αυτά τα δυο παιδιά, που τόσο αγαπάς και σε αγαπούν, θα συνεχίσουν το έργο σου εδώ στη γη. Θα φροντίζουν , όπως φρόντιζες το Ναό της ουράνιας Μητέρας τους Παναγίας της Ευαγγελίστριας και θα αγαπούν και θα φροντίζουν διπλά την επίγεια μητέρα τους και πιστή σύζυγό σου Άννα».
Να αναπαύεσαι εν ειρήνη»!
+Ν
