ΕΥΘΡΑΥΣΤΑ ΚΑΙ ΞΕΡΑ ΦΥΛΛΑ
Μια μέρα με πολύ δυνατό αέρα, είδα ένα ξερό φύλλο, στραπατσαρισμένο από τον άνεμο να αιωρείται στον αέρα χωρίς σταματημό. Ένα δυνατό φύσημα το έφερε ψιλά, ένα άλλο δεξιά, ένα άλλο αριστερά και ένα άλλο κάτω: φύλλα στον άνεμο, χωρίς στήριγμα, χωρίς σκοπό, επηρεασμένο από κάθε φύσημα του αέρα, στο έλεος κάθε δυνατού φυσήματος του αέρα.
Κάθε φύλλο διατηρεί την αξία του, αν είναι ενωμένο στο δέντρο του, στο κλαδί του.
Κάθε άνθρωπος έχει αξία αν είναι ενωμένος στην υπέρτατη αξία για την οποία ο Θεός τον έχει πλάσει, διαφορετικά δεν μπορεί να επιβιώσει, δεν μπορεί να είναι ικανοποιημένος και πάντα θα είναι ανικανοποίητος. Κάποιος που δεν είναι ερωτευμένος με το μοναδικό πράγμα που δεν αξίζουν και καταντά σαν τα φύλλα , ελαφρύς, ξερός, και στο έλεος χιλίων επιθυμιών.
“Εγώ είναι το κλήμα, εσείς οι κληματόβεργες. Εκείνος που μένει ενωμένος μαζί μου κι εγώ μαζί του, αυτός δίνει άφθονο καρπό, διότι χωρίς εμένα δεν μπορείτε να κάνετε τίποτε" (Ιωαν, 15, 5-6).
