Διάλογος και εμπιστοσύνη με το σχολείο
Στην αίθουσα Παύλος 6ος, ο Πάπας Φραγκίσκος συναντά τα μέλη της Ιταλικής Ένωσης γονέων, 50 χρόνια από την ίδρυσή της, και ευχαριστεί όλους για τις προσπάθειές τους υπέρ της οικογένειας και της εκπαίδευσης
Η οικογένεια αυτός ο «πρωταγωνιστής της κοινωνικής ζωής», και η εκπαίδευση των νέων γενεών, πρέπει να προχωρήσει με την «αλληλοσυμπληρωματική» υποστήριξη του σχολείου και των εκπαιδευτών. Αυτά είναι τα θέματα που βρίσκονται στο επίκεντρο της ομιλίας που απηύθυνε ο Πάπας Φραγκίσκος προς τα μέλη της Ιταλικής Ένωσης γονέων, τα οποία δέχθηκε στην αίθουσα Παύλος 6ος. Σε εκείνους που εδώ και 50 χρόνια, σύμφωνα με τις «αρχές της χριστιανικής ηθικής», υποστηρίζουν «τους γονείς στο εκπαιδευτικό έργο τους», ο Ποντίφικας εκφράζει λόγια ευγνωμοσύνης και ενθάρρυνσης.
«Η προσοχή με την οποία ως ένωση, παρακολουθείτε τους κινδύνους που απειλούν τη ζωή των μικρότερων δεν σας εμποδίζει να κοιτάξετε με εμπιστοσύνη τον κόσμο, γνωρίζοντας πώς να επιλέξετε και να δείξετε στα παιδιά σας τις καλύτερες ευκαιρίες για ανθρώπινη, πολιτική και χριστιανική ανάπτυξη».
Μια νέα εκπαιδευτική συνεργασία μεταξύ γονέων και σχολείων
Το σχολείο «από πάντα αποτελούσε τον κύριο εταίρο της οικογένειας όσο αφορά στην εκπαίδευση των παιδιών», ακόμη και σήμερα, παρά την έλλειψη εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο θεσμικών οργάνων: η οικογένεια, πράγματι, φαίνεται να μην εκτιμά πλέον «όπως κάποτε, το έργο των εκπαιδευτικών – συχνά κακοπληρωμένους – και αυτοί προειδοποιούν για την ενοχλητική διεισδυτικότητα των γονέων στα σχολεία». Ο Πάπας Φραγκίσκος, διηγούμενος ένα προσωπικό ανέκδοτο περιστατικό, ελπίζει σε μια ανατροπή, σε μια γενναιόδωρη συνεργασία μεταξύ των δύο μερών.
«Γι αυτό σας προσκαλώ να καλλιεργείτε και πάντα να τροφοδοτείτε την εμπιστοσύνη όσο αφορά στο σχολείο και στους εκπαιδευτικούς: δίχως αυτούς κινδυνεύετε να παραμείνετε μόνοι σας στη εκπαιδευτική δραστηριότητά σας και θα είστε λιγότερο ικανοί να αντιμετωπίσετε τις νέες εκπαιδευτικές προσκλήσεις που προέρχονται από τον σύγχρονο πολιτισμό, από την κοινωνία, από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, από τις νέες τεχνολογίες».
Για τη μόρφωση ενός μικρού παιδιού χρειάζεται ένα χωριό
Εάν, αφενός, «είναι σωστό να διαμαρτυρόμαστε για τα πιθανά όρια» της δράσης των εκπαιδευτικών, αφετέρου, «είναι πρέπον να τους εκτιμούμαι ως τους πιο πολύτιμους συμμάχους στο εκπαιδευτικό έργο». Εξ ου και η πρόσκληση του Πάπα Φραγκίσκου να «υλοποιήσουμε ένα εποικοδομητικό διάλογο», να καλλιεργήσουμε την «αμοιβαία βοήθεια», σύμφωνα με μια «σοφή αφρικανική παροιμία»: «Για να εκπαιδεύσουμε ένα μικρό παιδί χρειάζεται ένα χωριό».
«Χωρίς συχνή επικοινωνία και δίχως εμπιστοσύνη, δεν δημιουργείται κοινότητα και χωρίς κοινότητα δεν είναι δυνατή η εκπαίδευση».
Η κοινωνία να αποτελεί κατάλληλο τόπο για την οικογένεια
Ο Ποντίφικας εξασφαλίζει επίσης την υποστήριξη και τη βοήθεια της Εκκλησίας γι αυτή τη λεπτή πορεία, συμβάλλοντας «στην εξάλειψη της εκπαιδευτικής μοναξιάς των οικογενειών» και καθιστώντας «ολόκληρη την κοινωνία έναν τόπο κατάλληλο για την οικογένεια, έτσι ώστε κάθε άτομο να είναι ευπρόσδεκτο, συνοδευόμενο, προσανατολισμένο προς τις πραγματικές αξίες και ικανό να δώσει τον καλύτερό του εαυτό για την κοινή ανάπτυξη».
«Αγαπητοί γονείς, τα παιδιά είναι το πιο πολύτιμο δώρο που έχετε λάβει. Μάθετε πώς να το διαφυλάξετε με αφοσίωση και γενναιοδωρία, αφήνοντάς τους την απαραίτητη ελευθερία να αναπτυχθούν και να ωριμάσουν ως άτομα που και αυτά με τη σειρά τους, θα μπορούν μια μέρα, να ανοιχθούν στο δώρο της ζωής. Διδάξτε στα παιδιά σας την ηθική διάκριση, τη δεοντολογική διάκριση: αυτό είναι καλό, αυτό δεν είναι και τόσο καλό και εκείνο είναι κακό. Ώστε να ξέρουν να διακρίνουν».
Μετάφραση: ρφ
